Geen leven meer

onderzoeken met een eikel

De dagen erna hadden Josh en ik veel onderzoek gedaan, we ondervroegen collega's van mijn moeder en gingen naar het politie bureau om het document waar de informatie over mijn moeder instond op te eisen, jammer genoeg kregen we die niet mee... We hadden  wel veel andere informatie gevonden waardoor we konden vaststellen dat het waarschijnlijk geen zelfmoord was, maar echt bewijs hadden we niet. Het enige waardoor we dit dachten was omdat haar collega's me vertelden hoe ze in het leven stond en de laatste tijd was verandert en dat kwam overeen met wat Eva ons vertelde, dus moest ze wel bang voor iemand zijn geweest....,maar voor wie? Met die vraag viel ik in slaap.

Volgende dag:
Ik werd wakker van het ochtend licht dat fel in mijn ogen scheen. Vandaag zou ik Josh weer zien! Met dat in mijn hoofd sprong ik uit bed, alleen had ik dat beter niet kunnen doen.'auw' kermde ik van de pijn, langzaam streelde ik over de plek op mijn hoofd, ik kan me niet herinneren dat het plafond in mijn geheime hol zo laag was....
Snel kleed ik me aan, ik doe een lange spijkerbroek aan en een simpel bordeaux rood shirt. Ik pak een boterham en smeer er wat jam op, daarna poets ik mijn tanden en pak ik mijn tas met aantekeningen, vervolgens vertrek ik zo naar Josh.

Bij Josh aangekomen druk ik op de bel van zijn appartementje, ik hoor de bel galmen door het huis, het is een soort klein muziekje die je vaak hoort bij rijke mensen. Tralalalalalala gaat er nog na in mijn hoofd en zacht zing ik het mee. 'Sarah?' hoor ik een stem zacht vragen, de stem haalt me uit mijn gedachten en verstoord kijk ik op. Daar zie ik de donkerbruine ogen van Josh me aankijken. 'Uhhh, ja wat is er?' Vraag ik een beetje verward.
'Oh uhm niets hoor, maar je was nogal in gedachten en ik vroeg me af of er niets was.' Zei hij.
'Of was je over mij aan het dromen?' pest hij me. Ik negeer zijn vraag en ga verder: 'mag ik binnenkomen of wil je liever op de stoep zitten?' Zeg ik een beetje spottend. 'Nah, mijn bed vind ik een betere plek.' Zegt hij terwijl hij me met een scheve grijns aanstaard.
'Eikel' kuch ik zacht. Hij kijkt me nu met een nog grotere grijns aan waarmee hij veraadt dat hij me gehoord heeft. Snel loop ik langs hem heen met mijn ogen rollend. Met een zucht zet ik me neer op de stoel waar ik al eerder in gezeten heb. 'Waarom zucht je?' 'omdat ik een beetje moe ben.' Antwoord ik met zo een duhh stem. Na een moment van stilte begin ik weer met praten, 'maar goed zullen we verder gaan onderzoeken? Want ik dacht misschien dat we de baas van mijn moeder zouden kunnen ondervragen...' vroeg ik aan hem. 'Ja dat vind ik een goed plan en misschien kunnen we daarna nog iets halen...' zei hij geheimzinnig terug. Ik negeerde de geheimzinnigheid en zei simpel 'oké' terug. Waarschijnlijk bedoelde hij namelijk iets van eten ofzoiets en als ik het de hele tijd vroeg vond hij dat alleen maar leuk en dat plezier gunde ik hem nu niet.

Op een snel tempo liepen we naar het werk dat mijn moeder vroeger deed. Toen we er waren opende Josh gentle  de deur voor me. 'Zozo een echte gentleman hoor' lachte ik tegen hem.
'Jaja ik ben nog veel meer dan je denkt...' zei hij weer terug met een knipoog. Plots spookte het advies van Eva weer door mijn hooft 'vertrouw niemand, zelfs je familie en vrienden niet.' Snel keek ik weer naar Josh, wat zou hij precies bedoelen? Was dit ergens een stille hint dat ik hem niet kon vertrouwen? Of bedoelde hij dat hij beter was dan ik dacht.... Ik zag hem naar me glimlachen en gaf snel een zwak glimlachje terug. Ik keek om me heen en zag dat we al dicht bij het kantoor van de baas waren, overal zag ik collega's lopen van mijn moeder, sommige keken me glimlachend aan, andere waren te humeurig om te glimlachen en mensen die wisten van wie ik de dochter was keken me bemoedigend toe.

Daar stonden we dan voor een zwart geverfde deur waar met witte letters meneer van Haringvliet op stond geschreven. Langzaam stak ik mijn hand uit reikend naar de deur, maar voordat het de deur kon raken trok ik mijn hand terug en draaide me om om weg te lopen van dit alles. Ik wist gewoon niet meer wie te vertrouwen was of ik Josh überhaupt kon vertrouwen en waarom ik dit deed, ik bedoel het brengt mijn moeder heus niet terug. Een hand pakte me bij mijn schouders, het was Josh en hij keek me bemoedigend toe, hij reikte nu zijn hand naar de deur en klopte er zacht op. Even leek er niets te gebeuren, alsof er niemand achter die deur zat of het een lege bezemkast was met oude spullen. Maar toen ging de deur open, daar stond een man van een jaar of 40 hij had donker zwart haar en grijze ogen verder droeg hij een net pak zoals alle andere mensen op het werk. 'Hallo, wat kan ik voor jullie doen?' vroeg hij met een warme stem. 'Uhm wij zouden even met u willen praten over een collega van u.' Zei Josh terug. 'Heeft u een klacht dan?' Vroeg de man met een licht geschrokken stem vermengt met een klein beetje woede en nog iets wat ik niet goed kon plaatsen, misschien was het angst? 'Uhm nee hoor het gaat over mijn moeder.' Nam ik het over van Josh. 'Oh oké kom maar binnen dan' zei de man opgelucht. Toen ik lekker in de stoel zat stak ik mijn hand naar hem uit 'ik heet Sarah' stelde ik me voor. 'Ik heet Dave' vertelde de man ,die blijkbaar Dave heet, me. Ik heet Josh zei Josh snel met een soort zwaai gebaar als groet. Dave knikte en begon met het gesprek 'zo dus wat willen jullie weten?'. 'Nou wij willen weten of u weet of mijn moeder misschien bang voor iemand was?' Vroeg ik. 'Uhm hoezo denk je dat dan?' Vroeg Dave. 'Nou wij hebben verschillende redenen om te denken dat dit geen zelfmoord was en we denken dat als ze vermoord is ze misschien bang voor iemand was' vertelde ik hem. 'Oh oké ik begrijp het denk ik, nou hier kwam af en toe een man waarvan ze zei dat het een vriend van haar was en daar leek ze af en toe wel bang voor te zijn ja, maar dat hij haar heeft vermoord denk ik niet.' Vertelde hij me. 'Oké en hoe zag de man eruit?' Vroeg ik nu geïnteresseerd. 'Uhm ik denk dat hij blond waar had en grijze ogen en hij had een zwart pak aan dus ik denk dat het een zakenman was' 'Weet je verder nog iemand waar ze misschien bang voor geweest zou kunnen zijn?' Vroeg Josh. 'Uhm nee dat zou ik zo niet weten, het spijt me.' Zei de man. 'Hoe was uw relatie met Sarah's moeder?' Vroeg Josh weer. 'Mijn relatie met Roos was goed, ik vond haar erg aardig.' Zei hij terwijl hij lichte blosjes kreeg. Snel keek ik hem doordringend aan 'vond u mijn moeder leuk?!' Vroeg ik nu. 'Zo heb ik wel genoeg vragen beantwoord, zouden jullie nu willen vertrekken ?' Vroeg hij een beetje overdondert. 'Dus u vond haar leuk?' Vroeg Josh als verduidelijking. Hij werd nu nog roder en begon te schreeuwen 'Eruit jullie nu!' Snel stonden we op, de angst op mijn gezicht was af te lezen en we liepen op een hoog tempo het gebouw uit.....

Dit was dan weer een hoofdstukje! Sorry dat ik zo lang niets meer had geschreven daarom nu extra lang.
Hoe denken jullie dat het verdere onderzoek loopt? Worden er meer mensen boos? Komen ze in de problemen? Heeft meneer Dave Haringvliet er toch wat mee te maken? En komt Sarah erachter wie Eva bedoelde met haar woorden?