My Badboy

Hoofdstuk 18

~Pov. Livia

Ik voel me een ongelofelijke domkop. Misschien zelfs meer dan dat. 
Ik zit op mijn slaapkamer en luister muziek. Mijn oortjes steken half uit mijn oren en ik steek ze er steviger in. Mijn vingers glijden over mijn Nijntjes knuffel.
Misschien klinkt het vreselijk kinderachtig, maar ik houd van Nijntje. Vanaf dat ik klein was was ik dol op mijn Nijntjes knuffel, waar ik inmiddels een hele verzameling van heb.
En nu zit mijn liefste Nijntje op mijn schoot en aai ik haar oren. Ik houd haar stevig tegen mij aan terwijl mijn spotify lijst van nummer switcht.
'Love Yourself' Justin Bieber.
Ik grijns. Deze song staat mij altijd aan. Ik zing uit volle borst mee, wetend dat het niet klinkt.

Een zachte tik tegen het raam laat me stil worden.
Ik schrik op en ruk de oortjes uit mijn oren. Wtf wie moet dat zijn?
Mama is niet thuis. Zij had een feestje van een tante.
Ik loop uiterst langzaam naar mijn raam toe en open het gordijn als een bang haasje.
Weer een tik tegen de ruit. Ik zie een grijs steentje naar beneden vallen. Het kletst op de grond neer en blijft tussen de bruine aarde liggen.
Mijn oog valt op de jongen die me grijnzend aankijkt en zwaait.
Hij draagt een zwarte sweater met een capuchon, die hij op heeft. Ik weet meteen wie het is: Kayne.
Hij gebaart dat ik het raam openen moet, wat ik ook doe.
'Wat is er?' Schreeuw ik naar beneden.
Kayne komt dichterbij staan. 'Ik dacht, ik kom bij mijn babe op bezoek.'
Ik kijk hem boos aan. 'Noem me niet zo.'
'Ik noem je zoas ik wil, Bertha.' Hij laat een koud lachje horen. 'Laat je me nog binnen?'
Ik zucht. Eigenlijk ben ik helemaal niet in de stemming om Kayne weer te zien. We zijn geen vrienden. We lijken meer vijanden van elkaar. En nu vraagt hij me of hij binnen mag komen?
Een beangstigend gevoel overrompeld mij. Straks heeft hij een weddenschap met vrienden om iets met mij te doen. Mijn moeder is niet thuis... ik ben alleen. Niemand die mij hoort, als hij mij... verkr... iets aandoet.
Ik schuif die gedachte snel weg. Ik geloof eerlijk waar niet dat hij daar toe in staat is. Zijn ogen staan niet zo koud. Ze staan veel zachter. Soft.
Ik weet dat hij een badboy is, maar zachtaardig. Niet een badboy met een pistool, die mij ieder ogenblik kan doden.
'Aarde aan Bertha.' Beneden staat Kayne nog steeds. Hij kijkt mij afwachtend aan. 'Ik bestel pizza.'
Er breekt een glimlach op mijn gezicht uit. Dat is het wachtwoord... pizza.
'Eigenlijk wil ik je niet in mijn huis hebben, maar pizza wel. Dus kom maar hier. Ik doe het alleen voor de pizza.'
Kayne maakt een overwinningsteken en ik ren naar beneden.
Nog een keer twijfel ik, voor ik de deur open. Kayne stapt meteen binnen en vraagt of hij zijn schoenen aan of uit moet doen. Hoe cute!
Ik vertel hem dat hij ze aan mag houden.
'Zullen we naar boven gaan?' vraag ik hem. Hij knikt bevestigend. 'Prima.'
Ik ren voor hem uit de trap op en aarzel wanneer ik mijn deur openmaak. Ik ben vergeten Nijntje op te ruimen...
'Ben je bang, schatje?' vraagt Kayne.
Ik schud mijn hoofd. 'Helemaal niet.'
Kayne pakt mijn arm vast. 'Waarom wacht je dan?'
'Nijn...tje,' mompel ik binnensmonds.
'Knuffelbeertje?' Hij barst in lachen uit en duwt mijn kamerdeur open. 'Waar is Nijntje?'
Ik had het kunnen weten. Jongens zijn niet te vertrouwen. Maar als hij Nijntje wat aandoet zorg ik ervoor dat hij nooit geen mini-Kaynies kan maken...
Zijn ogen glijden door mijn kamer heen en blijven stil hangen bij Nijntje, die op mijn bed ligt.
Hij staat een moment stil en ik grijp hem bij zijn arm. 'Blijf van Nijntje af,' zeg ik dreigend. 'Als je haar wat doet zorg ik er voor dat je nooit geen mini- kaynies kan maken.'
Kayne draait zich om en kijkt me recht in mijn ogen aan. 
'Natuurlijk niet, Babe. Ik zal nooit een knuffel van jou kapot maken, tenminste, als jij naar mij luistert.'
Ik zucht opgelucht. 'Wat moet ik dan doen?'
'Geef me een kus. Op de mond natuurlijk.'
Ik rol met mijn ogen. 'Nein,' zeg ik op een Duitse toon.
'Dan gaat Nijn...' hij grijpt Nijntjes oor ruw beet. Ik schreeuw. Nijntje is van mij.
'Ik geef jou geen kus.'
'Dan gaat Nijntje eraan.' zijn arrogante grijns zou ik in zn reet willen drukken.
Ik kijk hem woedend aan. 'Als je dat maar laat!'
'Geef me een kus,' herhaalt hij.
Ik schud mijn hoofd. 'Never.'
Hij houdt Nijntje voor zich en kijkt me uitdagend aan.
Dan kom ik in actie. Ik pak Nijntjes been vast en wil hem afpakken, maar Kayne trekt terug.
Hard.
Harder dan ik kan.
Wat een rotjoch.
Badboy.
Krrr.
Floep.

Ik laat Nijn los en staar naar de grond. Nijntjes oor ligt daar. Kapot.
Er druppelt een traan op mijn wang. Dit was mijn liefste Nijn en Kayne heeft hem gesloopt.
Ik voel woede in mij opborrelen en terwijl ik hem een duw geef, begin ik te huilen. 'Klootzak,' sis ik.
Ik laat mij op mijn bed neervallen en barst in snikken uit. Iedere avond lag ik met Nijn in bed, en nu is hij kapot...

Plots voel ik een zachte arm op mijn schouder. Hij draait kleine kringetjes op mijn huid. Ik ril.
Kayne tilt mij zacht overeind en laat me op zijn schoot zitten. Ik laat mijn hoofd op zijn borst zakken terwijl ik huil.
Liefkozend streelt hij mijn haar.  Zinnetjes fluistert hij zacht in mijn oor.
En ik blijf roerloos liggen.
Niet begrijpend waarom hij hier kwam. Waarom hij mij pijn doet en vervolgens troost...

~

Neen, ik ben niet dood.
In deze maand is er ongelofelijk veel gebeurd en het mooiste: donderdag heb ik tweelingbroertjes gekregen💙 dus alles is thuis blauw met wit en beschuit... drukte...

Xjes Mij❤