Zaginiona księżniczka - Akademia Thornton

Rozdział 1

<><><> Camerithia <><><>

W myślach powtarzałam swoją piosenkę. Za pięć minut zaczyna się mój pierwszy koncert. Moja miłość do muzyki urosła w siłę, kiedy byłam sama. Początkowo zaczęłam tylko nucić pod nosem. Po paru dniach zaczęłam pisać piosenki, aż wreszcie publikować. Nie wiedziałam skąd się to wzięło.

- Jeszcze dwie minuty. - poinformowała mnie Helen, która jest właścicielką tego lokalu. Jeszcze dwie minuty. Nie wiedziałam, czy mam płakać, czy się cieszyć. Wreszcie wystąpię przed publicznością. Wdech i wydech. Wdech i wydech. Helen znów przyszła informując mnie, że już czas. Wyszłam na scenę i o mało nie potknęłabym się. Tłumy ludzi się zebrało. No pięknie. Jak zafauszuję to klapa.

- Dobry wieczór, kochani! Jestem Camerithia i mam przyjemność dzisiaj zaśpiewać moją własną piosenkę. Jej tytuł to " Finding myself". No to zaczynamy!

You've hurt me in the worst way,

I thought this would be a good day.

We dreamed about my boyfriend.

You lay at me without end.

Now I'm here, finding myself,

Disappeared, remember oneself.

I will fight, fighting to the end,

See the light, meeting the godsend.

When you told me, you loved him,

I knew it's the end of my life.

I was a wreck what is burning out,

I was a nightmare what is scaring you.

My mistake was to trust.

I waited for you for a long time.

But you just threw me away,

As a piece of paper. Now I'm here, finding myself,

Disappeared, remember oneself.

I will fight, fighting to the end,

See the light, meeting the godsend...

Gdy otworzyłam oczy ukazał mi się tłum ludzi, który w ogóle nic nie robił. Zadowolona, że pokonałam swoje lęki schodziłam już ze sceny, kiedy wszyscy zaczęli klaskać. Nie mogłam w to uwierzyć. Wszyscy klaskali i wiwatowali. Poczułam jak siła przeszywa moje ciało. I nagle nie znajdowałam się już na scenie, ale znajdowałam się w domu moich rodziców i czekałam na mój największy koszmar...

<><><> Było to dwa lata wcześniej <><><>

Nie mogłam się już doczekać. W prawdzie to nie pierwszy raz w którym moja najlepsza przyjaciółka przychodzi do mnie nocować, ale jakimś cudem wiem, że tego dnia nigdy nie zapomnę. Wszystko wskazywało na świetną zabawę. Przygotowałam różne przekąski i film saga Zmierzch. Krótkie spojrzenie na zegarek wystarczyło, że biegiem poszłam do mojego pokoju, wzięłam swoje rzeczy i czym prędzej popędziłam do łazienki. Wreszcie wykąpana oraz ubrana w obcisłe dżinsy i białą przewiewną koszulkę czekałam na Vivian. Wiedziałam, że się spóźni. Jak zawsze. Czekając zaczęłam po raz dziesiąty sprawdzać, czy oby na pewno wszystko mam. Czipsy, cola, ciastka, film, koce...