Benim Zihnimden Kral'lar.

-2- Eylül'den

Beni gecelere aşık eden adamlar. Günlerden sonsuzluk, aylardan başlangıç ve yıllardan 2006...
Nasıl güzelsiniz... Genç ve kararlı beş adam olarak, ne kadar mükemmeldiniz.

Hâlâ öyle değil mi? Evet öyle. Hâlâ mükemmelsiniz. Sonu olmayan hikayenize, başlıyorum anlatmaya birinizden. Dae ile başladım ben sizi tanımaya. Bir programda, gülümsemişti. O kadar güzel gülmüştü ki nasıl içimi gittiğini hatırlar gibiyim hâlâ. Ama çok şeyden vazgeçtim. Ben olmak için, sizi tanımak için. Belki de Dae'ye özel bir histi bu. Vazgeçmek...

Hep düşünürdüm. Dae kaza yaptığında neden diğerleri vaz geçmedi diye. O kadar acıya rağmen...
Daha sonradan öğrendim Acı olmadan öğrenilen dersin anlamsız olduğunu. Bunun nedeni fedakarlık etmeden bir şey kazanamayacak olmalarıymış.
Ama acıya dayanıp üstesinden geldiğin an her şeyden çok daha güçlü bir kalbe sahip olurmuşsun. Evet, tamamen çelikten bir kalbe.

Ne zaman "Vazgeçtim" desem, Daesung geliyor aklıma. Utanıyorum kendimden içten içe. Pişman oluyorum söylediğime. "Yeter" desem, yetmeyeceğini "Bitti" desem bitmeyeceğini "Son" desem daha yeni başladığımı öğreniyorum bu adamdan. Ne zaman "Bu kadar da olur mu?" desem bu adam geliyor aklıma. Öğreniyorum ki, olurmuş. Mesela, Daesung gibi de olabilirmiş hayatım. Hayallerime ulaşmamı sağlayacak şirkete girdiğim an, ailem tarafından reddedilebilir, insanların adımı ezberleme zahmeti göstermeyip "En çirkin olan" diye hitap ettikleri kişi olabilir, daha önemlisi en güçlü olduğum an yerin dibine girebilirmişim. O yüzden belkide çok şey öğretti bana bu adam...

Açıkçası bayağı önceden yazmıştım bu bölümü ve yanlış hatırlamıyorsam IG hesabımızda da paylaşmış olmalıyım bir kısmını.