Lan gitme deseydin dedi bana.
Yalvardım ulan, yalvardım! Kapısında yattım, gözünün önünde ağladım. Aradım, telefon numarasını değiştirdi. Gözünün önünde öldüm, tutupta gömmedi lan. Onca bokluğun içinde bana gönderilen bir kütü dokusu çiçekti o bana. Kendi soldurduğu çiçeğin hesabını soruyor bana. Ulan... Şimdi 2 yıl sonra, ben onun yokluğuna aşıkken ve alışmışken geçmiş karşıma gitme deseydin diyor. Hayatımı sikti attı ama ben onu aklımdan bir türlü atamadım. Adalet mi şimdi bu?
Lanet olsun ya...
Bakın bi insana asla ikinci bir şans vermeyin insanlar nankördürler değişmezler.!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEPRESYON KIRALİÇESİ
Literatura FemininaSözünde durmayan insanlara o kadar alıştım ki biri verdiği sözü tutunca ne yapacağımı şaşırıyorum...
