Let Me Love You || JB

Prolog

Dajcie znać gwiazdkami i komentarzami czy w ogóle podoba wam się to, co tutaj czytacie i czy chcecie więcej. Thx 💜

Mieliście kiedyś wrażenie, że jesteście panami własnego losu? To uczucie niezależności i pewności siebie, że to właśnie tylko wy decydujecie o tym co się wydarzy w waszym życiu, że to wy dobieracie sobie prawdziwych przyjaciół, swojego partnera, decydujecie o dalszych planach typu szkoła, studia lub praca. Cały czas, żyjecie według tego, że jesteście przecież młodzi, musicie się wyszaleć, a dopiero potem będziecie rozsądni.
Próbujecie udawać, że nic was nie zrani. Myślicie, że zawsze sobie poradzicie i nic nie jest w stanie was zniszczyć, a jeśli już tak się stanie, to sami poradzicie sobie z bólem i krzywdą, ale nie okażecie przy tym waszego zranienia.
Ale hej ja też tak myślałam, więc nie jesteście sami. Też myślałam, że jestem niezniszczalna, że twarda ze mnie sztuka i nikt mi nic nie zrobi. Nie macie pojęcia w jak wielkim błędzie byłam, ponieważ teraz okazuje się, że tak naprawdę nie mam prawa decydować w swoim życiu praktycznie o niczym. Byłam nieświadoma tego, że każda moja decyzja była tak naprawdę mniej lub bardziej kontrolowana przez pewne osoby. Osoby, które były dla mnie najważniejsze, a tak naprawdę najbardziej mnie skrzywdziły. Manipulowali mną. Wciąż ogarnia mnie to obrzydliwe uczucie, że całe moje prawie dwudziestoletnie życie to jedno wielkie gówno, na które składają się same kłamstwa. Po prostu byłam i nadal jestem zwykłym pionkiem w ich chorej, pozbawionej dla mnie sensu grze. I jedyne co mogę stwierdzić na tę chwilę to to, że nie chce już dłużej być w tym domu, w tym mieście, na tym kontynencie, na tym świecie z tymi potworami...