Schaakmat || THG

Hoofdstuk 1

De zon komt op in het oosten als ik opsta na een hevig nachtje slapen. Ik heb namelijk niet al te best geslapen.  Vandaag is namelijk de boete. Sommige mensen die niet in Panem zijn opgegroeid vragen zich af wat in hemelsnaam een boete is. Voor die mensen leg ik het nu eventjes duidelijk uit: De boete wordt jaarlijks gehouden op het stadsplein in de desbetreffende District. In die boete wordt gekozen welke jongeman en welke jongedame deel moeten nemen aan de Hongerspelen, een jaarlijks evenement wat de straf is voor de opstand die heel wat jaren geleden is behouden. Doordat het Capitool won van de districten, besloten ze om iets te organiseren zodat we altijd weten dat de Capitool alles kan doen met ons. Maar goed, op naar het belangrijkste doel van dit verhaal; Wanneer er zowel een jongeman als jongedame is gekozen als tribuut voor de Hongerspelen, worden zij gebracht naar het Capitool waar ze voor een aantal dagen moeten trainen in het hanteren van wapens, overleven in het wild en al dat andere soort dingen. Vervolgens worden de tributen vrijgelaten in een 'arena' die elk jaar anders dan de andere arena's zijn. In die arena's moeten de tributen elkaar afslachten totdat er een iemand overblijft. Die winnaar, overleeft de Hongerspelen. Ook al krijg je vele prijzen vanwege de winst, je zal altijd worden herinnerd aan de moorden die je moest plegen als klein kind om dat te behalen.
Inmiddels ben ik uit mijn zachte bed geklommen en bewonder ik mijn kast, nadekend over wat ik aan zal doen. Je moet er immers goed uitzien als je gekozen wordt voor de Hongerspelen aangezien iedereen uit elk district gaat zien hoe je gekozen wordt. Ik weet haast zeker dat ik deze editie mee ga doen aan de spelen omdat ik vrijwel er zeker van ben om mijzelf aan te bieden. Ik wil namelijk aan mijn stiefouders bewijzen dat ik alles behalve zwak ben. Ook wil ik meedoen om mijn broer, Zorah te wreken nadat hij drie jaar geleden gestorven is. Hij is namelijk gestorven als de mannelijke tribuut van District 2. Ik heb nog steeds nachtmerries van het moment wanneer de vrouwelijke tribuut uit District 7 het hart uit zijn borstkas sneed. Ik wil laten merken dat de dood van mijn broer niet voor niets is geweest en dat gaat me nog lukken ook.
Na tien minuten twijfelen over mijn outfit voor de dag, besluit ik om een goudkleurige jurk aan te doen, gecombineerd met huidskleurige hakken die maximaal drie centimeter lang zijn. Als ik de jurk en schoenen aan heb, besluit ik om mijn bruine lokken enkel te kammen aangezien mijn bruine lokken er op deze manier het outfit het mooiste maakt. Als ik dat gedaan heb bekijk ik mijzelf in de spiegel die boven mijn opbergkast hangt. Ik bekijk mijn gezicht zo aandachtig dat ik het niet eens merk dat er op mijn deur geklopt wordt. Kreunend loop ik naar de deur en als ik hem open zie ik mijn vriendin Melaina, die ook opgedost is voor het evenement.
"Ben je klaar voor de boete?" vraagt ze terwijl ik de stralende Melaina omhels.
"Wat denk jezelf?" zeg ik glimlachend als we samen de deur uitlopen waardoor we omhelst worden door de warme wind.
"Je bent er dus niet klaar voor," grapt Melaina waardoor ik haar plagend por.
"Grapjas," zeg ik als we naar het stadsplein lopen waar meerdere tieners heen gaan "Kijk we zijn er al,".
"Logisch," zegt Melaina terwijl we naar de rijen lopen voor de controle "Het is maar twee minuten afstand,"
"Dat is waar," zeg ik terwijl de rij voor ons steeds korter wordt. Alhoewel ik er erg veel zin in heb, ben ik altijd bang voor de controle. Ik ben namelijk als de dood voor naalden en prikken, wat niet echt gunstig is aangezien de vredesbewakers tijdens de controle je prikken zodat ze via het bloed kunnen zien dat je er bent. Als Melaina aan de beurt is geweest, is er geen ontkomen aan, angstig steek ik mijn linkerarm uit naar de vredesbewaker. Alsof het wat eten is wat je snel wilt meenemen pakt hij mijn wijsvinger en na tien tellen voel ik een scherpe pijn in dezelfde vinger.
"Auw," vloek ik lichtjes als mijn vinger wordt geprikt en direct daarna tegen papier gedrukt wordt. Vervolgens haalt de vredesbewaker mijn vinger van het papier en pakt hij een apparaatje waarmee hij ziet wie het is. Na vijf tellen piept het apparaatje.
"Sofiya Bizina," mompelt de vredesbewaker "Moge de kansen immer in je voordeel zijn,".
"Dankjewel," zeg ik vlug terwijl ik Melaina volg naar het vakgebied voor de vijftienjarige meisjes.
Als we aankomen in het goede vakgebied, lopen we naar het einde, wat dichtbij het podium ligt. Melaina weet namelijk maar al te goed dat ik mezelf ga aanbieden en dat ik dus snel uit de menigte wil komen.
"Zo, nu is het een kwestie van wachten," mompelt ze terwijl ze haar haren in een twee staarten doet.
"Inderdaad," mompel ik maar voordat Melaina maar ook iets zinnige kan terug zeggen, hoor ik het maar al te bekende deuntje. Ik draai me om en inderdaad, een vrouw die verdacht veel lijkt op een suikerspin staat in het midden van het podium.
"Welkom, jongens en meisjes," zegt de vrouw glimlachend "Mijn naam is Averlya Endersson en ik heb vandaag de eer om de mannelijke en vrouwelijke tribuut te kiezen voor de Achtenvijftigste Hongerspelen,". Wanneer Averlya het woord Hongerspelen laat vallen, hoor iedereen juichen. Hoewel de meeste andere districten zullen huilen als ze dat woord voorbij zien komen, juichen wij als we het horen. Dit komt omdat vele tieners in de rijkste Districten al jarenlang trainen voor dit moment.
"Ik denk dat jullie als beroepsdistrict wel weten wat de spelen inhouden, gaan wij direct door met de trekking" zegt Averlya "Zoals het hoort begin ik met de dames,".
Ik hou mijn adem in als de suikerspin mevrouw zich voortbeweegt naar de glazen kom waarin duizenden kaartjes zitten. In een enkeling daarvan staat er in een slordig handschrift Sofiya Bizina. Vervolgens pakt ze een kaartje wat ergens in een hoekje zit en als het kaartje openvouwt houdt iedereen zijn of haar adem in.
"De vrouwelijke tribuut van District 2 is Sofiya Bizina," zegt ze terwijl de menigte zich meteen omdraait naar Melaina en ik waardoor ik eerst dacht dat Melaina getrokken was, totdat Melaina mij uit de menigte duwt. Met grote passen loop ik naar het podium, waar ik vervolgens de hand schudt met Averlya.
"Zijn er nog vrijwilligers?" vraagt ze terwijl ik vurig hoop dat niemand mijn moment verziekt. Als er na tien secondes niemand de tekst "Ik bied mij aan," besef ik dat ik de vrouwelijke tribuut ben van District 2.
"Nu gaan wij de mannelijke tribuut trekken die onze aantrekkelijke Sofiya Bizina gaat vergezellen," zegt Averlya vervolgens terwijl ik glimlachend naar de jongenshoek staar.
De mannelijke tribuut van District 2 is Roberto Miratz," zegt ze terwijl ik de jongen zie die ik liever niet meer wou zien.
Hij is namelijk mijn ex. We hadden namelijk al drie jaar een relatie totdat hij mij liet vallen voor een of andere, populaire trut.
"Dit zijn de tributen van District 2, Sofiya Bizina en Roberto Miratz," zegt Averlya terwijl de andere inwoners ons hard toejuichen. Glimlachend kijk ik Roberto aan als wij via het podium in hechtenis komen, voel ik me helemaal thuis in dit spel. Ik kijk Roberto nog een keer aan voordat ik in de kamer loop waar ik mijn stieffamilie voor het laatst ga zien, want overleven is hier nooit zeker.