Δολοφονικες Στιγμες..

Κεφαλαιο 2

Σκέψεις Αντρέα.

Ετσι όπως πινω το ουίσκι μου ακούω το κινητό μου να δονειζεται. Το περνώ στα χέρια μου και βλέπω το όνομα "Παύλος" αμέσως απανταω στην κλήση του σαν να μην συμβαινει τίποτα και σαν να μην πρόκειται να συμβεί.

Παύλος: Αντρέα έλα αμέσως απο το σπιτι μου δεν ειμαι καλά...

Αντρέας: Ερχομαι αμέσως αλλά τι εγινε??

Παύλος: Αντρέα... Με χώρισε. Δεν το αντεχω αυτό το καταλαβαίνεις?? Πρέπει να έρθεις εδώ μην κάνω καμια τρέλα στον καημο μου.

Ααα καλά αν ηταν να κανει καμια τρέλα απο μόνος του εμας δεν μας χρειαζεται. Τον ακούω να μιλάει με δυσκολία μάλλον είχε πιει.

Αντρέας: Ξάπλωσε αμέσως στον καναπέ έρχομαι αμέσως μην κουνηθεις καθόλου. (του λέω σαν "καλός κολλητος" που ειμαι).

Κλείνουμε το τηλέφωνο και κατευθεινομαι προς την πόρτα. Βγαινω εξω και μπαίνω στο αμάξι ΜΟΥ για να πάω σαυτόν. Φτανω και παρκαρω. Βγαινω απο το αμάξι και κατευθεινομαι προς την πόρτα. Αρχίζω να την χτυπάω μέχρι που μου ανοίγει και τον βλέπω σε αθλεια κατασταση.

Αντρέας: Παύλο ηρέμησε και πηγαινε να κανεις ενα κρύο ντουζ.

Παει στο μπάνιο και μετα απο μισή ωρα γυρνάει ξεμεθυστος και κάθεται δίπλα μου.

Αντρέας: Γιατί ρε Παύλο όλο αυτο;;; Τι επαθες;;Τι έγινε;;

Παύλος: Αντρέα δεν το αντεχω. Με χώρισε. Δεν την θέλω την ζωή μου χωρίς αυτήν. Την αγαπάω όσο τίποτα στον κοσμο.(μου λέει και είμαι έτοιμοε να ξερασω).

Αντρέας: Σε καταλαβαίνω "φιλε" μου.( του λέω και διθεν πως καταλαβαίνω)

Ολο με μιας ακούγεται το κινητό του Παύλου που είχε απέναντι απο τον ακναπε στο τραπεζάκι. Ξεχωρισα το όνομα "Μαρια" και χαμογελασα.Ωραία όλα πάνε συμφωνα με το σχεδιο μας.

Σκέψεις Παύλου.

Το περίμενα αυτο το τηλεφωνημα. Δεν θα πάω κόντρα. Να κανουν αυτο που θέλουν. Την λατρεύω και θα την λατρεύω για όλη μου την ζωή. Απλωνω το χερι μου και περνώ το κινητό και το σηκώνω χωρίς δεύτερη σκέψη.

Παύλος: Ναι;;

Μαρια: Παύλο μου. Μόλις μου είπε η Φροσύνη τι έγινε. Είσαι καλά;;

Παύλος: Εσύ πως λες να με ρε Μαρια;;

Μαρια: Παύλο μου θες να σε βοηθησω;;

Παύλος: Πως να με βοηθήσει ρε Μαρια;;

Μαρια: Θα σας τα ξαναβρω.