BAĞIRDIM AMA KİMSE DUYMADI SESİMİ

Bölüm 2

Yalnizliktan korkmadik ki hic bi zaman biz zaten hep yalnizdik sadece etrafimizda insanlardan duvarlar vardi sevmekten yoruldum albayim cok yoruldum.
Kalbim mesela yavasladi iyice, kaldiramiyor eskisi gibi her seyi, bosluklar belirdi icimde yok olmaya basliyorum sanirim.
Her gelen bir parca aldigindan beri benden ben yok olmaya basladik.
Artik karanliktan korkmuyoruz ki alismadik mi hepimiz zaten gunduzleride icimizde karanlikta degilmiydik? Karartmadilarmi en guzel duygu ve hayallerimizi , yakmadilar mi butun hayallerimizi , uykusuz kalmadik mi degmeyecek insanlar icin .
Biliyoruz degmedi ama belkide biz onlarin bizi sevebilme ihtimalini sevdik ,
Sigarayi neden iciyorsun diyorlar ama kimse bilmiyor ki o sigara bizim tek dert ortagimiz yakmadik mi her gidenin ardindan bi sigara daha her yikilan hayalin ardindan paramparca olan gurumuzun ardindan yakmadik mi bi sigara daha icimize oyle bi cekik ki duman beni burdan cikartin diye bagirdi bizler sessiz cigliklar attik. Hep iyi olduk iyi davrandik ilk firsatta yapmadilar mi bi kahbelik daha ? İyiler kazanir dediler ama hep kahbettik aslinda cok zor degildi bizde kotu olabilirdik ama yapmadik cunku o zaman diger kahbelerden ne farkimiz kalirdi ki iste dostum bu yuzden parcaladilar bizleri . İyilikten maraz dogdu ve bizde orada can verdik...