✳✳ HAYATA YENİDEN BAK ✳✳

▶ İSTASYON ◀

Bir istasyonda durdum bekliyorum.
Her gece yıldızlara bakarak sabahlıyorum.
Belkide bir daha gözlerim açılmaz,diye.
Uyuyamıyorum.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Gözüm arkada meraktan ölüyorum.
Sabah oluyor geceleri uyku tutmuyor.
Yanlızlık hani allaha mahsustu.
Yalan söylediler,inanmadım.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Şimdi kendi yanlızlığımda boğuluyorum.
Köşe bucak kaçıyorum.
Kendimden hayallerimden.
Kalbimin içindeki açılardan.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Gidicek hiç bi yerim yok.
Daha kaç istasyon eskiycek ömrümde?
İnsanlar gelip geçicek,
Biri bi bankta oturucak sevgilisiyle.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Birileri hasret gidericek sevdikleriyle.
Anne,babası belkide kardeşi olucak.
Çok beklediği yakınları.
Ömrünü adadıkları.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Binip gidicekler bi trene.
Arkalarında tonlarca yükle belkide.
Omuzlarımda taşiycam her seferinde.
Adı konmuş bi kere.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Elimi uzattım havada kaldı.
Elimden tutan kimsem kalmadı.
Umutsuzum,mutsuz,huzursuz.
Hiç kimsesizim,hiç kimsesiz.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Tutarlar mı ellerimden?
Küçük bi kız çocuğu kadar çaresiz kaldım.
Kırıldım,dağıldım toparlayamıyorum.
Yanlızlıktan ölücem dayanamıyorum.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Kaç istasyon daha eskiycek?
Kaç ömür yitip gidicek böyle biticek?
Şu sabahladığım uyuyamadığım.
Bankların dili olsada ah bir konuşsa.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Bir anlatsa yanlızlığımı,yalvarışlarımı.
Herkez bi yerlere gidicek.
Benim yerim hep aynı.
Baki olucak istasyon bankları hep aynı.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕
Kalıcak,elimi tutan kimse olmiycak.
Bi gün bi tren gelicek bu istasyona.
En arka vagonuna binip gidicem.
Ardımdan bi tek yanlızlığım gelicek.
Tek yanlızlığım.
↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕↕