just a dream of one direction

#76

Het ene moment is je verjaardagsfeest en het andere moment lig je in een coma in het ziekenhuis. hoelang lig ik hier nu al? 2 uur? 2 dagen? misschien al wel 2 maanden... Ik zal even vertellen wat er was gebeurt: ik werd dus meegenomen door die vent het busje in terug naar huis, we reden en ik zat achterin, ik was met Louis aan het bellen en toen opeens was er een klap, ik kreeg iets zwaars tegen mijn hoofd aan. ze zeggen toch dat je alles kan horen als je in een coma ligt? Nou dat is dus echt waar, ik hoorde de dokters over die gast die me terug bracht praatte, hij was blijkbaar opslag dood, zonder pijn of lijden, gewoon dood. wat wel zwaar klote is aan een coma is dat je niet kan eten. je kan de hele dag door slapen maar je kan niet eten. soms vraag ik me dan af. een mens kan toch zolang niet zonder eten en drinken. en hoe zit het dan met mensen die al langer dan 2 maanden in een coma liggen? best vaag maar oke (a/n blondheids momentje ik weet het al ^^) ik hoor opeens stemmen, ze komen van dichtbij, ik denk dat het dokters zijn, 'hoe gaat het met haar?' 'goed ze knapt op maar ze moet alleen nog wakker worden, en als ze wakker word kan ze gelukkig alles, ze is misschien wel wat vergeten maar ze weet alles over een paar dagen dan weer' ER IS NOG HOOP MENSEN! jhea er komt een kleine glimlach om mijn mond. 'meneer mag ik vragen wat u van haar bent?' 'ik ben haar vriend' ik herken die stem uit duizenden! dat is Louis! ik hoor hem dichterbij komen en hij gaat zitten op de stoel, hij pakt mijn hand vast en begint te praten 'Amy... gister avond dansten we nog samen door de balzaal' aha ik lig dus al een dag in coma! 'ik vertelde je dat jij degene bent waarmee ik wil trouwen, jij bent degene waarmee ik mijn leven voor altijd wil blijven delen, zonder break up of ruzie, jij bent de moeder van mijn kind, jij bent mijn toekomstige vrouw, als jij dat ook wilt natuurlijk, ik doe niks dat jij niet wilt, jij bent alles voor mij, jij bent mijn Urnie en ik ben jou Bert' er rolt een traan over mijn wang, sinds wanneer kan je zelfs huilen in een coma? 'O Amy. dit is allemaal mijn schuld, als ik bij je was gebleven was dit niet gebeurt, dan hadden we nu samen op de bank van het hotel gezeten, jij in mijn armen met een bak popcorn in je handen, Amy kom snel terug, ik mis je.' 'gaat het gast?' ik hoor Niall zijn stem, Niall is mijn grote broer, altijd als er iets is is hij de eerste die het weet. hij komt aan de andere kant van mij zitten op de stoel, ook hij pakt mijn hand vast. en zo zitten we daar hand in hand met z'n drieën.

Niall pov:

We zitten nu met z'n drieën hand in hand, Louis aan de ene kant en ik aan de andere, opeens begint er een apparaat te piepen, de andere apparaten doen al snel mee, ik druk op de rode knop naast haar bed, Amy ligt rond te woelen in haar witte bed, eerst links dan rechts en zo steeds door, er staan zweetdruppels op haar hoofd, ook bij mij om eerlijk te zijn. er komen 5 dokters binnen en draaien aan allemaal knopjes, Louis heeft nog steeds haar hand vast, ik loop maar naar buiten, ik ga langs Denise zitten, 'hoe gaat het met haar?' ik schud mijn hoofd en leg hem in mijn handen, 'waarom moet dit haar overkomen?' Vraag ik aan Denise, Denise weet er ook geen antwoord op, langzaam stromen de tranen over mijn wangen, ik hou van Amy, ze is mijn kleine zusje, ik bescherm haar. Louis komt ook naar buiten gelopen en zakt in een stoel tussen Danielle en Harry in, Hij begraaft zijn gezicht in zijn handen en begint te huilen, Danielle slaat troostend een arm om hem heen.