Δολοφονικες Στιγμες..

Κεφάλαιο 1

Σκεψεις Αντρέα.

Αντρεας: Θα τον χωρισεις ακους;;

Φροσυνη: Ναι αγάπη μου το συντομότερο δυνατόν.

Αντρέας: Οχι το συντομότερο δυνατόν σημερα θέλω.

Φροσυνη: Εντάξει μωρό μου ηρεμισε.

Αντρεας: Θυμάσαι τι θα κάνεις μετά από τον χωρισμό μωρό μου;;

Φροσυνη: Και βέβαια θυμάμαι. Κλείσε μωρό μου γιατι έρχεται ο άλλος ο μαλακας. Θα σε πάρω εγω μετά μωρό μου φιλάκια.

Αντρεας: Οκ γεια και προσέξτε τι θα κάνετε  τώρα  που θα είστε  μόνοι  σας. (λέω και το κλείνω)

Σκεψεις Φροσύνης.

Το εκλεισε και πηγα κοντά στον Παύλο. Τον κοίταγα στα μάτια και αυτός με κοίταγε με απορία.

Φροσυνη: Παύλο πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά για την σχέση μας.

Παυλος: Ναι πες μου μωρό μου.

Φροσυνη: Παύλο... Τον τελευταίο καιρό  η σχέση μας περνάει κρίση  το χεις καταλάβει  και εσύ.

Παύλος: Ναι αγάπη μου το έχω καταλάβει. Σιγά μια κρίση είναι που την περνάνε όλα τα ερωτευμενα ζευγάρια.

Φροσυνη: Ναι μόνο που εμείς  δεν είμαστε... (λέω και με διακοπτει το κινητό. ΓΑΜΩΤΟ. Το βγάζω από την τσάντα μου και βλέπω ότι η Μαρία με καλεί. Το σηκώνω και απομακτυνομαι από τον Παύλο  για να μιλήσω ελεύθερα)

Φροσυνη: Τι θες γάμώτό σου?

Μαρια: Ωπα ωπα χαλάρωσε να σε ρωτήσω πως πάει το σχέδιο  ήθελα.

Φροσυνη: Μια χαρά πήγαινε μέχρι που μας διακοψες. Ήμουν  έτοιμη να τον χωρίσω. (την τελευταία πρόταση την ειπα ακόμα πιο σιγά.

Μαρία: Το σχέδιο συνεχίζει κανονικά έτσι? αύριο θα του ζητήσω να βρεθούμε  για να σας τα ξανά φτιάξουμε  και μετά...

Φροσυνη: Ναι είπαμε κλείσε τώρα τα λέμε μετά. Χωρίζω τώρα. (της λέω και της το κλείνω)

Παύλος: Για συνέχισε τι μου έλεγες πριν?

Φροσυνη: Παύλο.... Θέλω να χωρίσουμε.

Παύλος: Τι? (λέει και σοβαρεύει)

Εκείνη την ώρα παίρνει ένα ύφος σαν να ήταν έτοιμος να κλάψει αλλά και σαν να ήξερε τι πρόκειται να πω.

Φροσυνη: Αυτό που άκουσες. (ειπα και πήρα την τσάντα μου)

Παύλος: Αγαπη μου σε παρακαλώ λογικέψου τι μου λες? (λέει και με αρπαζει από τους ώμους μεταφέροντας με κοντά του)

Με μεταφέρει τόσο κοντά που βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής. Με κοιταει στα μάτια και του φεύγει ένα δάκρυ. Τόσο κοντά που βρισκόμαστε με αρπαζει και με φιλαει.

Φροσυνη: Σταμάτα Παύλο. Κατάλαβε το χώρίσάμε. (του λέω και σκουπίσω τα χείλια μου από το άγγιγμα τον χειλιών του)

Απομακτυνομαι τέλειος από κοντά του και πάω στην πόρτα.  Γυρνάω και τον κοιτάω πριν φυγω και του λέω.

Φροσυνη: Τελειωσαμε.

Ειπα και βγήκα έξω κλείνοντας την πόρτα δυνατά.

Σκεψεις Παύλου.

Με το που έφυγε ξέσπασα. Άρχισα να χτυπάω το χερι μου στο τραπεζι. Έσπασα ότι μου είχε φέρει και έκλαψα όσο ποτέ.  Αλλά τι ξαφνιαζομαι;; Μήπως δεν το ξερα;; Όλα τα ξέρω όλα άλλο που δεν μιλάω. Τα ήξερα όλα από την αρχή τα πάντα....όπως και το τι θα ακολουθήσει. Αλλά δεν τους σταματαω θα κάνουν αυτό που θέλουν αλλά θα το πληρώσουν ακριβά.

Σκεψεις Φροσύνης.

Εφυγα και πείρα αμέσως τηλέφωνο την αγάπη μου.

Φροσυνη: Ελα μωρό μου αποστολή εξετελεσθει. Τον χώρισα χωρίς πολλά πολλά δάκρυα. Έκλαψε λίγο και με παρακάλεσε αλλά δεν του έκανα την χάρη. Εφυγα αμέσως.

Αντρεας: Ωραια και τι έκανε αυτός?

Φροσυνη: Με αρπαξε και με φιλησε.

Αντρεας: ΤΙ ΕΙΠΕΣ? ΑΑ ΤΟΝ  ΚΈΡΑΤΑ. ΡΕ ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΤΟ ΣΚΈΦΤΟΜΑΙ ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ? ΤΡΕΛΈΝΟΜΑΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ. ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΌ ΣΟΥ ΕΛΠΊΖΩ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΖΗΛΕΎΩ ΡΕ ΓΆΜΏΤΌ.

Φροσυνη: Ηρεμισε αγάπη μου αντιστάθηκα και του τα ξέκόψα τα πολλα πολλά. Κοιμησου και ξεκούρασου για αυριο. Αύριο ξεκινάει το "ατύχημα".