My Badboy

Hoofdstuk 4:

~Pov. Livia

Nu pas realiseer ik me, dat ik allang in de les had moeten zitten. Ik had allang aanwezig moeten zijn.
Ik kijk op mijn horloge en neem de tijd in me op. 9.00.
Ik ben al een kwartier te laat... wat moeten de gasten uit mijn klas wel niet denken als ik zo binnen kom lopen? Ze zullen me sowieso uitlachen. Wie komt er nu op zijn eerste schooldag te laat?

IK!

En Kayne zou ik er ook wel voor uitzien. Maar ik weet zeker dat dat hem geen reet kan schelen.
Mij wel...

'Livia hou nu op met nadenken over Kayne, en al het andere, en zoek het juiste lokaal op!' Klinkt er een stem in mijn hoofd 
Ik gehoorzaam die stem ondat ik geen zin in ruzie met mezelf heb.
Voor de tweede keer draai ik me om en tot grote opluchting zie ik Kayne niet meer staan. Dat is al één zorg minder...

...

Na een zoektocht van een paar minuten, heb ik het lokaal eindelijk gevonden.
316, lees ik op het plaatje nsast de deur.
Zonder te twijfelen klop ik met mijn linkerhand op de deur. Wel meteen hoor ik dat ik binnen mag komen. Ik haal nog een keer diep adem, voor ik de deurklink omlaag duw.
'Hé kijk eens wie we hier hebben. Volgens mij moeten we in hetzelfde lokaal zijn.' Een veel te bekende stem. Een stem die ik vanochtend al meer dan genoeg gehoord heb, en ik het liefst nog nooit gehoord zou hebben. Nu lieg je, Livia.
Ja oké, nu lieg ik.

Ik negeer Kayne, omdat ik geen zin heb om zijn lelijke (knappe) gezicht te zien. Die flapdrol denkt echt dat hij alles is.
Ik loop het lokaal binnen en word aangestaard door ongeveer 20 paar ogen.
Ik kuch ongemakkelijk. Dit is echt niet fijn.
'Goedemorgen mevrouw Allison, is het niet?' Een vrouw van rond de vijftig komt mijn kant oplopen. Je zou   misselijk worden als je naar haar zou kijken, dat meen ik serieus, ook al ben ik nu niet misselijk. 
De vrouw heeft een mega dikke pukkel op haar neus. Ze doet me denken aan de tante van Pietje Bel, die had er ook een...
Ik lach binnensmonds als ik terugdenk aan die film. Het lijkt me best leuk om ook zo'n draadje aan haar neus te binden en dan hard te trekken.
Zeg nu zelf, je wilt toch niet met zo'n mega pukkel rondlopen? Ik in ieder geval niet.
Verder heeft ze een donkergroene, aparte blouse aan. Zo een droegen ze in de tijd, nog voor de tweede wereld oorlog. Niet in 2016!
En dan heeft ze nog een paarse rok aan, een lange die tot aan haar enkels komt. Het ziet er werkelijk waar niet uit!
Ik kijk weer op naar haar ogen en moet eerlijk toegeven, ze kijkt vriendelijk, in tegenstellig tot Kayne...
Grrrr, waarom denk ik nu aan hem?
Oja, omdat hij nog achter me staat. Ik voel hem opeens in mijn zij porren.
Ik laat hem er, zonder een woord te zeggen, langs. Hij wordt weer eens gevolgd door zijn 'gang'.
'Dankjewel schatje,' hoor ik hem nog fluisteren, voor hij verder loopt.

Opeens herinner ik me weer dat mijn lerares wat tegen me gezegd had. 'Ook een goedemorgen mevrouw. En inderdaad, mevrouw Allison.'
Het komt er lomp uit, omdat die vroue het me al zeker anderhalve minuut geleden gevraagd had. Maar wat kan ik eraan doen dat ik haar even moest bekijken. Ik bedoel, ik kom niet elke dag zulke mensen tegen.
'Welkom in mijn les. Ik ben mevrouw Greensen.' Ze steekt haar hand naar me uit, en opeens barst ik hard in lachen uit. Mevrouw Greensen.... ze is zeker zo uit haar tuin gestapt.
Als ik merk dat ik me zelf nu voor schut gezet heb, omdat ik serieus de leraar heb uitgelachen, doe ik beschaamd mijn mond dicht.
Jammer genoeg kon mevrouw Greensen het niet waarderen. 'Wat is dit nu? Sta je me nu recht voor mijn neus uit te lachen? Dit accepteer ik niet meid! Ga je direct melden bij de rector. Ik hoop je volgende les weer te zien, en dan wat slimmer...' ratelt ze.
Uit mijn ooghoeken zie ik dat heel de klas lacht, inclusief Kayne, die net op zijn plaats was gaan zitten.
'Oké mevrouw, tot ziens maar weer.' Het was leuk om u te ontmoeten, maar nog leuker dat ik nu weer weg mag.

Wanneer ik buiten het lokaal sta laat ik het hele gebeuren nog eens in mijn hoofd afspelen.
Het is echt rampzalig hoe ik me heb gedragen. En dat tegen een lerares!
Sowieso ga ik nu moeten nablijven. Op mijn allereerste dag op deze school... straf. Dit is een record voor mij.

Ik hoor de deur achter mij nog eens opengaan en kijk achterom. Mijn ogen worden als een magneet naar hem toe getrokken. Kayne staat naast de deur en heeft een grijns rond zijn lippen.
'Ben je er ook uitgestuurd?' Vraag ik verbaasd. Ik weet niet waarom ik het vraag, maar het floeptte er opeens uit.
'Ja gelukkig wel. Raar mens dat ze is. Kan niets anderd dan straf geven... maar het maakt me nietd uit hoor, ik ben liever in de gang dan in haar les.' Hij grinnikt en komt naast me staan.
'Maar waarom ben je er nu uitgestuurd?'
'Je bent wel nieuwsgierig mevrouw Allison, en ik mocht jou naam niet eens weten.' Hij geeft me een duwtje tegen mijn arm aan.
'Waarom zou ik mijn naam aan een stukje gemarineerde kip vertellen?' reageer ik.
Kayne lacht hard. 'Heb je nog meer van die namen? Ik hoor ze graag. Ze klinken lekker uit je mond.'
'Ach schij toch uit appel!' Ik geef hem een duw in zijn zij en loop door. 'We moeten naar de rector. Jij weet vast wel waar dat is.'
'Inderdaad ja, daar kwam ik vorig jaar iedere dag... en nu weer. Ik begin het jaar tenminste goed!'
Wat je maar goed noemt...
'Opschepper.'
'Ik schep niet op. Dit is de waarheid!'
Ik begin het leuk te vinden om nu met hen te praten. Hij is dan wel arrogant, toch is hij nu wel leuk. 'En oja Bertha, die actie die je bij mevrouw Greensen flikte vond ik wel mooi van je. Kwam onverwachts aan voor ons.'

Ik glimlach. dit is het eerst compliment van hem en dat doet me goed. (De complimentjes over mijn kont er niet bij opgetelt)
'Maar nu weet ik nog niet hoe je heet.'
Begint hij weer hoor...
'Ik weet jou achternaam ook niet. Die zei je ook niet.'
'Williams. Kayne Williams. Nu jij,' zegt hij knipogend.
'Bertha. Bertha Allison.'
Ik barst weer in lachen uit. Kayne kan een lachje ook niet onderdrukken. het kwam er ook zo dom uit.
'Je gaat het me echt vertelen baby. Of ik noem je gewoon Bertha...' hij grijpt me weer bij mijn arm vast en duwt me tegen de muur aan.
'Nee alsjeblieft Kaynepeen. Noem me geen Bertha!' Ik geef hem een duw, wat niet helpt. Hij zet nog een stap voor zich uit, wat de ruimte tussen ons nog kleiner maakt.
'Dan zeg je nu gewoon je naam!'
'Wat denk je? Hoe denk je dat ik heet?' Daag ik hem uit. Ik vind het geweldig dst hij wanhopig raakt doordat ik het hem niet vertel, wanneer hij wil.
'Iets van Vanessa ofzo. Ik weet het niet.'
'Mis poes. Livia. Ik heet livia Allison.'
Eindelijk heb ik mijn naam aan hem gegeven. Hoe lang heb ik het volgehouden? Best wel een poosje.

Trots op mezelf...!

'Livia Allison. Livia Allison.' Hij herhaalt mijn naam een paar keer. Net of hij uitproberen wil, hoe hij uit zijn mond klinkt. Ongelofelijk sexy, geet ik toe. Zijn hese stem is alles. Die laat hem lekker klinken. 'Het klinkt gelukkig beter dan Bertha. Deze naam past beter bij jou.'
Voor het eerst lijk ik iets uit zijn mond te horen dat hij echt meent en serieus zegt. En inderdaad, ik vind mijn naam ook mooi. Kayne's naam trouwens ook...

Kayne Williams en Livia Allison

Dit klinkt niet verkeerd...
Livia maak je toch niets wijs, die jongen flirt nu met je en laat je vallen zodrs hij gehad heeft waarop hij hoopte. Laat niet met je spelen kind!

'Laten we naar de rector gaan.' breng ik eruit. Ik moet zo snel mogelijk bij hem weg. Ik mocht hem niet, weet je nog? Nu lijkt het net alsof we 'best friends forever' zijn. En dat is niet zo!
'Oké.'

Ik loop naast hem de gang uit, trappen af en dan een lange gang door. Uiteindelijk houdt Kayne stil en wijst hij naar de deur. 'We zijn er. Klop maar aan.'
'Durft meneer popiejopie dat dan niet?'
'Natuurlijk wel, maar doe nu maar gewoon!'
'Nee!' Zeg ik vastbesloten. Hij moet dus echt even niet denken dat hij mij kan bevelen. Daar ben ik niet van gediend.
'Oké Bertha, dan doe ik het,' zegt hij geiriteerd.
Net goed, denk ik.

Ik ben niet zoals die andere meisjes. Ik ben Livia Allison, en ik laat me niet door een jongen dwingen. Ik doe wat ik zelf wil!
~

Oelala❤

Dit deel heeft gewoon 1500 woorden😊
Niet het beste hoofdstuk maar goed, ik wist even niets anders. Livia heeft al een lijstje vol scheldwoorden voor Kayne gevonden, dat die arme jongen daar niet gek van wordt...
Arm? Ik zal vast een ding verklappen: hij is niet arm.

Maar goed, livia heeft haar naam vertelt en ze hebben eventjes aardig tegen elkaar gedaan. Best goed toch?

Wat vonden jullie van dit deel? Hebben jullie nog ideeën voor dit verhaal? Tell me pleasee💛

Verder heb ik volgens mij niets boeiends te melden, behalve dan dat ik nu chips aan het eten ben omdst ik daar trek in had😂💜

Doeiii peepss💋