Genetisch

ONE

ONE

De begrafenis was even erg als de herdenkingsdienst. Evi moest bijna kotsen van de medelijdende mensen die hen probeerden te troosten en van de niet-gemeende "ik vind het zo naar voor jullie" van mensen die ze amper kennen. Volgens het testament van hun ouders krijgen de zusjes niet veel. Al het geld word op hun achttiende verdeeld en de juwelen van hun moeder, Tessa zijn ook over de vijf verdeeld. Het huis in Nederland waarin Tessa is opgegroeid, en heeft geërfd van haar eigen moeder, is een gedeelde erfenis. De zussen zijn nog nooit eerder in Nederland geweest en betwijfelen of ze daar ook ooit zullen komen. Het was de wens van hun ouders dat de vijfling aan hun oom en tante worden overgedragen. Roset en Hans Green. Het jonge koppel heeft echter geen tijd voor de kinderen van Hans' broer. En dat is precies de reden dat de vijfling en Spark, nu na drie maanden sinds de dood van hun ouders in het vliegtuig zitten opweg naar een internaat in Engeland. De afgelopen maanden, heeft ieder van de zusjes op haar eigen manier gerouwd. Nicole heeft alle vocht uit haar lichaam gehuild, in bed met haar gordijnen gesloten, zodat de zon haar nieuwe kamer bij haar oom en tante, niet bereikt. Samantha heeft zichzelf volgegeten waardoor ze twee kilo is aangekomen, iets wat ze voor de dood van haar ouders met een streng dieet probeerde te voorkomen. Evi, die sowieso geen lieverdje is, heeft drie straatgevechten uitgelokt, met eentje onder invloed van alcohol, Roset moest haar alle drie de keren bij het politiebureau ophalen. Emilia heeft haar verdriet proberen weg te sporten, wat haar fysiek en mentaal heeft uitgeput en Carlijn die normaal al niet veel zei had de afgelopen maand geen woord gezegd.

'Hoe zou het met Spark gaan?' vraagt Nicole, een halfuur nadat het vliegtuig vanuit Australië is opgestegen. Emilia, naast haar aan de raamzijde, haalt haar schouders op. Nicole zucht gestrest. Ze vind de gedachte dat Spark, helemaal alleen in een hondenkooi, in het donkere laadruim zit, verschrikkelijk. Het liefst wil ze dan ook naar hem toe. Ze zou alleen niet weten hoe ze in het laadruim moet komen.

'Stop eens met piekeren. Alle honden zitten daar,' zegt Samantha van de stoel achter haar.

Nicole draait zich naar haar om en Samantha praat verder;

'Heb liever medelijden met mij.' Ze trekt een vies gezicht en gebaart naar de vuile snurkende man naast haar, die haar zojuist probeerde te versieren. Vanuit haar plaats voor Emilia, laat Evi iets horen wat waarschijnlijk een hopeloze poging tot een lach is, maar Samantha weet dat hij gemeend is.

'Zullen we iets afspreken?' vraagt Carlijn, waarvan iedereen net nog dacht dat ze sliep, naast Evi. Haar zusjes kijken haar deels verbaasd - omdat ze het afgelopen kwartaal  niets heeft gezegd - en deels aansporend om verder te praten, aan. Carlijn gaat verder;

'We vertellen niemand op onze school over wat er is gebeurd.' Voor het eerst in tijden maakt ze oogcontact met haar zusjes voor ze weer verder praat.

'Ik heb geen zin in nog meer medelijden en gezeik over hoe ik me voel.'

De andere leden van het gezin kijken elkaar aan voor ze instemmend knikken.

Het meisje aan Samantha's andere zijde die ook ligt te slapen maakt een vreemd geluid en even denken de zusjes dat ze haar hebben gewekt, wat niet het geval blijkt te zijn.

Nadat Nicole, Spark flink heeft omhelsd, doet ze hem aan de lijn. De andere zusjes hebben inmiddels de koffers verzameld van de band.

'Pak aan, Nic. Anders blijft hij hier achter,' zegt Emilia gebarend naar de grote lichtroze koffer met het afgesleten My Little Pony hangertje er aan. Nicole pakt de koffer en sleept hem achter zich aan, naar de uitgang, waar haar zusjes al op haar staan te wachten.

'Schiet op, dan regel ik een taxi,' spoort Evi aan.

'Ik ben al onderweg, hoor,' is Nicole's antwoord, gevolgd door een blaf van Spark. Maar Evi is te ongeduldig, en in de paar tellen die Nicole nodig heeft om aan te komen bij haar zusjes, is ze hem al gesmeerd naar de taxi's. Wanneer de andere vier haar volgen zien ze dat ze er al een heeft.