Kayıp Karanlık

Karanlığa Doğru

Multimedia'da Dora Aydın..

Merhaba arkadaşlar,öncelikle bu bizim ilk kitabımız umarım beğenirsiniz.

''Sorunlu bir manyaksın sen Dora''Böyle konuşmasına artık aldırmıyorum.Bana sürekli deli deyip aşağılıyordu.Ama onu kim takar ki?Kendisi manyağın teki.

''Seninle böyle başa çıkılmayacak anlaşıldı.'' Yüzüme alaycı bir tavır takındım.

''Niyeymiş o sevgilimi mi kıskandın?''

''Sana ne yapacağımı biliyorum Dora Aydın'' Ne demişti o?Beni tehdit mi etmişti?Kim olduğunu sanıyor o?

''Baba!Bu aptal kadını al başımdan!''Babamı çağırıyordum ama ses çıkarmıyordu,her zamanki gibi.2 yıldır o odasında çıkmıyordu.Kendini bana göstermese bile haftada 10 dakika telefonda konuşuyorduk.

''Baban öldü Dora.''Yine mi aynı şey?Sürekli böyle söyleyip bana deli muamelesi yapıyordu.

''Yalan söylemekten bıkmadın mı?''Bana babam öldüğünü söylerdi hep ama dedim ya onunla haftada 10 dakika konuşuyorduk.

O sırada evde çalışan bir kadın merdivenlerden aşağı elinde bir valizle indi.Ne olduğunu anlamıştım.Ah hadi ama!Hışımla teyzeme döndüm.

''Gerçekten mi?Ne yaptığını sanıyorsun sen.Deli olan varsa o da sensin.''Ah beni takmadı bile!Hayır,hayır,hayır!Kapıdan evin güvenlikleri geliyordu.Büyük ihtimalle beni onlar götürecekti.

''Zorluk çıkartmanızı istemiyoruz Dora bey.'' Bu kim olduğunu sanıyordu da benimle böyle konuşabiliyordu

''Ben deli değilim,deli olan sizsiniz!'' Geri geri yürümeye başlamıştım ki arkamdaki birine çarptım.Beni kollarımdan tuttu ve arabaya götürmeye başladı.

''Lanet herifler!'' Sesim girdaptan geliyormuş gibi çıkmıştı.O kadar yavaş, o kadar zor.Bedenim uyuşmuştu.Ah bide belimdeki o acı.Bu acıyı çok iyi tanıyordum.İğne. Bunun başka açıklaması yoktu.O iğnenin uyuşukluğu bedenimi iyice sarmıştı.Güçsüz kalmıştım.Yavaş yavaş uyuşan bedenimi artık kontrol edemiyordum.

Evet arkadaşlar,ilk bölümü nasıl bulduğunuzu yorumda belirtirseniz seviniriz.Ve hikayemizi oy vermeyi unutmayın! :) <3