Say The Name: CARAT!.(세븐틴) [COMPLETED]

DcOR 08

Hong Jisoo's

"Okay ka lang ba,anak?."sabi sa akin ni Mom nang nagising na ako.

Nagsinungaling na naman ako kay Seokmin.

"Kailangan ko nang malaman ma,kung sino siya"sabi ko na medyo nanghihina pa ako.

Naguguluhan ako kung si Dokyeom at si Seokmin ay iisa?.

Nang may nagtext sa cellphone ko na nasa lamesa.

Di naman ako naka-dextrose nahimatay lang ako.

Kasi nagkaroon ako ng sudden attack eh kaya nanghina ako.

"Josh,please don't."she said.

Umiling ako sa kanya pero nagpumilit pa rin ako.

Pero tumayo pa rin ako.

Kinuha ko na ang cellphone ko saka nichat ko si Dokyeom. Sa park sa kabilang kanto para mas mabilis.

Magkikita na tayo,mamaya.

Lee Seokmin's

Papunta na ako kina Joshua hyung nang may nagvibrate sa cellphone ko.

Mula sa TahongJoshua username niya.

To: dokkie69

Fr: TahongJoshua

Dokyeom,magpakita ka na please. Papunta na ako sa park 8 pm.

Nang magtawag na bigla ang tren.

Medyo malayo ang napuntahan ko,oo wala akong kasama kaya nanganganib ang buhay ko.

Di pa ako nakakapagtherapy kasi gusto ko na maamin sa kanya kahit na isa sa amin ang tuluyan nang mawawala.

(Time skip: 7:45 p.m)

Nakarating na ako sa park,na kay Jihoon hyung ko hinabilin ang laptop ko kung sakali man na di ko na kaya.

Nang may nakita akong mga familiar na tao. Siya

"Seokmin?."

Tumalikod pa rin ako saka tumulo na ang mga luha ko. Kahit na nahihirapan na kami di pa rin hadlang na magkikita na kami.

Agad akong humarap sa kanya pinakita ang pinakapekeng ngiti na di ko na magagawa sa mga susunod na araw.

Di na ako umimik saka ko siya niyakap.

"Nagkamali man ako I guess this is the best mistake of my life. Is to be with you."

Humahagulgol na ako saka ko nakita na nakadamit siya tulad nang kanina.

"Sorry."yun na ang nasabi ko.

"No. Just don't felt sorry. Ngayon nahanap na kita...maari mo na akong pagalingin. Itong puso ko."

Saka niya nilagay ang palad ko sa puso niya. His heart were barely breathing.

"Wait..hintayin mo ako..may kukunin ako yung inorder ko. Diyan ka lang sa upuan."sabi niya.

Umupo na ako saka tiningnan siya habang naglalakad papalayo.

Napangiti ako..akala ko masasaktan ko siya. At least,wala na akong pinagsisihan ngayon.

Nang nalaglag ang cellphone ko na naiwan..nabasag na lang ang screen sakto sa mukha ko.

Ako kasi yung wallpaper ang shekshi di ba?.

Nang may narinig ako na mga kaluskos. Ang tagal naman niya.

"Seokmin,napupuno na talaga ako saiyo. Alam mo nang mamamatay siya gumagawa ka pa ng paraan para mas lalo na mapaikli ang buhay niya."sabi niya.

Alam ko kung ano na talaga siya kay Jisoo hyung.

Pero di ako magpapatalo sa kanya.

"Maawa kayo sa kanya. Handa na akong mamatay."

Mabilis na akong naglakad nang may tumulak sa akin saka ako sinapak.

Gumaganti ako nang may nagpaputok ng baril..yung guard ng park na iyon.

Agad na akong tumakbo papunta sa tawiran para mahabol ko pa si Jisoo hyung.

Nang masinagan ko yung lalaki na nasa tapat ko.

Ang nasa loob ng kotse..napaupo ako sa sobrang sakit ng ulo ko. Just not now,don't do this hyung.

Pero mas lumaki ang ngisi niya at agad kong tinawagan si Mingyu kahit na masugatan ang daliri ko.

"Mingyu...ikaw na ang bahala kay Mama. It's my time."

Nang umandar na ang kotse at ako nakatulala lang sa kanya.

[SEOKMIN TANGINA KOTSE BA IYANG NARIRINIG KO!. PAPUNTA NA AKO!!.]

Napangiti na ako sa sinabi niya. Walang wala na akong magagawa pa.

*BEEEEPPPPP

*CRRRAAAASSSHHHH!!.

Napatulala ako sa malamig na sahig saka ako nagpakita nang mapait ng ngiti.

"It's your end now Seokmin. I will tell that you leave him kahit na pinatay na kita."

"Hindi yun mangya-yari..Seu-"

And all went black.

***

WAAHHH!! I JUST KILLED SEOKKIE BABY SORRY NA GUYS!. Di kasi siya crackfic huhu.😭😭

-2 chapters left.

-cristy_gzb