Believe in you (One shot)

Believe in you~

Hello Readers! Rovic Manimtim Tuico (FB)
Btw, itong story na to ay more on narrative style. Thankssssss :) :) :)

May mga oras talaga sa buhay natin na mapapasabi nalang tayo na "Hindi ko na kaya" pero dahil sa mga taong nakapaligid sayo na nagbibigay sayo nang lakas upang lagpasan ang pagsubok na yon...

.
.

.
.
.
.

.
.
.
.

Sasabihin mong "Kaya ko pa!" Because you believe in youself....

~
~
~
~
~
~
~
~
~
~
"Isang pinagpalang umaga po para sa ating lahat, my name is Kendrew Pedimonte, 16 years old. Mabait pero silent type." Those are the only words na lumabas sa  bibig ko habang nag i introduce youself sa harap nang mga bago kong kaklase -,- I hate Introduce yourself eversince!

"Parang ang suplado naman nyan" May narinig akong mga boses na nagbububulungan ng ganyan.
Pero sanayan lang yan, lagi nman akong nasasabihang suplado eh. Di ako mahilig ngumite, I hate that. I only have my fierce look everyday.

Suplado,Mataray,Hambog,Pasiga.

Yan ang mga words na lagi kong naririnig sa mga taong aking nakakasalamuha.

Mali ba na hindi ngumite sa mga taong ayaw mo?

Mali ba na hindi ko sila pansinin?

Mali ba ang mga tama sa aking pananaw?

My story starts when . . . . .

(The History)

-5 years ago..

Junior High palang ako nun. Lagi akong nakangiti, masayahing tao. Kase may dahilan ako..

Bukod sa pagiging isang student leader (Na kailangang alagaan ang image at maging isang role model) nandyan palagi sina Mama at Papa para imotivate ako..

Ansaya saya. Inaasikaso at Minamahal ako ng sobra...

Noong malapit na ako gumraduate ng Junior High, Nahuli ni Papa na may kabit pala si Mama....

Iniwan nya kami nang wala man lang paalam, Hindi na nga nya binalikan yung mga gamit nya eh. Dala narin siguro ng takot at hiya samen...

Nalungkot ako nung mga oras nayun. Pero naisip ko na nandyan pa pala si Papa. So, Sya nalang ang pinagtuunan ko ng pansin..

Pero Oneday, nagulat nalang ako ng mabalitaan kong si Papa, nagdodroga na pala...

Tinanong ko ang sarili ko kung "Kulang paba ang pagaasikaso ko kay Papa at nagkakaganyan sya?, Kulang paba ang pagmamahal na binibigay ko?"

Napaluha nalamang ang kawawang ako. Iniisip ang mga nangyare at mangyayari pa...

Ilang buwan ang lumipas, Nalulong nasi Papa sa droga. Nabalitaan ko ring buntis na si Mama sa bago nyang kinakasama.
. . . .

Natuto akong mag inom. Pero pinilit ko ang sarili kong hindi magdroga. at nagawa ko.

Hindi nagtagal binubugbog nako nang Papa ko. Di ko na nakayanan at lumayas nako.

Napadpad ako sa Lola ko at sila na ang nag paaral sakin mula noon.

Naging masaya naman ako noong una. Pero may kapalit pala lahat ng ibinibigay nila saakin. Nagmuka nakong katulong sa bahay nang lola ko...

Pero kinaya ko...

Nakagraduate nako ng Junior High.
Pero sunod sunod na kamalasan ang dumating sa buhay ko. Hindi ko na nakayanang ngumiti simula non....

(Present)

Lungkot.Lungkot.LungkotLungkotLungkot.Lungkot.LungkotLungkotLungkot.Lungkot.LungkotLungkotLungkot.Lungkot.LungkotLungkot.

Yaan lamang ang pumapasok sa isip at puso ko....

Pero nagising ako noong tinanong ako ng Teacher ko....

"Ikaw Kendrew para kanino ka nabubuhay?"

Hindi ko nasagot ang tanong nang aking guro...

Para kanino nga ba ako nabubuhay?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Ilang araw na ang lumipas at narealize ko na ang lahat.

"Nabubuhay ako para sa mga taong nakapaligid saakin, Kina Lola,Mama at Papa. Nabubuhay pako hanggang ngayon para Mabayaran si Lola sa kabila ng pagpapahirap nya saakin, Para mabuo ang aking pamilyang kahit sirang sira na pipilitin kong buuin. Nabubuhay ako dahil alam kong kakayanin kong lagpasan ang anumang pagsubok na darating.....

Because "I BELIEVE, I BELIEVE IN MIRACLE, I BELIEVE IN JESUS, AND I BELIEVE IN MYSELF"....

~Thank you for reading.
Sorry sa typos/grammar.

*RowwVIC