Photographic Lovers

..............

"Black and white are the colors of photography. To me they symbolize the alternatives of hope and despair to which mankind is forever subjected".

-Robert Frank

..............

Sabi nila meron daw taong nakatadhana para sa ating lahat at gagawa ng paraan ang kapalaran para makita mo ang taong mahal mo. Kung ganun nasaan na siya? Nasaan na ang taong mamahalin ako? Antagal naman niyang dumating sa buhay ko!

We live in a society that is obsessed with beauty, buti na lang nabiyayaan ako ng sapat na kagwapuhan. Ako si Fin Castaniega... maputi, 5'9 ang height ko, singkit ang mga mata ko at sabi nila may hawig daw ako sa korean actor na si Lee jong suk pero hindi ko naman kilala yung tao na yun at pareho daw kaming baby face. Closeted gay ako at kahit kelan hindi ko binalak sabihin sa pamilya ko ang tunay kong kasarian kasi hindi naman maipagkakaila na lalaking-lalake talaga akong kumilos, yun nga lang lalake din ang nagugustuhan ko pero yung crossdress? Ayoko nun, ayokong magsuot ng damit na pambabae kasi feeling ko nakakababa ng pagkatao kapag nagsuot ng ganun and I absolutely hate those girly stuffs. Nagkakagusto lang talaga ako sa lalake but I never fell in love with anyone...

22 years old na ako, nagtatrabaho ako sa isang kompanya at maganda naman ang sweldo kasi mataas ang position ko dito sa Makati. Natutulungan ko na din ang pamilya ko sa mga gastusin kaya maayos ang buhay ko ngayon...

Day-off ko ngayon at bumaba na ako sa dining area para mag-almusal. Nakita ko naman kaagad ang napakabait kong nanay na si Rose... Oo tama kayo hahah. Rose lang ang tawag ko sa kanya kasi ayaw niyang tinatawag siyang mama kasi parang dumadami daw ang wrinkles niya at napaka-kalog nitong nanay ko tapos parang mag-tropa lang kami...

"Rose!!! Good morning! Anong almusal natin?". Nakangiti kong tanong sa kanya. Ganyan talaga kami tuwing umaga pero mabait talaga ang mama ko.

"Longganisa anak... at meron akong nilulutong itlog at sinangag". Nakangiting sabi ni Rose habang nagluluto ng itlog.

The best talaga ang nanay kong si Rosita Castaniega at gusto niyang Rose lang ang tawag sa kanya kasi naalala niya daw ang yumao kong tatay kapag tinatawag namin siya sa pangalang Rose.

Natapos ng magluto si Rose at sabay na kaming kumain kasama ang mga maliliit kong kapatid at ang ate ko na mas matanda sa akin ng isang taon. Siya si ate Roxan... halos magkamukha kami at parang siya ang babaeng version ko.

"Oh? Fin mukhang nakabihis ka... saan naman ang lakad mo?". Nagtatakang tanong ni ate Roxan.

"Wala naman... may lakad lang kami ni Lissa mamaya kasi day-off ko". Sagot ko sa kanya.

"Ayyiiee... may date sila ni Kuya!". Nakangiting asar ng isang kapatid ko.

"Hoy! May birthday party din yung pinsan niya kaya sinama ako, hindi kami magdi-date!". Naiinis kong sabi sa kapatid ko.

Paano ba naman kasi... hindi naman talaga kami magiging magsyota ng bestfriend kong si Lissa kasi nga wala akong interest sa kanya at hindi naman yun alam ng mga kapatid ko.

Nang matapos kaming mag-almusal ay nagpaalam na akong aalis kasi mukhang late na ako sa usapan namin ng bestfriend ko...

"Kuya! Yung baon ko?". Nakangiting sabi ng kapatid kong bunso.

Tinaas ko ang isa kong kilay at...

"Anong baon? Linggo ngayon". Seryoso kong sabi sa kanya.

"Kuya sige na please... love na love na love na love naman kita". Sabi ng kapatid ko at lumilingkis siya sa braso ko na parang linta.