The Company's Princess

- INTRODUCTION -

 One boy. One girl. Deep inside may feelings sila na hindi nila maipaliwanag. Is that LOVE? Or, just FRIENDSHIP? Hindi natin maikakaila kung mayroong mangyari sa kanila. This is a story about Nicolette - a simple, yet pretty girl with big dreams. And Ronie - a rich, gorgeous boy who is still finding out who really is his princess. This is, The Company's Princess.

- CHAPTER I -

Nicole's Point of View:

 Hi! Ako si Nicolette Dasma. I'm 14 years old. I'm studying at an exclusive school dito sa Batangas. I'm in second year na. Sophomores! Saya ng year na ito. Meet new friends again. Okay, andito na pala ako sa school. Chika pa ako ng chika dito. :) Ingat kayo! :")

  Habang naglalakad ako papunta sa room, meron akong naaninag na tao sa likod ko. I wonder who he is kasi hingal na sya papunta sakin, katawa. HAHAHAHA! :D

"H-hi N-nicole!" Hingal na nagsabi sya. Ay, pusang kinalbo! Sino b---HAAAAA?! S-si, R-ronie. Classmate ko pa rin sya? Oh my jellyace! ANG SAYAAA!! <3

"H-hello, R-ro-ronie! Huminga ka nga muna at halatang pagod ka." Ay, concerned ako! HAHA! :)

"Sige. Mabuti na lang at nakita agad kita. Wala kasi akong kasabay papasok ng room, eh. Pwede ka bang makasabay?" OHEMGEE. Sasabay sya sakin? FOR REAL?

"Ah. Oo, naman. P-pwedeng-pwede naman." Bakit ka ba kinikilig, Nicole?! Tama naaa. :">

"Salamat, ha? Mabuti at meron pang isang taong katulad mo."

- CHAPTER II -

 Hindi ko pa rin maipaliwanag kung bakit sya ganyan. Ang sweet nya. Hindi na rin sya masungit na katulad ng dati. Sana forever na syang ganyan. Lagi kaming magkasama. Hindi kami naghihiwalay kahit ano pang mangyari samin. <3

"Nicole, okay ka lang ba?" Ugh. Tulala na naman ako. :3

"Oo. Okay lang naman ako. Bakit mo naman naitanong?" Hay naman. NICOLE?!

"Wala lang. Tulala ka kasi." Dahil mo. <3

- RONIE'S Point Of View -

 Hello. Ako nga pala si Ronie Macarandang. I'm a future businessman. Sinasanay na ako ng daddy at mommy ko para ako na ang magmana ng kanilang business in a few months. Sa totoo lang, ayoko ng ganito. Yun bang sapilitan kang magtatrabaho sa kagustuhan ng pamilya mo na umasenso ka. Haay, kung pwede ko lang silang pigilan.

"Hindi ka ba napapagod?" Nagulat naman ako sa tanong ni Ronie.

"Huh? Saan naman ako mapapagod?"

"Ah-eh, wala. Naitanong ko lang naman." Namumula si Roniiieeee! <3 Ang cute nyaaaa.

"Ah. Eh, bakit parang namumula ka?" ECHOSERANG PALAKA KO TALAGA!

"Wala nga 'to. Part of growing up." Sus, part of growing uo daw?!

"Hahaha. Sige na nga."

 Natalo na naman ako ni Ronie sa pagkamakulit nya. Lagi naman akong talo samin. Palibahasa nga naman, lalaki sya. Malakas mambara at mang-asar. Pero, hindi sya ganun. Pwera na nga lang nung high school pa kami. Nag-iba na talaga sya. BETTER THAN EVER. :">

- CHAPTER III -

 Hindi ako makapaniwala na ganito sya. Ang sweet. Gentleman. Sana ganito na lang kami forever. Hindi kami nagkaka-ilangan. :))