Uitgehuwelijkt

Deel 4

Het is 11 uur savonds, en
mijn telefoon gaat over.
Het is Ilhame.
"Heey, Asmae alles goed?
Ik zag je gemiste oproepen.'
'Hey' zeg ik huilend.
'Omg, waarom huil je?
Wat is er gebeurd?' vraagt Ilhame bezorgt.
'Me vader, me vader wil dat ik ga trouwen met youseff. Hij komt morgen mijn hand vragen.'
Ilhame weet wie Youseff is.
'Wat?! Serieus? Dat kan niet.' zegt Ilhame.
'Ja ik weet het! maar over een week wordt ik achttien, en ik weet echt niet wat ik moet doen .' zeg ik.
'Omg! Oké. Ik verzin wel iets.
Ik laat je niet in de steek.' zegt Ilhame.
'Ga je morgen naar school?' vraagt Ilhame
'Ja, ik denk het wel.
Hij komt pas in de avond' zeg ik
'Oke, dan praten we verder op school' zegt ze
'Ja, is goed.
Doeiii' zeg ik
'Daaag tot morgen' zegt ze, en ze hangt op'

Na een slechte nacht slapen van storm en regen is het half 7, en ik wordt wakker door mijn wekker.
Ik ga naar beneden, en smeer een boterham met chocolade pasta.
Alleen ik en Ibrahim zijn wakker.
De rest slaapt nog.
Ik ga weer naar boven en neem een korte douche, en kleed mezelf aan.
Ik ga weer naar mijn kamer, en stop de spullen die ik nodig heb in m'n tas.
Ibrahim roept me nog, maar ik negeer hem, en pak mijn fiets uit de schuur, en fiets keihard naar school.
Het regent ook nog eens.
Ik moest beter met de tram gaan denk ik nog.
Ik arriveer uiteindelijk kletsnat op school.
Ik ga even snel naar de toiletten om mezelf een beetje te drogen, en m'n hoofddoek te maken.
Ik loop de klaslokaal in, en zit weer helemaal achterin naast Ilhame.
De docent begint te praten.
Ik neem er niks van op, en denk over hoe het zal zijn als ik echt zou trouwen.
Op dat moment springen de tranen in m'n ogen.
Ilhame legt gauw haar hand op m'n schouder.
'Ik heb de hele nacht lopen na denken voor een oplossing.
Ik was niet op veel ideeën gekomen.
Behalve dat je bij mij kan wonen.' zegt Ilhame.
Ik veeg m'n tranen weg, en kijk haar aan.
'Ik kan toch niet me hele familie achter laten.' zeg ik
'Je hebt daar wel gelijk in.
Of anders maak je jezelf gewoon helemaal niet op, en doe je hele lelijke kleren aan, en dan moet je heel onhandig gaan doen, en een bord kapot laten vallen ofzo.
Dan wil hij zeker niet met je trouwen.' zegt Ilhame met een hoopvolle stem.
'Ik ga het proberen, ik hoop dat het werkt.' zeg ik.

School is uit, en ik loop naar buiten.
Ik zie Ibrahim staan met zijn vrienden groepje.
Helaas moesten we gaan naar dezelfde school.
Nee, Ibrahim ziet me en loopt naar me toe, waarom?
Ik loop gelijk de andere kant op waar me fiets is.
'Asmae! WACHT! Schreeuwt Ibrahim.
'Omg, dat kon niet nog harder' zeg ik in mezelf.
'Ja wat is er?' vraag ik.
'Ga je naar huis?' vraagt Brahim
'Ja' zeg ik snel en pak m'n fiets beet.
'Oke, maar ik beloof je dat als je niet wilt trouwen met Youseff ik er alles tegen ga doen.' zegt Ibrahim
'Dankje, maar ik denk niet dat het gaat helpen.' zeg ik.
'Ik beloof je dat ik me best ga doen' zegt Ibrahim nogmaals.