YILDIZLAR KADAR UZAKTA

☆2☆ BÖLÜM

Merhaba arkadaşlar 😊 2. Bölüm ile karşınızdayım. Umarım bu bölümü de beğenirsiniz. Bu bölümü sevgibom adlı Bir tanecik can dostuma ithaf ediyorum. İyi ki varsın.  Seni çok seviyorum. Desteğin için de çok teşekkür ederim. #seninleheryere♡ Ve multimedia daki çalışması için de teşekkür ediyorum. 😍😚

İki okumalar dilerim.💛

♡DEĞİŞİK HİSLER♡

Uyandığımda saçım başım dağılmış berbat bir halde olduğumu dolabımın aynasına bakınca anladım. Hemen banyoya gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra işlerimi de halledip banyodan çıktım.

Bugün günlerden pazar günüydü. Sıcacık canım yatağımdan hiç ayrılmak istemiyordum ama midem aşağı inip birşeyler yemek için ikide bir gurulduyordu.

Bende dayanamayıp canım yatağımdan ayrıldım. Ona üzgün bakışlarımı atarak dolabıma doğru ilerledim.

Pijamalarımı çıkardım üstüme siyah renkte kazak altına da siyah dar pantolon giydim. Siyah kalın çoraplarımı da giyip pofuduklu terliklerimi ayağıma geçirdim.

Saat 11:00'dı. Aşağıya indiğimde annem çoktan kahvaltıyı hazırlamıştı.

Babam sabahları erken çıkar. İşleri uzadığı zaman da eve geç gelirdi. Yoğun bir iş maratonu geçiriyordu.

Annem ev hanımı neredeyse her gün bir yeri temizliyor diyebilirim.

Kız kardeşim derslerine gömülmüş iyi bir lise tutturmak için okul , ev , dershane arası koşturuyor.

Ben. Ben ise aslında zeki olan ama aklını doğru düzgün kullanmayan bir kızdım. Annem normal hayatım var sanıyor ama benim içimde hiçbirşey öyle değil. Sanki gittikçe dibe batıyor gibiyim. Yani sanki bir bataklıktayım ne biri beni kurtarabiliyor ne de görebiliyordu.. İçimi  dışa yansıtmama konusunda iyi olabiliyorum... Hatta şimdi bakın.

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp, " Günaydın annee ! " diye bağırdım. Ve ona boynundan sarıldım neredeyse aynı boydaydık ve annemi çok seviyordum.

" Kız ne bağırıyorsun kulağımın dibinde. Sağır oldum sağır. " dedi. Gülerek.

Bende kıs kıs güldüm. Ve masaya oturdum. Sucuk , yumurta , salam, zeytin, beyaz peynir, bal, çay hepsini bir sıra halinde açlıktan ölmüş gibi yiyordum. Ağzımdaki bitmeden diğer bir parçayı ağzıma atıyordum.

Annem, " Kızım yavaş arkandan koşturan yok. " dedi. Bir an durdum. Anneme şöyle kötü bir bakış attım. " Ne ya ? Çok açım ben. O yüzden böyle yiyorum..." dedim ve ağzıma salam attım.

Yarım saat sonra masadan sıcak çayımı alıp salonumuzda olan büyük pencerenin yanına gittim.  İşte dışarıdan böyle gözüken ama içinde fırtınalar kopan küçük bir kızdım. Ne ? Küçük kız mı ? Yok artık canım. Bunu söylemiş olamamalıyım. Tamam ya. Biraz  boyum kısa olabilir. 12. sınıf öğrencisi gibi durmayabilirim. Ama napayım bende böyleyim.

Havaya baktım. Çok soğuk gözükmüyordu. Tabii havaya aldırmayacaksın yine de. Sonra çayımı güzel manzara karşısında bitirirken ağaçların arasında bir siyah araba gördüm. Yoksa bu dünkü çocuk olmasın. Diye düşüne düşüne daha da dikkatli bakmaya başladım. Arabadan havalı şekilde biri indi. Ah doğru tahmin. Dünkü çocuk bu. Ama bir sorun var. Bu bizim aileyi de tanıyor olmasın. Yok artık yani. O kadar da değil. Çocuk arabasına yaslanmış. Eliyle bir şey tutuyordu. Ne yapıyordu o ya ? Azıcık ayaklarımı kaldırdım ve sigara içtiğini gördüm. Oha sigara mı içiyordu şimdi bu.  Hiç sevmem. O lanet şeyi nasıl içiyorlar anlamıyorum. Bir ara buraya baktığını gördüm. Kesin beni görmüştü. Hemen arkamı döndüm ve annemin masayı topladığını gördüm. Bende yardım etmek için yanına gidiyordum ki bir korna sesi geldi. Yoksa bu çalmış olmasın. Ay lütfen olmasın. Kesin odur ya başka kim olacak.  Bardağımı bıraktım ve arkamı döndüm ki kimin çalmış olduğunu yine doğru tahmin etmiştim. Eliyle hareket yaptı. Anlamadığımı belli etmek için kafamı anlamsızca salladım. Tekrar eliyle 'gel gel' hareketi yaptı. Bu sefer anladım. Ağzımı oynatarak 'neden' dedim. Tabii alamamış olacakki bizim kapıya doğru geldiğini gördüm. Oha. Oha. Hayır gelme gelme. Diye elimle 'git git' işareti yaptım. Dinlemedi bile. Arkamı döndüm annem mutfaktaydı.
Tekrar önümü döndüm ki tam büyük penceresi olan balkonumuzun karşısına gelmişti. Aramızda on adım falan yer vardı. Tabi bir de büyük pencere.