Wet Skin

Wet Skin No.1

• Δεκαπενταυγουστος• Τήνος

Αλλη μια φορά στο νησί μου που λαμβάνει μέρος αυτο το ετήσιο περιβόητο beach πάρτυ. Πρεπει να έχει 35 βαθμούς τουλαχιστον. Βάζω μαγιό, ετοιμαζομαι και κατευθυνομαι προς την παραλία. Με μια πρόχειρη ματια εντοπιζω την παρέα μου και πηγαίνω προς το μέρος τους. "Μαθατε ποιος θα είναι ο "κρυφός τραγουδιστής σήμερα που λέγανε τόσο καιρό;" "ναι ρε ο Ανδρέας". Σκαλωνω στο άκουσμα του ονόματος του. "Ο Λέοντας;" πεταγομαι. "Ναι" περνω απαντηση απο εναν.
Ο Ανδρέας μου λοιπον. Οχι όχι. Ουτε φλερτ, ουτε παλιός γκομενος, τίποτα. Αυτο ηταν παντα το πρόβλημα. Δεν μου ηταν τίποτα παρα ένας φίλος. Ενας θεός ξέρει ποσο καιρό τον ήθελα. Εφυγε πριν 2 χρόνια στην Αθήνα για να κυνηγησει το όνειρο του, να τραγουδάει. Εγώ δεν κατάφερα ποτε να τον δω, είχα τη σχολή μου. 3ο έτος σου λέει. Δεν περίμενα πως θα γυρίσει πίσω. Ξεχνιεμαι για λίγο  πίνοντας μερικά ποτά, περιμένοντας να βγει ο Αντρέας στη σκηνή. Βγήκε. Δεν τον είχα δει παρασκήνια. Απότομο. Είναι τόσο όμορφος, όπως τον θυμάμαι παντα. Πόσες τον κοιτάζουν Χριστέ μου. Δεν έχουν και άδικο. Πάω να καθισω παλι στην ξαπλώστρα μου δεν αντεχετε άλλο η ζέστη παρόλο που θέλω να τον κοιτάζω για ώρες.

Κάποια στιγμη νομιζω ο Αντρέας τελειωσε το πρόγραμμα του. Θα έφυγε σκέφτηκα. Νιώθω σταγόνες νερου πάνω μου. Ποιος πουστης. Ανοίγω τα ματια μου και τον βλέπω μποστά μου. Βρεγμένο με το μαγιό του χαμηλα στους γοφούς του. Καλά παει καλά; γιατί είναι τέτοια καυλα; "τι κανεις μωρο μου; χαθηκαμε" λέει. Μην με λες έτσι γαμωτο σου. "Ναι δίκιο εχεις Αντρέα μου" καταφερνω να πω. Τι μαλακιες λέω; με πλησιάζει για αγκαλιά. Παγώνω καθώς είναι βρεγμενος αλλά είναι το τελευταιο πράγμα που με νοιάζει. Κανει πίσω και μου χαμογελάει. Βάλτος είναι; μένω λίγο χωρίς να μιλαω. "Θες να πάμε κάπου; οι δύο μας;" διακόπτει τις σκέψεις μου. Δέχομαι και αφού βγάλω το καυτανι που φοράω απο πάνω μου τον ακολουθώ. Με έχει κάψει με τα ματια του. Αχ αυτά τα ματια. Βάζει το χερι του γύρω απο τη μέση μου για να τον πλησιασω και περπατάμε κατα μηκος της παραλίας.  Ξέρω που με παει και νιώθω λες και θέλω να τρεξω προς εκεί. Στην πιο ερημικη παραλία της Τήνου. Αχ μωρέ Αντρέα.

______________________________________________

Διαβαστε το ιματζιν μου με τιτλο "Μελαγχολική Στοκχόλμη" πιστεύω θα σας αρεσει 💜. (Ειναι μικρού μήκους -20 κεφάλαια περίπου)