I Loved You First

chapter II - Graduation Day

wooh!!

atlast the day that I have been waiting for is about to happen. . 

and this would be the graetest or lets say memorable day for me and my family. . 

Ang aga-aga pa busy na ang lahat para sa preparation pero ako tulog pa rin. . . whahahaha.. xD

Si mama busy sa pagluluto ng mga handa. . 

Si papa naman busy sa pagluluto ng letson. . .

hainaku!! 

Hanggan sa lumapit na lamang ang aking kapatid. . 

guess what ang binigay niya? 

yup!! regalo nga ang binigay. . .

"Ate congratulations!" bati niya sa kin.

"Salamat, bunso. Payakap nga." pasalamat ko sa kanya at niyakap ko siya.

"Oh, ano naman yan nasa likod mo bunso?" pagtataka ko.

"Para sayo, ate! Congratulations, ate." wika ni andrew.

"wow! salamat bunso. Tingnan ko nga ano ang laman nito." wika ko at tiningnan ko ang laman.

nagulat na lang ako nang buksan ko ang regalo.

Yun ang shoes na gusto-gusto kong bilhin kaso nga lang wala pa akong pera.

Kaya tinanomg ko si Drew (Andrew) kung saan niya nakuha ang pera pambili ng shoes.

Kasi kung hindi ako nagkakamali. More than 3,000 ang shoes na yun.

"Drew saan mo nakuha ang pera pambili nitong sandals?" tanong ko na gulat.

"uhm, ate do not be angry at me, okay?" pagmamaka-awa niya.

"okay. Just tell me where did you get the money?" tanong ko naman sa kany.

"I sold my PSP. Just to buy you that sandals you really liked." sagot niya naman ng deretso.

"Oh, bunso! ang sweet mo talaga. Kaya mahal na mahal kita bunso. I Love you bunso." wika ko naman kay Andrew.

"Just don't tell mama and papa about that." sambit niya.

"Okay. My Lips are sealed." wika ko naman kay Andrew.

After ng ilang mnutes na conversation namin ni Andrew my mom called me.

"Mikaeal you come down here. Someone's looking for you." sabi ni mama.

"Just wait a sec. mom." sagot ko naman.

na-shock ako. . . it was Jonathan. .

Kababata ko noon. . And he was also my first crush. . 

Oh, diba? Hanggang crush lang?

Basta. . Pero lumipat siya ng ibang bansa at dun nag-continue ng pag-aaral niya ng high school. . .

And duess what? Mas naging pogi pa siya ngayon.

*FLASHBACK*

Grade 3

when I was wounded. Pero maliit lang.

Pero umiyak pa rin ako.

Kasi bata pa ako nun, eh. 

Eh, wala pa si mama at papa.

Busy sa trabaho.

Si yaya naman hindi pwede pimasok unless recess o lunch na.

It was still during the time ni Mrs. Gregorio. 

Eh, absent si ma'am. So walang magtuturo sa amin. 

So ang ginawa ko umikot sa classroom.

Pero hindi ko namalayan na may kahoy pala sa harapan ko.

Kaya nung pagtapak ko. Natapilok ako.

And guess what? Nagkaroon ako ng sugat sa tuhod. Although hindi naman siya malaki.

Umiyak ako.

Then Jonathan came. (kaklase ko kasi siya.)

Kinuha niya white panyo niya and wrapped it sa wound sa tuhod ko.. 

"Wag ka nang umiyak. Malayo yan sa bituka." he said.

Kaya yun natahimik ako.

Classmates ko rin tentahan.

Pero by that time I looked in to the eyes of Jonathan.

He looked cute.

So lets say na by that time my crush na ako sa kanya.

*Balik sa present situation.*

Hainaku!! tapos na kasi graduation nila. Ni-hindi man lang ako naka-punta. 

"Oh, Jonathan. Is taht really you?" pagbati ko.

"Well yeah. Miakela you don't have to talk to me that way. Alam ko pa rin naman magsalita ng tagalog, eh. Tagalog kasi ang language namin sa bahay." wika sa akin niJonathan.

Abay lokong mokong na 'to, ah? 

Kung pwede lang sana kitang batukan.

Kanina ko pa ginawa yun.

"Hey! Wag mong masamain ang sinabi ko. Sinabi ko lang yun para mas magkaintindihan tayo ng mabuti, okay?" pagpapaliwanag ni Jonathan.

Parang ganun pa rin yun. 

Parang mina-maliit mo pa rin ako.

"Hey, still remember this?" anong niya at may hawak siyang letter.

Shetlungs!! Yun ang letter na binigay ko sa kanya nung grade six pa kame, uh?

Itinago niya pa yun hanggang ngayon?

*FLASHBACK*

Grade 6

It was february 13 today. 

My teacher told us na magsulat ng letter para pang remembrance.

Pero ang sabi ni maam.

"Girls magsulat ng letters para sa lalaki. Kayo naman boys magsulat ng letters para sa girls." sabi ni ma'am.

Kaya isa lang ang alam ko na pwede kong bigyan na lalaki si Jonathan.

February 14

It was a valentine day at school. Nothing much to do.

So andyan na ang adviser namin pumasok.

"Okay class are you ready?" tanong ni maam sa amin.

pero walang sumagot.

"So silence means yes. So lets start." wika naman ni maam.

So kinakabahan na talaga ako sa kalalabasan nito.

Si Jonathan kasi bibigyan ko nito.

So nagstart na nga ang activity. 

alam niyo kung ilang letters ang nakuha ko?

half na boys sa akin nila binigay ang letters. Pero wala sa kanila ang nagpakilig sa akin.

Until sa time na its my turn na magbibigay ng letter. I said na baka hindi ko kaya to.

Pero nilakasan ko parin loob ko.

I get up, walked and gave it to Jonathan. As simple as that. Oh, diba nakaya naman?

At nung time na yun siya na lang ang hindi nakakapagbigay pa.

So he stood up walked and gave me the letters. 

So as usual tentahan na naman sila.