BİR ADIM ÖZGÜRLÜK

YAZIM 1 : geleceğe bir adım kala

Yepyeni bir hikaye ; burada özgürlükler ve özgürlüklerin getirileri var .Burası her şeyiyle onun dünyası burası, özgürlüğün başladığı yer ..

Bölüm 1; geleceğebir adım kala

Ve iste ozgurluge ilk adımın atmıştı genç kadın;

Yıllardır planladığı , özlemini duyduğu o cesaret dolu adımlar tam da bu adımlardı.Hangi
Duyguyu ne derece yaşaması gerektiğini ya da hangi olası duygunun mimiklerini yüzüne yerleştirmesi gerektiğini karar vermekten, belirsiz hayallere uzanırken ; akşam saatlerinin o serin , nazik , dokunaklı , katılmaktan yoksun bir çocuk kadar ince ruhlu rüzgarın teninde bıraktığı minik dokunuslarin huzuruna kapılmıştı adeta. Gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.Bu havayı ilk defa solur gibiydi.Bu özgürce aldığı ilk nefesti. Yeni hayatına attığı ve en onemli adımdı.Bu duyguyu ruhunda hatta kaskatı kesilmiş bedeninde hissedebiliyordu.Artık özgürüm , artık özgürüm , artık özgürüm...diyerek defalarca tekrarladı , kendini bu duruma inandırmak istercesine.Hala bunun bir rüya ,aptalca bir sanri olabileceğini düşünüyordu. Fakat hersey yersiz , sevimsiz bir sanri olamayacak kadar gerçekti ve artık bunun farkındaydı. Yağan bu yağmur gerçekti , üzerine sıçrayan çamur damlaları , çeşitli ugultu sesler , yarım yamalak yanan sokak lambaları ... bunların hepsi gerçekti .Burası tam anlamıyla gerçek yasamdi. Kendini kafesinden uçup yepyeni bir diyara kanat cirodan bir kuş kadar özgür hissediyordu.

Elinde koskoca kırmızı valizi, başında ise adaleti her anlamıyla simgeleyen ; sadece mindern saanattan anlayan nezih insanlarin değerini olcebilicegi ;açık kahve renginde ,süet , ince saten detaylı fötr genişçe bir şapkası vardı.

Yağan yağmur kaldırımlarda birlikte yerlere kadar uzanan mantosunu da yürümesini elemeye yetecek kadar islatmisti.Yüksek okceli ayakkabilarinin çıkardığı sesi birilerinin duyna olasılığını hiçe sayıyordu.Bu gün kendisi de en az yanından gelip geçen insanlar kadar sırada biriydi.Hiç kimseyi umursamsidigi , utanma duygusunu korelttigi bir gündü bu gun.Bu gün sadece özgürlük vardı.
Her adımı adımı onu çamlıbel ' den biraz daha uzaklastirirken ; şapkasını en ince nazik dokunuslariyla , tıpkı bir hanimefendiye yaraşır bir şekilde rüzgarın ahengine bıraktı.Ardından ensesinde sıkıca düğümlendiği saçlarını bıraktı rüzgara.Bu gün hiç olmadığı kadar comertti.Yağmurlar bugün  ondan yanaydı .Adımlarını siklastirdigi sırada bu sefer de sözcüklerini rüzgara bıraktı."LIBERTA "diye haykırdı , ceversinde var olan herşeyi bir yok sayarak .

Uğultu, loş sokaklarda ilerlerken geride bıraktığı çocuklarının çığlıkları , hıçkırıkları hala kulagundaydi.Herşeyi en ince ayrıntısına göre düşünen Annesi ,her dediğini itirazsız yaptirabilen ; asi dik duruşunun aksine tekerlekli sandealyene bağlı babaanesi çocuklarını , yirmi dört yıllık yaşantısını geride bırakmıştı.Fakat bu yaptığından en ufak bir pişmanlık duymuyordu , aksine meraklı ve heycanlidi.

Özgürlük kavramının yeniden sekillendigi bu gecede aklında sadece yaşayacağı sakin , huzurlu hiçbir kuralın ve mecburiyetin olmadığı guzel gunler vardı .Ve bu gece ihtiyacı olan en önemli şey kararlı olmaktı .Aldığı kararlardan dönmemesi gerektiğini cok küçük yaşdayken ogrenmisiti.Şimdi öğrendiği bu kavrami hayata geçirmek için en uygun gecelerden biriydi.Kafasında ufak bir hesap yaptı.Ardından hiç haz etmediği bankalardan birine uğradı.Uzun bir zamandan beri birikim yaptığı hesabından yüklü bir miktar para çekti.Bu paranın ona uzunca bir süre yeteceginden emindi.planladığı şekilde tren garina gitti.Tren gari bir bakıma bulunduğu semte uzak sayılabilirdi .Bu nedenle biraz daha hızlandı.

Bir bilet aldı.

Parasını tekrardan çantasına yerleştirdi.

Işte şimdi en buyuk adımları yere saglamca basmıştı.Böylece verdiği kararların arkasinda durabildigini kendisine kanıtlamış oldu.Bu gece burda tahiminden daha az insan vardı.Fakat bulunan hava o insanlara dahi yetmeyecek kadar azdı.

Heyecanından etkisiyle normal sayilamayacak bir şekilde terlemisiti.Şimdi eğer burada herşeye burun kıvıran , sevimsiz halası olsaydı ondan igrenirdi .ve bu terden kurtulması için elinden gelen herşeyi yapardı.Kesinlikle bir bayanın yer kokmamasi gerektiğini cok iyi bilirdi.Fakat şimdi ona binlerce nasihati arka arkaya sıralayacak bir halasi , her hareketine bir kusur bulacak annesi ,  gereksiz kibarliklari sergilemesini isteyecek bir baba annesi yoktu.bu nedenle  alışık olmadığı bu bu yer kokusundan kurtulmak için herhangi birşey yapamasina da gerek yoktu. Aksine sevmeye dahi başlamıştı. Bu diğer sıradan insanlardan biri olduğunun bir kanıtıydı.

    Düşünülmesi,  planlanilmasi gereken bir çok  şey vardı.

Ne yapacaktı?

Nerede yasacakti ?

Neler yasacakti ?

Bunların hepsi birer sorun , birer ihtiyaçtı.Çoğu  şey geride kalmıştı.Telefonu , tableti , dergileri , kahve makinesi artık hiç bir yoktu.Artık o eski iki çocuklu genç kadın yoktu .

   O artık  baska biriydi.
   En az yanımdan geçen insanla kadar sıradan biriydi.

Herkesin kendinece bir özgürlük anlayışı vardır. Onun özgürlük anlayışında geçmişe yer yoktu .