Under His Spell

Chapter 4

Ο Evan είχε μείνει άφωνος από την απάντηση της Sylvia. Δεν περίμενε να του μιλήσει ποτέ με αυτό τον τρόπο. Παρότι διανύει την πρώτη του εβδομάδα στο Πανεπιστήμιο, νόμιζε πως η δεσποινίς Sylvia Crawford, ήταν μία έξυπνη κοπέλα, περίεργη για γνώσεις και έτοιμη να ακολουθήσει εξαίρετα την πορεία των σπουδών της.
Το γνώριζε πως έφταιγε σε αυτή τη περίπτωση, αλλά δεν χρειαζόταν να τον ειρωνευτεί. Πήρε μία βαθιά ανάσα και προετοίμασε στο μυαλό του μία ωραία απάντηση που θα την έκανε να σταματήσει την ειρωνεία.
'' Αν δεν το βρήκατε στο βιβλίο που σας είπα, τότε σίγουρα δεν υφίσταται τελικά η απορία σας. Πάντως, θα ρίξω και εγώ μία ματιά.'' Φάνηκε ήρεμος στον τόνο της φωνής του, παρά τον εκνευρισμό του.
Η Sylvia ανοιγόκλεισε αργά τις φρεσκοβαμμένες βλεφαρίδες της. Ήταν τόσο εκνευρισμένη που θα τα έσπαγε όλα μέσα σε αυτή την αίθουσα. Είχε εναποθέσει όλη την ελπίδα της στον καθηγητή Hardy και εκείνος παραμέλησε εντελώς την υπόσχεση του. Έτσι και αλλιώς όλοι αυτό δεν κάνουν; Υπόσχονται κάτι και ύστερα πράττουν δίχως να το υλοποιούν μίλησε μέσα της γεμάτη πόνο και δυστυχία. Είχε γνωρίσει πολλά άτομα τα οποία ήταν ακριβώς αυτό. Στηριζόταν πάνω τους και μετά γκρεμοτσακιζόταν μόνη της.

'' Κύριε Hardy, δεν χρειάζεται να σπαταλάτε το χρόνο σας. Θα ξαναψάξω με την ελπίδα ότι θα βρω την απάντηση.'' Αυτή τη φορά η ειρωνεία ήταν περισσότερο εμφανής από ότι πριν.
'' Ίσως αν σταματούσατε την ειρωνεία δεσποινίς Crawford, θα μπορούσα να κοιτάξω ακόμα και τώρα το βιβλίο.'' Της απάντησε εύστοχα, εξίσου ειρωνικός. Αρκετά είχε ανεχτεί από την μαθήτρια του. Τέτοιου είδους ειρωνικά σχόλια τα εισέπραττε και όταν εκείνος φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο αλλά δεν ήταν ποτέ στο μυαλό του ότι θα τα λάμβανε και ως καθηγητής.

'' Αφήστε το κύριε Hardy.'' Μίλησε ξεψυχισμένα και έκανε μεταβολή να φύγει. Ο Evan έβλεπε την φιγούρα της να φεύγει προς την έξοδο της αίθουσας. Ήξερε την απογοήτευση. Και εκείνος άλλωστε την είχε γευτεί, πρόσφατα.
Χτύπησε δυνατά την γροθιά του στο γραφείο και έβγαλε με εκνευρισμό από την τσάντα του , το βιβλίο που αναφερόταν στις θεωρίες του Στόουνχεντζ. Το ήξερε σχεδόν απέξω, και γνώριζε που έπρεπε να κοιτάξει. Δεν ήταν πολύς κόπος, όμως χθες με τον τραυματισμό του Timothy δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το μυαλό του και να προσηλωθεί στην μελέτη.

Λίγοι και μετρημένοι στα δάχτυλα, ήταν αυτοί που ήξεραν ότι είχε παιδί. Και τουλάχιστον στο χώρο του Πανεπιστημίου, θα το κρατούσε κρυφό. Δεν ήθελε να μπει στα στόματα των κουτσομπόλων.
Συγκέντρωσε το μυαλό του στο βιβλίο. Τα δάχτυλα του ψηλάφιζαν διάφορες σελίδες μέχρι να βρει αυτό που ήθελε. Θυμόταν πότε ήταν η τελευταία φορά που το είχε διαβάσει. Σχεδόν πριν δύο χρόνια, το είχε μελετήσει όλο το βιβλίο σε μία εβδομάδα.
Έψαχνε λεπτομερώς κάθε σελίδα, αλλά δεν έβρισκε τίποτα. Μόνο αυτό το βιβλίο θα έλεγε κάτι σχετικό με την θεωρία της δεσποινίδος Crawford.
Το κουδούνι του Πανεπιστημίου χτύπησε ηχηρά μέσα στο κεφάλι του. Γρήγορα - γρήγορα μάζεψε τα πράγματα του και αφού κοίταξε ξανά στο γραφείο μήπως είχε ξεχάσει κάτι, έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι. Τελικά, δεν μπορούσε να την βοηθήσει. Όμως, δεν ήταν επιστήμονας ή αρχαιολόγος για να εξακριβώσει την θεωρία. Εξάλλου, πόσα έχουμε αναρωτηθεί στην ζωή μας και δεν έχουμε εισπράξει ποτέ μία απάντηση; Αναρωτήθηκε σκεπτόμενος, όσο πήγαινε προς την τραπεζαρία του Πανεπιστημίου.
Δεν ήξερε γιατί κατευθυνόταν εκεί, μάλλον επειδή δεν πρόλαβε να τσιμπήσει πρωινό. Έσπρωξε την πράσινη συρόμενη πόρτα και αντίκρισε μπροστά του μερικούς μαθητές να τρώνε ακόμη. Έσμιξε τα φρύδια του και συνέχισε το βάδισμα προς την μαγείρισσα του Πανεπιστημίου. Είχε ακούσει από τον Martin πως το φαγητό εδώ ήταν γευστικό, παρότι αυτό δεν συνηθίζεται στην μεγάλη πλειονότητα των Πανεπιστημίων.
Περίμενε στη μικρή ουρά ενώ εκείνος παρατηρούσε τα φαγητά. Είχε πουρέ, κοκκινιστό κοτόπουλο, μακαρόνια με κιμά, ρύζι με αρακά.
'' Ω γεια σας.'' Μίλησε με ευγένεια η μαγείρισσα προς τον Evan. Καταλάβαινε προφανώς ποιος είναι καθηγητής Πανεπιστημίου και ποιος μαθητής.
'' Γεια σας. Θα ήθελα ρύζι με αρακά και μία sprite.'' Πρόφερε χαμηλόφωνα. Η μαγείρισσα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και εκτέλεσε επακριβώς την παραγγελία της. Του έβαλε σε ένα άσπρο δίσκο, το ρύζι με τον αρακά σε ένα εξίσου άσπρο μπολ και την sprite στο βαθούλωμα όπου εκεί τοποθετούνται το νερό ή τα αναψυκτικά.
'' Ευχαριστώ πολύ.'' Είπε αφηρημένα και έφυγε από την ουρά για να καθίσει σε ένα από τα εκατοντάδες τραπέζια. Προχωρούσε διστακτικά καθώς πρόσεχε τον δίσκο. Παλιότερα του είχε πέσει στο Πανεπιστήμιο και αναγκάστηκε να γίνει ρεζίλι μπροστά σε όλους -σχεδόν- τους συμφοιτητές του.
Τα γαλάζια μάτια του γύριζαν ασταμάτητα γύρω - γύρω για να βρει ένα διαθέσιμο τραπέζι αλλά κυρίως να καθίσει μαζί με τους συναδέλφους του. Κάποια στιγμή, είδε τρείς συναδέλφους του να κάθονται σε ένα μικρό τραπεζάκι. Πιθανόν είχαν κενή ώρα.
Πλησίασε στο τραπέζι, αυτή τη φορά πιο δειλά.
'' Να καθίσω μαζί σας;'' Ρώτησε και ένιωσε την φωνή, αδύναμα. Ξερόβηξε για να καθαρίσει τις χορδές του. Το πάθαινε συχνά, κυρίως όταν ντρεπόταν απέναντι σε ξένους.
'' Φυσικά, έλα.'' Έτεινε την καρέκλα προς τον Evan. Εκείνος την ευχαρίστησε βουβά και τοποθέτησε επιτυχώς τον δίσκο πάνω στο ξύλινο τραπέζι. Καθόταν με δύο γυναίκες και έναν άντρα συνάδελφο.
'' Συγγνώμη αν σας διέκοψα από την συζήτηση σας. Λέγομαι Evan Hardy.'' Πήρε την γενναία απόφαση να συστήσει τον εαυτό του προς τους άγνωστους συναδέλφους του. Η μνήμη του ήταν πολύ καλή και θυμόταν τα πρόσωπα τους , την πρώτη μέρα που μπήκε στο γραφείο.
'' Εμένα με λένε Lea.''