Orion Kardeşliği (Düzenleniyor)

*TANITIM*

Şu an bulunduğumuz konuma ölüm sessizliği hakimdi. Ne ben, ne Damla ikimizde konuşmuyorduk. Tuğla üstüne tuğla konuyormuş gibi gittikçe yükselen duvar hissedilir bir biçimdeydi artık. Ona yardımcı olmak için el uzattığımda sanki elim oradaki görünmez duvara çarpacakmış , yaklaşmaya çalışsam duvarın altında ruhum ezilecekmiş gibiydi.

Oysaki ben bir şey yapmamıştım. Her şey Meclisin başının altından çıkmıştı. Oturup karar veriyorlar, acaba siz farkına varana kadar ne kadar fazla acı çektirebiliriz diye. Elbette ki sizi suçlamıyorlar. Acaba biz bu kadar dikkatsizlik yaparken felaketin geleceği kapıları açık bırakmış olmayalım diye de düşünmüyor değildim.

--- Neden Duru?.. Neden? Neden bana en başında söylemedin?

Damla'nın sesi , beynimi kemiren düşüncelerimden ayırmıştı. Sesi boğuk geliyordu. Onu anlayabiliyordum ama yapamazdım. Onun da beni anlaması gerekirdi.

--- Senin yanına ilk geldiğim zaman sana 'Sen bütün cadı aleminde aranıyorsun, benimle gelmen lazım.' dememi beklemiyordun herhalde.