Iemand die wél om mij geeft

Hoofdstuk 2

Ik ga onder een boom zitten met mijn zak ships en kijk naar de weerspiegeling in het water; ik zie er weer niet uit, zoals altijd. Ineens zie ik wat bewegen in het bosje naast mij, ik loop er naar toe en ik schrik me dood! Er ligt een kindje in te slapen! Ik schat dat ze ongeveer 2 jaar is, ze heeft een dun jasje en een korte broek aan en is helemaal doorweekt. Ik til haar op en leg haar in mijn armen, ze doet langzaam haar oogjes open en lacht lief naar me. Ik stop haar onder mijn jas en ren naar huis toe.

Als ik thuis ben pak ik snel een mandje en leg er een paar handdoeken in en ik dikke deken, ik leg haar erin en weer lacht ze heel lief naar me. Ik geef haar een kusje op haar voorhoofd en zeg: 'hoe ben je hier gekomen?' Ik weet niet eens of ze wel kan praten maar ik moest het gewoon zeggen. Ze zegt tot mijn grote verbazing: papa mama mij niet lief vinden, mij in bosje gelegd en weggelopen. Ik moet het even laten bezinken en zeg dan: ik vind jou wel lief      
en ik ga goed voor je zorgen! Er rolt een traan over haar wangetje, en knikt dankbaar. Ik pak haar vast en geef haar een knuffel......