Forbidden - Niall Horan Fanfic

Part 2

Yessie's pov

Als ik onder kom zitten mijn moeder en vader al aan tafel.

"Waar bleef je nou?"

Vroeg mijn vader geïrriteerd.

"Ik moest nog wat doen, SORRY"

Geeft ik als antwoord.

"Wat moest je doen dan?"

"ja iets..."

zeg ik bijna fluisterend.

Ik wil niet dat mijn vader weet dat ik alweer aan 't fangirlen was.

Dan kreeg ik vast weer een hele preek.

Mijn vader en ik botsten de laatste tijd behoorlijk.

Ik hield nog wel altijd van hem maar we waren gewoon zo verschillend.

Van hem mocht ik dus helemaal niks met muziek.

"YESS WE HEBBEN HIER IN DIT HUIS GEEN GEHEIMEN VOOR ELKAAR"

"paaaap laat me nou, mijn eten wordt koud..."

Met een klap slaat hij zijn vuist op tafel.

"En nu is het genoeg geweest"

Schreeuwt hij.

"Laat me raden je was weer bezig met die One Direction van je?"

voorzichtig kijk ik hem aan.

"GEEF ME DAN ANTWOORD"

bang knik ik.

"JESS HOE VAAK MOET IK JE NU NOG ZEGGEN DAT ER HIER IN HUIS NIKS VAN MUZIEK WORDT GELUISTERD! 

YOUTUBE IS VERBODEN, EN DE RADIO OOK!

DIE STOMME ONE DIRECTION MAAKT ME HELEMAAL NIKS UIT.

IK WIL ER NOOIT MAAR DAN OOK NOOIT MEER IETS OVER HOREN.

IK HEB JE EEN MAAND GELEDEN OOK AL GEWAARSCHUWD TOEN JE EROVER BEGON.

MUZIEK IS EEN VERBODEN GEBIED VOOR JOU.

DAARMEE BASTA!

EET JE PASTA OP EN GA DAARNA LEREN.

VANAVOND MAG JE NOG GAAN OPPASSEN EN DE REST VAN DE WEEK HEB JE HUISARREST!

JE KOMT NA SCHOOLTIJD METEEN NAAR HUIS EN IK WIL ER VERDER NIKS MEER OVER HOREN.

JE WEET DAT IK NU NOG GEEN ERGE STRAF GEEF, DE VOLGENDE KEER HEEFT ALLES WAT MET MUZIEK TE MAKEN HEEFT ANDERE GEVOLGEN JONGEDAME!"

tranen springen me in mijn ogen.

"PAAAAP"

"EET!"

schreeuwt hij boos naar me.

Zo snel als ik kan eet ik mijn eten op.

Ik zeg niks meer en ga daarna meteen naar boven.

Zodra ik boven ben begin ik zachtjes te huilen.

Waarom doen mijn ouders toch zo gemeen?

Wat is er erg aan een beetje muziek luisteren?

Wedden dat ze het vroeger zelf ook hebben gedaan?

Tranen stromen over mijn wangen.

Ik was eigenlijk nergens goed in.

Ik was niet de beste op school, en wilde dat ook helemaal niet.

Ik moest veel leren om goede punten te halen, als ik dat niet deed werden mijn ouders boos.

Ik haatte school en zat op vwo omdat mijn ouders dat zo graag wilden, niet vrijwillig.

Ik was niet goed in sporten, alleen dansen vond ik leuk.

We hadden dat een enkele keer gedaan op school, onder de gymles.

Mijn vriendinnen zeiden dat ik met hun mee moest gaan, naar dansles.

Zij zaten er wel allemaal op.

Het leuk me erg leuk en ik was er niet slecht in zeiden mijn vriendinnen dus vroeg ik het mijn ouders.

Helaas kreeg ik een hele preek toen ik thuis kwam.

Hoe durfde ik het uberhaupt te vragen? trierde mijn vader.

Je weet toch je voor dansen muziek nodig hebt?

En wat was regel nummer één ook alweer?

OOOHJAAA goed begrepen!

MUZIEK IS VERBODEN.

Hiermee was het hoofdstuk dansen ook alweer afgesloten, 

Ik heb er daarna nooit meer naar durven vragen.

Iets wat ik geweldig vond, was zingen.

Ik zocht geregeld nieuwe liedjes op en leerde de tekst uit mijn hoofd.

Toen wilde ik er een gitaar bij.

Voor mijn zeventiende verjaardag vroeg ik een gitaar aan mijn ouders.

De grootste fout die ik kon maken, natuurlijk.

Na de preek van mijn ouders was er niet veel meer over van mijn gitaarspelen idee.

"Een boek kun je krijgen!" riep mijn vader me nog na,

toen ik na onze ruzie huilend de fiets pakte en ervandoor ging.

Tegenwoordig spaarde ik stiekem voor een gitaar.

Natuurlijk had ik het geld nog niet, 

een gitaar was veel te duur.

Ik droogde mijn tranen.

Ik moest nog eventjes doorbijten.

Volgende week waren er exames en daarna was ik vrij.

Ik werd bijna 18, dus ik mocht ook nog een verjaardagscadeau vragen...

Mijn ouders waren zo slecht nog niet, ik moest gewoon niet over muziek praten.

---------------------------------------------------------------------------

lots of love,

Sophie