Tipikal na umaga lang yun.
sabog sabog ang buhok
markado ng laway ang magkabila kong pisngi.
Sinilip ko ang cellphone ko para umasa sa text ng crush ko..
pero nung punasan ko ang mga muta ko..
saka ko naalala..na hindi niya pala ako kilala...
Nadidismaya akong pumasok ng banyo.
dire-diretso..
ni katok
ni kalabog..
animoy hangin lang ako..
Nang bigla nalang....
"ARAY KO!!!!"
malakas na sigaw ko habang hinahawakan ang tila nag dugo kong ulo..
"pasensya na ha?bakit ba kasi hindi ka man lang kumatok?yan tuloy?nakakita ka ng flying tabo"
sabi pa ng babae.
konsensya!
konsensya!
manisi ba?
bahay ko kaya yun!
siya na nga lang itong sumusulpot sa buhay ko..
"ako daw si Jane Santos,23 years old"
Ganun niya ipakilala ang sarili niya sa akin.
Para siyang may sapak sa utak..pero sa twing magkwekwento siya..
napapaniwala niya ako...
HIndi ko alam kung dahil sa may sapak din ako sa utak kaya napapaniwala niya ako..
o..
dahil sa talagang totoo ang mga sinasabi niya..
"papasok ka na ba?"
tanong ni Jane habang pinagmamasdan ang pagkakabit ko ng kurbata.
"oo..first day on job..sa wakas natanggap na ako sa dream company ko.."
"nakakatuwa naman..."nakangiti pa niyang sabi.
Lumapit siya sakin at inayos ang kwelyo ko.
"pasensya kana..kung nadamay ka sa magulong buhay ko..wag kang mag alala...
kapag ok na ang lahat..mawawala rin ako sa paningin mo"...
napakunot noo ako..
"ano na naman ba ang drama ng babaeng ito???? "
"hoy!! tulog kanaba??? "..sigaw niya sakin mula sa kabilang kwarto nung patulog na kami...
"hindi pa ei...bakit??.. "sagot ko.
"bakit kaya ganun?... parang may hinahanap ako na wala...".. sabi niya.
Napa kunot noo ako...
" 3 years ago daw... natagpuan ako ng isang babae na walang malay sa tabing dagat...naka wedding gown daw ako... ". sabi niya.
"bakit ka napunta dun?". tanong ko.
"hmmmmm..sa totoo lang..hindi ko rin alam...wala akong matandaan e...ni hindi ko alam kung sino talaga ako...kahit edad o pangalan...wala akong matandaan.. natatakot ako minsan...kasi bigla nalang sumasakit yung ulo tapos may bigla akong naalala na hindi ko maintindihan...".
Natahimik ako.
"HINO....alam kong wala akong karapatan...pero..wala akong choice...kailangan kita!!!! pwede mo ba akong tulungang hanapin ang nawawala kong alaala???".
Napatahimik ako...
"hindi ko alam pero parang gusto ko na siya...
pero paano kung mahanap niya ang tunay niyang memorya??...
akoy maalala pa kaya niya???".
——> shewasremembered..
