Siya lang ang BATMAN ko.

I: The story behind it. (Kath's POV)

It was my friend's birthday. A costume party. I'm wearing my favorite Tinkerbell costume.

"Bata!" may lumapit sakin. He's wearing a Batman costume.

"Bakit?"

"Anung pangalan mo?"

"Kath. Ikaw?"

"Ah. Hi Kath! Ako sa Da--"

"Baby, we need to go. Say goobye na to your new playmate." may lumapit sa kanya na babae. Maganda, matangkad. Mommy niya ata.

"Ay. Ok mommy. Bye Kath!"

"Teka! Anung pangalan mo?"

He continued walking away from me. Hindi nya ako narinig. And that was the last time I heard his voice.

"KATHRYN CHANDRIAAA!" may sumigaw ng pangalan ko. May sunog ba? May away sa kapitbahay? Teka, wala namang concert si Taylor Swift o ng kung sino man ah. Ang ingay! Sobra. Nagising tuloy ako. Konti na lang, basag na eardrums ko. >____<

"Oh? Ano ba, Julia?! Ang aga-aga pa! At Saturday ngayon. R-E-S-T-D-A-Y!" si Julia yung sumigaw. Nako. Kahit kelan talaga. Pang-high blood 'tong babaeng 'to eh!

"Kath! 8 am na. May volleyball practice tayo ngayon!" Oo nga pala. Malapit na yung tournament namin.

"Ay sige. Maliligo na ko. Intayin mo ko dyan. Wag ka ngang maingay. Kawawa yung tenga ko sa'yo."

"Ikaw kasi eh. Kanina pa kita ginigising, waley lang sa'yo! Mapapaos na ko sa kakasig--"

"Heeep. Tama na. Mag-iingay ka pa eh."

Pumasok na ko sa CR. Bibilisan kong maligo.

Ako si Kathryn Chandria, 3rd year high school sa San Martin. NBSB. Bakit? Pinangako ko sa sarili ko sa si 'BATMAN' ang magiging first and last boyfriend ko. I'm a volleyball player. Lumalaban kasi kami sa mga inteschool competitions. At in every competition, hinahanap ko siya, Mukhang tanga no? Ganyan talaga. First love eh. Ewan ko ba. Hindi ko sya makalimutan. Lagi ko syang napapanaginipan. Siya ang SOULMATE ko.

"Hey Kath, matagal ka pa ba dyan?" Si Julia na naman. She's my bestfriend. And luckily, may boyfriend na siya. SI Diego. Pero hindi parin sya nawawalan ng time para sakin. That's why I love her. :)

"Nagbibihis na ko. Dyan ka lang muna sa sofa."