TRAIN | JeongCheol

At that train station

August 8, Monday

Jeonghan's

Nagmamadali akong umakyat ng MRT. I don't want to be left again. At ayoko rin malate. It's 8:08 in the morning and the train will arrive in no time. Mabuti at wala pa masyadong tao kaya nakabili agad ako ng akin at nakapunta sa pinakaharap para makaupo ako. Heol.

Sa sobrang pagmamadali ko, I bumped into someone whom I don't know kaya nabitawan ko ang mga files na dala ko at nahulog ang eyeglasses ko. Shift. Ano ba naman 'to. I legit have a blurry eyesight so I really need that eyeglass of mine.

Naramdaman ko na may nagsuot sa akin nung eyeglass.

"Mag-ingat ka po sa susunod" he said looking at me straight through the eye. Saka niya inabot sa akin yung mga files at nagsmile saka pumasok sa loob ng train. I was starstruck for a moment. Muntik pa akong maiwan nung train.

Mabuti at nakaupo na ako.

*blink*blink*blink*

I blinked three times and I felt my eyes heavy. Hindi nanaman kasi ako nakatulog ng maayos dahil sa mga pinagawang files sa akin ni Mr. Sunog Kim Mingyu.

Sa akin niya pinapasa lahat tapos yung asawa niya, na secretary niya, putek, nagpapakasasa sa buhay. At sa tuwing nasa office,laging naglalandian. Ano ba naman yan sila. -.-

Pero wag kayo, simula nung nagkasakit si Wonwoo-asawa ni Mr. Kim- parang may something na hindi ko maintindihan. Parang di sila halos nag-uusap at nag-uusap lang pag may kailangan sabihin. Palagi naring kasama ni Mr. Kim si Mr. Xu Minghao. At si Wonwoo naman e madalas kasama si Junhui.

Chismis din daw, hindi daw talaga nagkasakit si Wonwoo, may away mag-asawa daw na naganap kaya nagkaroon ng miscarriage. Ibig sabihin, nabuntis si Wonwoo, well, di na ako nagulat dun dahil malandi talaga silang dalawa. Hays.

Pero, bagay kasi talaga sila e. Kaya sana maayos na relationship nila. They're like my relationship goals af.

"Kuya. Kuya." May tumapik tapik sa mukha ko. Nakatulog na pala ako kakaisip dun sa mag-asawa kong boss.

Bumungad sa akin yung....yung lalaki na nakabangga ko kanina.

"Uhm. Last station na 'to. Ginising na kita kasi, ikaw nalang tao dito o."

SHIFT?! AKO NALANG TAO DITO?! WATDAPAK?! NAPALINGON AKO SA PALIGID KO AT TAMA NGA SIYA, AKO NALANG ANG NANDITO AT LAST STATION NA 'TO!

Sa Santolan baba ko mga bes. Nasa Taft na ako. Argh! Yari nanaman ako nito kay Mr.Kim. argh!

Bumaba ako at bumili ng panibagong card. Kaasar. Mabuti at kadarating lang din nung train. Napalingon ako sa tabi ko ng makita ko yung lalaki na nakabangga ko kanina. He's here. Again?

"Uhm. Pasaan ka?"

"Ah. May hinihintay lang ako."

"Ah. Nga pala, Ako nga pala si Jeonghan. Salamat sa pagtulong mo sakin kanina." Inayos ko ng konti yung mga hawak kong mga files at inangat yung salamin ko then I held out my hand.

"No worries. Kasalanan ko rin. My name is---"

*Mr.Kim Calling*

Waaah. Kaba-kaba na bes. Iyak na bes. Ito na bes.

"Sorry. Wait, sagutin ko lang yung tawag." Tumango lang siya kaya tumalikod na ako.

"Uhm. Hello sir?"

"Hello Jeonghan?! Have you seen Wonwoo?! Anywhere? I mean, magkaibigan kayo right? He's not answering my phone calls and Junhui doesn't know where the hell is he. Jeonghan please, contact him for me." wait. Is he crying?