Rianna's POV
"Ririiiiii! ano? laban ka sakin? palag ka ba ha? Umayos ka ah" wika ni mae. Hindi kami nag aaway ah nagbibiruan lang kami. Lagi nyang pinaglalaban na maganda, matalino, matapang sya in short PERFECT PACKAGE na DAW sya.
"Oh please Mae! Tama na kahibangan mo , si riri pa talaga nais mong kalabanin sa pagiging MAGANDA mong tao" Kana ni joy.
Hindi sa hindi maganda si Mae pero kasi nakakainis sya MINSAN na purihin, lumalaki yung ulo kasi eh.
"Letse ka joy. Sad na ako. di nyo ako sinusupport" Ani nya
"Tumigil na nga kayo. Oo na maganda ka na mae. Drinadramahan mo pa kami" sabat ko sa kanila. Hindi naman kasi titigil yan hanggat di pinipigilan.
"Alis na tayo. Linalamig na ako nyemas" aya ni mae.
Andito kami sa Mcdo. Sa labas lang naman ito ng school namin eh. May pasok kami pero dahil may meeting ang mga teachers dito kami tumuloy.
"Lamigin ka talaga eh no? Sarap mong konyatan hanggang umabot sa utak mo" ani ni joy sabay tayo edi tumayo na rin ako kanina pa kasi nakatayo si mae eh.
~~~
Nakauwi na kami sa kanya-kaniya naming bahay. Nakakapagod ang araw na ito grabe. Gusto kong matulog kaso hindi pa ako inaantok. How sad.
"Rianna, Tawag ka ni mama" tawag sakin ni kuya. Nawala bigla yung pagod ko. Napabalikwas agad ako ng marinig ko iyon.
"Bakit daw?" tanong ko pabalik. Nakaka curious kasi eh. Once in a blue moon lang nya ako tawagin eh
"I don't know" sabi ni kuya sabay alis nya sa kwarto
Habang naglalakad ako papunta kay mama. Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung bakit Hindi ko alam kung Anong mangyayare pagkatapos nito.
"Sakto ba ang mga allowance na binibigay ko saiyo rianna?" Tanong ni mama
"Ah opo ma" Sagot ko. Kinakabahan ako ano kaya balak nya bakit niya tinanong sakin yon
"Mabuti. Makaalis ka na" Malamig na Sabi nya.Ang sakit akala ko pa naman kakamustahin nya ako. katulad ng ginagawa ng mga ibang nanay sa mga anak nila.Nag-ipon ako ng lakas ng loob para sumagot sa kanya
"Hindi mo po ba ako tatanungin kung kamusta na ako? Kung pagod ba ako? Hindi mo po ba ako babatiin kahit belated happy birthday?" Reklamo ko sa kanya. ang hirap kasi itago eh. For pete's sake ilang years akong nagtiis sa kanila ni kuya. Para akong invisible dito sa bahay na ito.
"Why would I? Bigdeal ba iyon ha?" mataray na sagot ni mama
"Ma! bigdeal yon.parang wala akong nanay dito parang wala lang ako dito. Ma all this time hindi pa rin ba ako napapatawad? You are too childish ma!" Linabas ko na yung 1/4 ng nararamdam ko
"I don't care" Sabay alis ni mama. Napatingin ako sa kuya sa isang side sabay alis nya, makikita mo sa niya na mukha nya na Disappointed sya? bakit? ano ba nagawa ko? Hndi na ba talaga nila ako mapapatawad?.
No one ask me if i was okay.
BINABASA MO ANG
LOSS
Teen Fiction"Damn! I loss my family, I loss my love, I loss my friend, This time I also losing myself" -Her
