Hayat bazen garipliklerle doludur. Bize icinde bukundugumuz hayati unutturacak garipliklerle.
İcimizdeki aciyi gecirecek kisi hep aynidir mesela. Donup dolasip hep ayni kisiye acilir kapimiz. Yanilgilarimiz, yargilarimiz, yanlizligimiz hep ayni kisiye yöneliktir. Bazen soylemeden yazdigimiz cümlelerimiz ic sizisindan damlayan hüzünlerdir.
Evet hepsi ayni kisiye...
Neden ararken nedensiz sevmek bazen. Düsüncelerden kopmayan,koparilamayan bir parca gibi. En dibe vurulmus bir hal gibi. Donup dolasip cattigimiz yanlizligimiz gibi. Onu sayfalara dokerken çağla gözlerinden muhtesem tebessume kadar. virgul ve gibilerle siralamak dunyanin en guzel isi olsa gerek. Soylenmemis sozlerimdeki acilarimla seviyorum seni. Belki biraz kırık, belki biraz eksik ama kabul et, sende bana tam degildin. Yanimdayken bile uzaktin aslinda. Elimi uzatacagim anda soktun aramiza tum bosluklari.
Ben heran sessiz cigligimla seni sevdigimi haykirirken, sen her daim uzak kalmayi sectin.
Ummadiğim anda uzerimde yakaladigim bakislarinla baglandim sana. O arada nedenlerim oldun , milyonlarca neden ve nicinlerle hep sana dair sorularima sende cevap aradim, fakat birinin bile cevabini bulamadim. İste o an anladim. Hayat uc siktan ibaretmis. Sevdigimiz icin, onunla yada onsuz , ona ragmen veya ona dair. İste hayat sevdigin icin bu siklardan birini yasamak mis. Sensiz her zaman yasadim. Sensizken sana dair de yasadim. Simdi ise sana ragmen yasiyorum...
"Sözsüz,duygusuz,hissiz"
