Baby Girl

Baby Girl No.1

Εχει φύγει αρκετές ώρες και εγώ απλα κάθομαι μέσα σε αυτο το άδειο δωμάτιο. Γιατί παντα έτσι νιώθω όταν λείπει. Αδεια. Χαμένη στις σκέψεις μου παρατηρώ πως είναι απο τις λιγες φορες που δεν κλαίω. Ακούω κλειδιά στην εξώπορτα αλλά δεν κάνω καν τον κόπο να βγω απο το δωμάτιο για να τον αντικρισω έτσι μεθυσμένος και στον κοσμο του όπως θα είναι. Περνώ μια πετσέτα και αποφάσιζω να κάνω ενα ντουζ πριν πέσω για ύπνο. Μπαίνω στο μπάνιο και αφήνω τα ρούχα μου να πέσουν στο πάτωμα καθώς μπαίνω μέσα στο ντουζ και ανοίγω το καυτο νερό έτσι ώστε να πεσει πανω μου. Μετα απο μερικά λεπτα βγαινω, τυλιγω την πετσέτα γύρω μου και πάω στο δωμάτιο μου. Τον βλέπω εκεί καθισμένο στην άκρη του κρεβατιού έχοντας το κεφάλι του σκυμενο αναμεσα στα χέρια του. "Μωρο μου;" προσπαθώ να τον προσεγγισω γλυκά. Θέλω να του φαίρομαι καλά, σε αντίθεση με εκείνον. Σηκώνεται και ερχετε προς το μέρος μου. Οχι παλι. Κάνω αυθόρμητα ενα βήμα πίσω. "Δεν θα σε πειραξω" με κοιτάει στα ματια. Είναι καλά, δεν έχει πιει. Κοιταω μπερδεμένη. "Μπορείς αύριο να φύγεις, δεν θέλω να σε κρατήσω άλλο εδώ μέσα", συνεχίζει. Εντάξει δεν με κρατάει και κλεισμένη. Με αφήνει να βγαινω,-ασχετα που δεν εχω κουραγιο η ορεξη για κατι τετοιο- απλα δεν θέλει να με ακουμπάει κανένας, ναι απλα. Συνήθειο μου έχει γίνει πλέον. "Γιατί;" ρωταω ασυνείδητα. "Νόμιζα οτι δεν θέλεις ουτε να με βλέπεις, ξέρω οτι σου κάνω κακό". "Εχω παραπονεθεί για κάτι ποτε;" μα τι λέω τελοσπαντων; Κοιταει απορειμενος. Λογικό. "Δεν θες να φύγεις;" ρωτάει τελικά. "Θυμάσαι γιατί συμφώνησα να το κάνω αυτο;" απαντώ με ερώτηση. "Γιατί ήθελες εσυ, γιατί αυτο σε κανει να νιώθεις καλά με αυτο και γιατί έχω στο είχα υποσχεθεί οτι δεν θα τα παρατησω. Γιατί θέλω να είμαι μαζί σου και να σε προσέχω, έστω και μς αυτο τον τροπο" απανταω ξανά στον εαυτό μου. Δεν μιλάει και απλα με κοιτάει, όχι όπως τις αλλες φορες. Με κοιτάει αλλιως. Μηδενίζει την απόσταση που μας χωρίζει και τυλίγει τα χέρια του γύρω μου. Με αγκαλιάζει; ανταποδιδω χωρίς να το σκεφτώ. Ωστε έτσι είναι μια αγκαλιά απο αυτον; δεν νομιζω να έχω νιώσει καλυτερα στη ζωή μου. Κάτι σαν λύτρωση για αυτά που κάνω τόσο καιρό για να τον ικανοποιησω. Η τριβή του πανω στο σωμα μου εχεις ως αποτέλεσμα να ξετυλιχθει η πετσέτα μου και να πεσει στο πάτωμα. Σκύβει να την μαζέψει και με ξανατυλιγει με αυτήν. Ορίστε; ακουμπάει το σβέρκο μου και μου δίνει ενα φιλί στο μέτωπο. Μα τι κανει; χαμογελάει και βγαίνει απο το δωμάτιο. Εχω μείνει σαστισμενη και προσπαθώ να καταλάβω τι μόλις έγινε. Αποφασιζω να βάλω ενα κοντό σορτσάκι και μια μπλούζα τα οποία χρησιμοποιώ στον ύπνο, οταν δεν κοιμαμαι γυμνη παρατημενη στο μικρο δωματιο μου φυσικα. Ντυνομαι και βγαινω απο το δωμάτιο μου μη γνωρίζοντας την επόμενη μου κινηση και υπνοτισμενη απο τον τροπο που μου φέρθηκε πριν λιγα λεπτα πιάνω τον εαυτό μου να κατευθύνεται προς το μέρος του και τα πόδια μου να μην μπορούν να με αποτρέψουν απο αυτο. Κάθετε στον καναπέ με ενα ποτήρι ουίσκι στο χερι του. Αποφάσισε να πιει σπίτι σήμερα και όχι κάπου εξω; το αρπάζω απο το χερι του και το αφήνω με δυναμη στο τραπεζάκι που βρίσκεται απέναντι του. Σηκώνει τι βλέμμα του προς εμένα, έντονο. "Τι εχεις πάθει;" σπρωχνω τον κορμο του στην πλάτη του καναπέ και κάθομαι πάνω του βάζοντας τα πόδια μου δεξια και αριστερά από τα δικά του ακουμπώντας το στήθος του με τις μικρές παλάμες μου. "Δεν θέλω απλα να σου φαίρομαι έτσι. Αξίζεις κάτι καλυτερο απο αυτο και εγώ δεν είμαι σε καμια περίπτωση κάποιος που μπορεί να στο προσφερει αυτο, είμαι ένας κατεστραμενος τι θες ακόμα μαζί μου;'' λέει και νιώθω τα λογια του να με τρυπούν. "Βρηκες κάποια αλλη να κανει οτι εκανα εγώ;" ρωταω με παράπονο. "Οχι όχι, δεν θα μπορουσα άλλωστε. Καμια δεν είναι εσυ" απολογείται. Απολογείται; σε εμένα; "ξέρω οτι δεν μπορείς να μου αντισταθεις" λέω με αυτοπεποίθηση. Με κοιτάει έκπληκτος αλλά εγώ περνώ τις παλάμες των χεριών του στα οπίσθια μου και τον αφήνω να με χουφτωσει. Χαμογελάει και κλείνει τα ματια του. Σκυβω στο λαιμό του και τον φιλαω. Ποτε δεν με αφήνει να τον αγγιζω.

______________________________________________

Διαβαστε το ιματζιν μου με τιτλο "Μελαγχολική Στοκχόλμη" πιστεύω θα σας αρεσει 💜. (Ειναι μικρού μήκους -20 κεφάλαια περίπου)