MET MAINSTREET IN DE BUS (fanfiction)

Hoofdstuk 6

Robin's P.O.V

'Het lijkt me leuk om je vrienden te ontmoeten, Britt.'

'Ja, nu nog wel, tot dat je ze goed leert kennen.' giegelt ze

'Achja....' Oh mijn telefoon gaat.

'Even opnemen hoor.' zeg ik.

Ik loop Britt's kamer uit en neem op, het is papa. Hij belt nooit, omdat hij zo druk is met z'n werk.

'Robin, waar ben je?' vraagt hij

'Bij Britt, dat heb ik u nog gezegd.'

'Kom naar huis.'

'Wat waarom? U bent zelf in China en ik moet naar huis. En met Britt mee naar voetbal dan?'

'Dat kan heus volgend jaar ook nog wel. Ik ben al thuis, oma ligt in het ziekenhuis, snap je.nu dat je naar huis moet komen?'

'Ja pap, ik kom eraan.' zeg ik vrij geïrriteerd.

'Tot zo. En een beetje enthousiaster om je vader te zien mag ook wel.'

'.....' Ik wilde nog iets zeggen maar hij gooide de haak erop.

Britt is al matrassen aan het neerleggen.

'Burito. Zo noem ik haar vaak. Ik moet naar huis....' zo naar om dit te brengen, we hadden ons er zo op verheugd.

'Uh oke, dan zie ik je morgen ochtend. Ben je 5:15 bij mij?' zegt ze.

'Ik kan ook niet mee...' zeg ik teleurgesteld.

'Ohw, wat is er?' vraagt ze bezorgd.

'M'n oma ligt in het ziekenhuis, we weten niet wat er is.'

'Oh, ik begrijp het. Ga maar snel naar huis, moet ik mee fietsen?'

'Nee hoor. Ik red het wel naar huis.'

Ik vind het zo naar om het af te zeggen. Maar oma gaat voor...

'Kan ik m'n spullen hier laten liggen?' vraag ik.

'Ja tuurlijk, pak dan wel even de dingen die je nodig hebt. Ik haal wel even een tasje beneden.

'Dank je.' zeg ik.

Britt loopt naar beneden. Ik pak vast spullen bij elkaar.

Ik hoor dat ze de trap weer op raast. 'Hier.' zucht ze... 'Het was even zoeken.'

'Is niet erg. Ik heb m'n spullen al. Ik moet echt gaan.' zeg ik teleurgetsteld... 'Ja ik begrijp het, ik kom snel langs na voetbalkamp. Ik moet er echt heen, sorry!'

'Nee niets sorry, jij kan er niets aan doen dat ik naar huis moet omdat het slecht gaat met oma.' ik begin te huilen.

'Aaahw Robster, kom is hier.' ze geeft me een knuffen en fluisterd dat alles goed komt.

'Ik fiets met je mee.'

'En je vrienden dan?' vraag ik.

'Ik laat ze naar binnen en ga met jou mee, Daan kan ik wel vertrouwen.'

Ik hoorde Daan en ik lachte meteen weer.

'Dat is lief van je.'

We lopen samen naar beneden en laten Daan en Jesper binnen. 'Tot zo.' schreeuwt Britt.

'Ja ja.' hoor ik ze mompelen.

'Haha die hebben er zin in.' zegt ze.

'Laten we gaan. Ik wil best graag naar oma.'

-/////////////-

//////////-////

Ik probeer zo vaak mogenlijk te updaten maar wil me ook concentreren op school en zo.

Ik heb geen idee wat jullie van m'n verhaal vinden. Zouden.jullie misschien een reactie in de comments willen achter laten? Als je tips hebt zijn die ook welkom.

Love you'll

Kuss

Weirs meeeee ;)