Takip

HEY BEN SAPIK DEĞİLİM

''Ya sadece bi kaç fotoğrafcıktan nolcak ki '' arkadaşım bana sapıkmışım gibi bakıyordu.Eee tabi haklı kız merdiven altındaki küçük oda da sadece o çocuğun resimleri hatıraları eşyaları vardı. '' kızım öyle bakmasana '' ''nasıl bakıyım Bilge bunun mantıklı bi açıklaması var mı ? baya çocuğun sapığısın '' ''Takipçi desek şuna sapık değince kendimi kötü hissediyorum'' hemen odadan çıkıp kapısını kitledim.

'' bak söz verdin kimseye bahsetmiyiceksin'' ''tamam söz dedim ya'' salona geçip oturduk. İkimize de bi kahve yaptım hemen . '' eee ne zaman konuşucaksın Bartuyla'' . Aslında bunu çok düşündüm ama ne diyebilirim ki , meraba ben seni 7 yaşımdan beri takip ediyorum konuşalım mı falan mı diyicem hayatta olmaz. '' sanırım bi süre daha böyle olucak zamanı gelince konuşucam'' . ''nasıl bi zaman bu anlamadım ki bi gelmek bilmedi ''.

Biraz daha sohbet ettikten sonra Sevim eve gitti. Bende odama çıkıp elime telefonumu alıp kurcalamaya başladım. Tüm hesaplarıma girip neler olup olmadığına baktım. Ayrıca Bartu nunda sayfalarına girip bi göz gezdiriyodum. Yok canım tabi kide face hesap alıp da fotoğraflarını kaydetmedim. :)

Ya sanki bana devlet sırrı niye tüm hesaplarını gizli yapıyosun be jojuk. Kendim olarak da takip edemiyorum anlarsa o yüzde face hesp açtım. Aslında pek de tanıyıcağını sanmıyorum. Hiç bir zaman beni fark etmedi ki zaten.

ESKİ ZAMAN (KÜÇÜKLÜĞÜM)

Okulumun ilk günü ve ben heyecandan ölüyodum . Annemin elini sıkıca tutup sınıfa kadar hiç bırakmadan gitmiştim. Hatta öğretmen girdiğinde bile sınıfta bi tek benim annem vardı ve ben hala inatla elibi bırakmayıp ağlamıştım.Ne kadar utanç verici. Zar zor annemi dışarı çıkarıp derse başlamışız. Ne inatçıyım ama.

Korkudan en arka sıraya oturmuştum. Yanımda da bi çocuk oturuyodu. Ama hiç konnuşmuyo gülmüyodu. Öyle mumya gibi duruyodu.İşte onu ilk görüşümdü. Bi ders sonra herkes birbiriyle konuşmaya arkadaş olmaya başladı. Bende yanımdaki çocuğa dönüp onla konuşmya çalıştım.

''meraba arkadaş olalım mı'' bana öyle bii baktı ki sanki aşağılar gibi sonrada hemen kafasını çeviri konuşmaya başladı. '' ben zayıf insanlarla arkadaş olmam'' başta zayıfı kilo olarak anlamıştım ama daha sonra anneme akşam sorduğumda zayıf insanın güçsüz , çoğu şeye ağlayan insanlar olduğunu öğrendiim.Tabi bunu öğrenince çok sinirlenmiştim.

Çıkışta ailelerimiz bizi almaya geldiğinde de çocuğun adını öğrenmiştim ailesi Bartu diye ona seslenmişlerdi. Ve aslı en tuhafı da komşu sayılırdık.

Bahçeye çıkıp parka oynamaya gittim. Zaten sitede oturduğumuz için park hemen evin yanındaydı. Kendi başıma slıncakta sallanırken yanımdaki salıncağa Bartu geldi. Onu görünce yüzüme koca bi gülmseme yerleştirip konuşmaya başladım.

'' hey yine karşılaştık.Burda mı oturuyosun? Beraber oynayalım mı?'' ve daha birsürü soru daha ama o beni hiç dinlemiiyordu.Yada dinliyodu ama cevaplamıyordu beyfendi.Sonra evine giderken onu takip ettim bizim karşı binada oturduğunu öğrendim.

***************************************

Gıcık çocuk işte küçükken belliydi zaten böyle kaba biri olduğu. Havalı p*ç seni. Ben böyle saydırırken uykumun geldiğini anladım.Artık göz kapaklarım yavaş yavaş kapanıyordu .Bugünde erken uyumayı düşünüp yattım.

ARKADAŞLAR UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR. SAAT GECENNİN 02:49 DA YAZDIM.UYKU TUTMAYINCA :) BEĞENİRSENİZ ÇOK MUTLU OLURUM .EYLENCE AMAÇLI YAZDIM. DEVAMI GELİCEK ÖPÜLDÜNÜZ.:))))