SIRA ARKADAŞIM

★1★

Ela'nın gözünden...

Lise 2ye gidiyorum . Daha doğrusu başlayacağım.Buraya babamın işi sebebiyle taşınmıştık. Babam bir albay. Annem ise matematik öğretmeni. Sanırım matematik zekamı ondan almıştım. Bu zeka sayesinde çok iyi bir puan çıkarmış hiç yanlışsız sınavdan çıkmıştır. Bu sayede de istediğim her liseye gidebiliyordum.

Buradaki en iyi fen lisesi benim yarın gideceğim fen lisesiymiş. Açıkçası heyecanlıydım. Acaba öğretmenler nasıldı nasıl kişilerle tanışacaktım. Popüler olma gibi bir korkum yoktu . Nedenini bilmediğim bir şekilde girdiğim ortama ısınıyordum. Bunu destekleyen bir şey de başarılarımdı.

Genellikle rekabetçi olduğum için her şeyde başarılı olma gibi bir amacım vardı. Her zaman başarırdım bunu.

Huylarım biraz garipti . Garipti derken yani farklıydı yaşıtlarıma göre. Ben biraz daha naif kibar ince ve zarif olmaya çalışırdım.

Sanırım artık yatma vaktimdi. Babam seslendi.

"Yarın ne giyecekmiş benim kızım ?"

Babamın böyle bir takıntısı vardı. Beni boğar bezdirirdi. Dışarıya dar kotun üzerine dizin altında bir tunik giydirmeden çıkarmazdı. Bu konuda çok tartışırdık. Genellikle o kazanırdı.Elime yarın giyeceğim kıyafetleri aldım. Ve üfleyerek

"Ne giyebilirim baba tabiki okul kıyafeti giyeceğim. "

Kıyafeti aldı ve üzerime tuttu

"Tahmin ettiğim kadar uzun bir etek değil."

"Aman baba en uzunu bu işte. Hem ben pantolon giyeyecektim izin vermedin. Seni hiç anlamıyorum daha 16 yaşındayım ben."

"Ben 16 yaşındayken neler yapıyordum biliyor musun. Ayrıca beni tersleme hoşuma gitmiyor hareketlerin."

"Baba ben nerden bilyim ki 16 yaşında neler yapıyorsun. Ben o zaman yaşamadım ki.

"Gene çene pabuç kadar git yat hadi yarın erken kalkıcaz."

Derin bir nefes alarak "tamam."dedim

Ee burada haklıydı sonuçta yarın erken kalkıcaktım. Ama nasıl uyuyacaksamşimdi. İçimde heyecanlandığımda olduğu gibi tuhaf bir his vardı. En iyisi klasik müzik dinleyerek uyumaktı.

Klasik müzik korktuğum gecenin karanlığını bastırırdı en azından. Gece karanlığından korkmayın sebebi bana ölümü hatırlatmasıydı. Hep yatarken ölümü hatırlar korkarım.

Neyse en iyisi düşünmemek. Yoksa bu gidişle uyuyamayacağım. Sonuçta yarın okula mor göz halklarıyla gitmek istemem.

Bu ilk bölüm biraz kısa oldu ama diğer bölümler daha uzun olacak.