Bad Meets Evil

Ch.1: The Unexpected New Girl

Nagsimulang magbulungan ang ang mga estudyante ng Crimson Academy nang makita nila ang nakatayong babae sa harapan ng gate ng eskwelahan nilla. Hindi naman sila masisisi kasi hindi pamilyar sa kanila ang babae at isa pa sa itsura nito, hindi talaga maiwasang ma-curious ka.

"Who's that girl?"

"Ba't andaming band aid sa mukha? Is she a gangster?"

"Baka may inaabangan dito sa school natin?"

"Waaahhh! Nakakatakot naman! Should we call the security?"

Mas lalong nagulat ang mga ito ng pumasok ang babae sa campus nila. Walang nagsalita sa mga ito habang naglalakad ito. Feeling ng mga ito parang sinisundan ito ng masamang aura. They can't help but shiver, when they looked at her eyes.

Nagpatuloy naman sa paglalakad ang babae, despite the suspecting looks that the students are giving her. Napabuntong hininga na lang siya. She really doesn't care. But as much as possible, ayaw niya sana ng atensiyon. She promised her parents to behave.

Pero letse naman, oo. Ako kaagad ang topic first day of school. Weird gossips are going to spread again. It's going to be either that I'm in a gang or, that I'm a whore with a pimp who beats up girls.

I'm neither those. I'm just a normal student, who loves to bully others , and loves to fight.

She saw 2 boys sitting near the admin building. They are cute, but she's not interested. Laglagpasan sana niya ang mga ito, nang biglang tumayo ang mga ito at napatigil siya dahil nasa harapan na niya ang mga ito. Nakangiti pa rin ang mga ito. It's obvious na hindi natatakot ang mga ito sa kanya katulad ng iba.

"Good morning!" masiglang bati ng isang lalaki.

Iniwasan niya ang mga ito, at nilagpasan ang mga ito. But someone grabs her hand from behind.

"Hold on. You're Yuanna Michelle Sanchez, right?" tanong ng isang lalaki.

 Nilingon niya ito, at binigyan ng masamang tingin.

"Yes, I am. Let go of my hand." utos nito.

Hindi naman natinag ang lalaki pero madali naman nitong tinanggal ang pagkakahawak sa kanya. Lumapit ang mga ito sa kanya.

"HI. I'm Wyatt Smith, and this is Cecil Montez." sabay hawak sa balikat ng kasama, na nakatingin lang kay Yumi na para ba itong alien. "We're from the Student Council. I'm the president and he's my vice." at itinuro si Cecil

"I don't remember asking." she said blandly.

"Of course. We are sent by the principal to accompany you."

"I don't need any help. I think I can manage by my own."

"Your face has a lot of bruise. Are you a gangster?" out of the blue na tanong ni Cecil, na kinabigla ni Wyatt.

Lumipat ang tingin ni Yumi kay Cecil, na nakamasid pa rin sa kanya. His face doesn't give anything. You really don't know what he's thinking is.

"CECIL!!! Wha-" frantic na sabi ni Wyatt.

"Are we done here? I can go to the principal's office by myself. So, don't bother. Bye!"

Pero bago pa makatalikod si Yumi, biglang nagkagulo ang mga estudyante. Nagsisigawan, nagtatalon  ang mga ito at may mga sumalampak pa sa semento. Isang black van ang rason ng kaguluhan. Tumigil ang van sa gitna ng campus. Madali namang nagkumpulan ang mga estudyante sa van.

"Hayyy! They are here again." mukhang naiinis na sabi niWyatt. Mukhang ayaw nito kung sino man ang nilalaman ng sasakyan na yun.

Mas lalong lumukas ang sigawan, at mas lumalala ang sitwasyon, to the point na hindi na maawat ng security ang ibang students, nang bumukas ang pinto ng sasakyan, at lumabas isa-isa ang nilalaman nito. Dahil malayo ang mga ito kay Yumi, hindi niya malaman ang rason kung bakit pinagkakaguluhan ang mga ito.

Hindi na nag-aksaya pa ng oras si Yumi at tumalikod na. Pero bago yun, lumabas ang huling laman ng van, at eksaktong tumingin ito sa kanya. At sa ilang saglit, nagtama ang kanilang mata.

DOKI! DOKI! DOKI!

Pagkapasok ni Yumi sa building, hinawakan niya kaagad ang dibdib. Dahil biglang kumirot ito.

What's this abnormal beating of my heart? Am I having a heart attack?

Binalewala na ni Yumi ang nangyari, at inisip na pagod lang siya. Nagpatuloy siya sa paglalakad. And she realize something.

"Where is the principal's office?"

After 30 minutes of looking her classroom, she can't still find it.

Goddamn it! What kind of school is this?

She was placed in Star Section, and it is the only class that has different building.Walang nagsabi sa kanya na mas malaki pala ito kesa sa main campus. It has its own swimming pool, at may mas madami pa ata itong room. Nakailang ulit na siyang liko at akya't baba sa buiding na iyon. But no luck, she can't still find where the goddamn room is.

"Letseng room 214 na yan! Saan lupalop ko ba matatagpuan yun?!"

Gusto man niyang magtanong, hindi naman pwede. Dahil wala siyang makitang tao. Ilang minuto na lang kasi ay magsisimula na ang klase. Gustuhin man niyang mag-cuting class, pero pinangako niya sa mga magulang na magpapakabait siya, kahit ngayong semester lang.

Pababa naman ulit siya nang makarinig siya ng nag-uusap.

Chance!

Nagmadali siyang bumaba at hinanap ang pinanggagalingan ng boses. The voices became louder when she is in the Music Room. The voice became moanings and pantings.

She take a peek, at napalaki ang mata niya ng malaman ang nangyayari sa loob. There's a bloody man kneeling in front of another man. Hindi pa siya nakabawi sa shock ng bigla na lang sinipa ng nakatayong lalaki ang mukha ng duguang lalaki. Napahandusay ang lalaki sa sahig. Hindi pa nakontento ito, at sinipa pa nito ang tiyan ng lalaki. Napasinghap siya sa natunghayan. Mahilig siyang makipag-away pero she never fought inside the school campus, and she knows when to stop.

Pero iba ang lalaking ito. He seems to enjoys what she's seeing. His lips is smiling and his eyes also. There's something in his eyes, but she can't figure what it is.

She wanted to do something. She wants to help, or, the most appropriate to do, run away and forget what she saw. But her brain tells her not to do anything.

"Look, what you've done." sabi ng lalaki. Nilapitan nito ang nakahilatang lalaki. "Namantsahan mo ng dugo mo ang sapatos ko. Next time, piliin mo ng maayos ang kakalabanin mo. A---"

KRING! KRING!KRING!

F*ck!

Biglang nag-ring phone niya. Nataranta siyang hinanap ang cp, pero sa dinarami rami ng oras na hindi niya mahanap ang phone, bakit ngayon pa? At nang makita niya ito dali-dali niyang pinatay ito. Sumilip agad siya sa pinto para malaman kung narinig ng mag ito ang phone niya.

"EH?"

Wala na kasi yung lalaki. Napatayo siya tuwid, at napa-kudkod sa ulo.

Where did he go? Don't tell me I'm imagi-?

"Who are you? And what are you doing here?"

"Ay anak ng kalabaw!" napabalikwas siya. Muntik pa niyang nabitawan ang phone dahil sa gulat.

Ang pinakaayaw niya sa lahat ay ang ginugulat siya. At dahil doon, hinarap niya kung sino man ang nanggulat sa kanya at-

"Anong problema mo ha?! HIndi mo ba alam muntil ko ng mabitawan ang cp ko?! Alam mo ba ang kinailangan kong gawin para makuha lang ito?! Bakit mo ko kailangang gulatin ng ganun?! Gusto ma ng away? Sige labas tayo. Tignan natin kung gaano ka katapang! Hindi dahil-"

May narealize si Yumi. Tinignan niya ulit ang loob ng room, at ang kaninang nakahandusay na lalaki ay nakatayo na. Natatakot ang itsura nito, pero may kasama itong mangha.

And there, narealize ni Yumi na ang lalaking nakatayo sa hrapan niya ay ang lalaking bumugbog dito.

"You're saying something?" mapaglarong tanong nito. He's smiling again. It's a different smile. Its look like he found something.

"Hi?" awkward na bati ni Yumi.

Remember yung sinabi kong may ibang laman ang mga mata nito. I know what it is: evilness!

(>0<)