"Έλεος ρε Κατερίνα!"μου φωνάζει η Παναγιώτα."Ελα να χορέψουμε! Φαίνεσαι σαν να βαριεσαι ολη τη διάρκεια του πάρτυ!"
"Το ξερω..."της απαντάω ξερά και κάθεται διπλα μου.
"Μηπως έγινε κατι, γιατί εισαι ετσι;"με ρωτάει όλο ανησυχία.
"Αυτός φταίει..."λέω τείνοντας το βλέμμα μου προς τον Χρήστο που καθόταν με τους άλλους στην άλλη πλευρά του δωματίου.
"Ποιος ο Χρήστος; Γιατί τι σου έκανε;"ρωτάει λες και δεν ξερει την απάντηση.
"Βασικά και μόνο που βρισκεται εδω αυτη τη στιγμή μου την σπάει..."λέω.
"Ναι αλλα δεν σου έκανε κατι συγκεκριμένο, ετσι;"αχ αυτο το κορίτσι και οι ερωτήσεις του...
"Έκανε ένα σχόλιο για το φόρεμα μου πριν...αλλα και πάλι! Μόνο και μόνο που κάθεται εκει και χασκογελάει με τα αλλα τα βλαμμένα θέλω να του ρίξω φάπα!"αυτη τη στιγμή εχω συγχιστει τοσο που ευχαρίστως θα εκανα κατι τέτοιο...
"Κατερινα να σου κανω μια ερώτηση και θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά εντάξει;"ωχ, δεν μ'αρεσει αυτο...
"Οκευ..."λέω με δισταγμό.
"Μήπως τον γουσταρεις;"με ρωτάει και μένω λιγο... Μου φαίνεται εκείνη θα φάει τη φάπα...
"Χαχ! Εισαι σοβαρή;"λέω και μόνο που δεν έσκασα στα γέλια."μα καλα πως γίνεται να πιστεύεις οτι εγω γουστάρω αυτόν; Τον μισώ και το ίδιο και αυτός εμενα! Τελος! Οχι άλλες ερωτήσεις."της λέω τσαντισμενη... Μα πως της ήρθε κατι τέτοιο στο μυαλό;
"Καλα ντε δεν σε έβρισα κιόλας... Πάντως αν οντως τον μισείς όπως λες γιατί δεν τον γράφεις και να έρθεις να χορέψουμε;"με ρωτάει ενώ της ειπα να μην με ξαναρωτησει τίποτα...
"Γιατί χαλάστηκα απο την ωρα που τον είδα!"ειπα κοφτά.
"Πφφ...ο,τι να ναι Κατερίνα... Κανείς δεν μπορει να βγάλει άκρη μαζι σου..."λέει αγανακτισμένα και ξεφυσαει. Εχει οντως ένα δίκιο σε αυτο.
"Ποιος θέλει να παίξουμε θάρρος ή αληθεια;"ακούγεται να λέει μια βραχνιασμένος φωνή λόγω του τραγουδιού και μπορώ να πω πως ειναι η Πενυ. Ξαφνικά ολοι πρόθυμοι μαζεύονται γύρω της. Το ίδιο και ο Χρήστος ξεφυσώντας και μπορώ να καταλάβω πως δεν του αρεσε τοσο η ιδια αλλα το κάνει αναγκαστικά...
"Ω! Τελεια ιδέα!"αναφωνεί η Παναγιώτα."Κατερίνα έλα σε παρακαλω! Παίξε κι εσυ!"με παρακαλάει. Η αληθεια ειναι πως δεν εχω να χάσω και κατι. Και σιγά μην κάτσω να δώσω σημασία στα σχόλια του Χρήστου. Όπως ειπε και η Παναγιωτα θα τον γράψω κανονικά και οτι θέλει ας πει...
"Καλα..."υποχωρώ στα παρακάλια της και κάθομαι στον κύκλο που εχει σχηματιστεί στο πάτωμα. Κοιτάω να δω το άτομο που κάθεται απέναντι μου και τα μάτια μου συναντούν αυτα του Χρήστου. Ποτε δεν είχα προσέξει ποσο υπέροχα πράσινα μάτια είχε... Αχ, μα τι σκέφτομαι; Υποτίθεται πως τον μισώ! Μετακινώ το βλέμμα μου αλλου και το παιχνίδι ξεκινά...
Έπειτα απο 8-7 γύρους και αρκετές αποκαλύψεις φτάνει η σειρά της Παναγιωτας να ρωτήσει και για κάποιο λόγο φοβάμαι οτι θα διαλέξει εμενα.
Και ο φόβος μου επαληθεύεται οταν λέει αποφασιστικά "Κατερίνα, θάρρος ή αληθεια;"
Ξερω πως οτι απο τα δυο κι αν διαλέξω δεν θα βγει σε καλό. Οποτε μια ψυχή που ειναι να βγει ας βγει..."Θάρρος..."απαντώ τελικά. Ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο της Παναγιωτάς και δεν μ'αρεσει αυτο...
"Λοιπον, Κατερίνα, εχεις το θάρρος να περάσεις 30 ολόκληρα λεπτα κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο με τον Χρήστο;"λέει και μένω να την κοιτάω σαν μαλακας. Μα τι στο καλό προσπαθεί να κάνει; Ειναι πολυ μαλακω...
"Οχι!"απαντώ αμέσως.
"Τότε έχασες!"λέει η Παναγιωτα.
"Εντάξει τότε, γεια σας."λέω και σηκώνομαι απο τον κύκλο.
"Σιγά μην τολμούσε..."ακούω τον Χρήστο να λέει σιγανά χαχανιζοντας... Εντάξει τωρα τα πήρα!
"Λοιπον...βασικά ξέρετε κατι; Άλλαξα γνώμη, θα το κανω!"ανακοινώνω.
"Αληθεια;"ρωτάει έκπληκτη η Παναγιωτα και η Πενυ. Μόνο που η κάθε μια για διαφορετικό λόγο.
"Πφφ...Καλα! Ας ειναι... Θα το υποστώ κι αυτο!"λέει ο Χρήστος.
"Σε ποιο δωμάτιο να σας κλειδωσω;"ρωτάει η Πενυ. Η καημένη σιγουρα θα ηθελε να ειναι στη θέση μου...
"Σε κάποιο με διπλό κρεβάτι."λέει ο Χρήστος και καλα για αστειο... Εγω στριφογυριζω τα μάτια...
"Στο δικό μου!"λέει αποφασιστικά η Πενυ.
Αχ...δεν εχω καθόλου καλό προαίσθημα γι'αυτο...Σ'ευχαριστω Παναγιωτα!
