Siya lang ang BATMAN ko.

XII: A Day Without You. </3 (Daniel's POV)

AUTHOR'S NOTE: SLABK readers! Sorry po talaga kung ngayon lang ako nakapag-update. Nagbakasyon po kasi ako. Inayos ko pa yung requirements ko para sa pagtatransfer ko. Ayun, luuuuutang ako. HAHA. :D Bangag. Sorry po kung lame 'tong update na 'to. Babawi po ako. Baka hanggang 15 chapters lang 'to. Pabook two! Joooke. Feeling sikat. HAHA. :D comment naman kayo, anong gagawin ni DJ? Kukunin na ba niya ulit si Kath? Waaaa. :D pamysterious effect. Tenkyooooo. Basahin niyo na! :))))

KATHNiEL na nga ba ulit?

__

XII: A day without you. </3

Summer na. Mahirap layuan si Kath, pero alam kong kailangan. Ayoko namang masaktan siya dahil sakin. oo, masakit makita na iba yung nakakapagpasaya sa kanya. Di ko na siya kinausap o tinext man lang simula nung gabing yon. Sana maintindihan niya ko. Alam ko rin na tama 'to dahil baka lalo pang mahulog ang loob ko sa kanya, mas malaking gulo pa yon.

"DJ!" tawag ni Julia sakin. Oo, siya ang kasama ko ngayon. Umalis kasi si Diego. Pumunta siya sa Canada para sa family reunion nila don. Syempre, pinagbilin niya sakin si Julia. Alagaan ko daw habang wala siya. Minsan, sinasamahan ko si Julia papunta sa mall, kung may bibilin siya. Pinagkakamalan nga siyang girlfriend ko eh. Minsan, iniisip ko na lang na siya si Kath, para kahit papano sumaya naman ako.

"Bakit?" tanong ko sa kanya. Umupo siya sa tabi ko. Nandito kasi kami sa park ngayon. To be exact, sa ilalim ng puno. Ang init kasi eh.

"Ice cream gusto mo?" inalok niya ko. Nakain kasi siya ng ice cream.

"Wag na." ngumiti ako sa kanya.

"Ang init na ngayon noh? Ang HOT ko talaga. Hahaha." napatawa din ako sa kanya. Ang taas ng self confidence nitong babaeng 'to noh? Haha.

"Namimiss mo ba si Diego?" what a stupid question, Daniel.

"Si Diego? Oo naman. Syempre boyfriend ko yon eh. First and hopefully, the LAST. Mahirap pala ang long distance relationship noh? Kaya pala pinapalayo ako ng mga magulang ko sa kanya dati, alam kasi nila na aalis siya. Syempre, ayaw nila kong masaktan. Pero minsan naiisip ko, ok naman na magkahiwalay muna kami ng lugar ngayon. Para pagdating niya, madami kaming magpagkukwentuhan. Odiba bongga? Kelangan din naman niya ng quality time with his relatives eh. Pero ang pinakamahirap na pagkamiss sa isang tao, ay yung nandyan lang naman pero di mo malapitan." awtsuuu. Natamaan ako don. Sana magkatulad na lang kami ni Julia. Lagi kasi siyang may positive outlook sa buhay eh.

"...DJ, alam kong nahihirapan ka sa sitwasyon niyo ng bestfriend ko. Alam kong nasasaktan ka tuwing nakikita mo sila ni Kuya Kris na magkasama. Alam kong nasasaktan ka. Ang hindi ko lang maintindihan, ba't ayaw mong sabihin sa kanya yung totoo? Ba't ayaw mong ipaliwanag na para sa kanya yang ginagawa mo? Alam ko ring nahihirapan si Kath, kahit di niya sabihin. Natutunan ka ng mahalin nung tao tapos bigla ka na lang mawawala? Langya. Sakit non. mas masakit pa sa nararamdaman ko ngayon habang wala si Diego." pagpapatuloy niya. This thought hit me. Napaisip ako.

Bakit nga ba hindi ko masabi kay Kath? Ano bang problema ko?

"Wag mong sarilinin yung problema, DJ. Alam kong mahal mo rin yung bestfriend ko. Wag mong pahirapan yung sarili mo. Kasi, lalo kang masasaktan niyan. Wag kang matakot kay Kris, sapakin ko yon eh!" buti na lang nandito si Julia. May nakakausap ako kahit papano.

"Thank you, Julia. Buti na lang nandito ka. Hatid na muna kita sa inyo. Pagod na 'ko sa kakagala natin eh. Ok lang ba?" liar. Gusto ko lang mag-isip. Naguguluhan na kasi ako ngayon.

"Sige. Uwi na lang ako mag-isa."

"Ihahatid na kita." i insist.

-

Nandito na kami sa labas ng bahay nila Julia.

"DJ, thank you ha. Bukas ulit? Joooke. Pahinga ka muna. Papasok na 'ko. Byeee!" ngumiti lang ako tapos pumasok na siya. Naglakad na rin ako pauwi.

asmakfjnsfadjaoiskfdskcadsfnsi. Mapagbiro talaga ang tadhana, sheeeet. Alam niyo kung anong nakita ko? Syempre, hindi kasi kwento lang naman 'to. Tanga ng author. Lutang eh. XD

"Pre, long time no see! So, kayo na pala ng Julia? Wow, inagawan mo ang bestfriend mo ah! Tindi mo, idol!" syempre, ang walangyang si Kris. Kasama si Kath </3

Di na ko sumagot. Naglakad na lang ako papalayo. Nakatingin lang si Kath sakin, syempre, wala syang magawa. Ang sakit nga. Sana di ko na lng sila nakita.

-

Pag dating ko sa bahay, walang tao. Nasa trabaho pa sila Mama. Natulog muna ako saglit. Pagkagising ko,

Binuksan ko yung drawer ko at nakita ko yung panyo ni Kath. And memories started to flood.

"Kath, ba't kasi minahal pa kita. Sorry ha? Ang sakit lang kasi. Di ko na kayang makita kang kasama ni Kris. Oras na ba? Oras na ba para bawiin kita sa kanya?" napaiyak ako habang kausap ko ang sarili ko.

I dialed her number.

Calling Pedicab. :) ...

Kath, sagutin mo.

A day without you seems like forever.

__