Μες στο σκοτάδι το ατέλειωτο
έλα σαν φως να με κρατήσεις από το χέρι
και μαζί να βρούμε μια διέξοδο
μέσα στην μαύρη μοναξιά μου.
Κι αν σου πω πως δίψασα
άσε με να πιω μια στάλα από τα δάκρυά σου.
Κι αν σου πω πως πείνασα
άσε με να γευτώ την γλύκα των χειλιώ σου.
Κι όταν θα νιώσω πάλι μοναξιά
άσε με να κοιτάξω μέσα στο απέραντο των ματιών σου
και θα νιώσω πως είδα τον κόσμο
μέσα από εσένα.
Κι αν πια φύγεις και πας μακριά
εγώ θα βλέπω τα άστρα
και θα 'ναι σα να αντικρίζω εσένα
για αυτό αν μου ξεφύγει ένα δάκρυ
θα 'ναι επειδή σε θέλω και πάλι κοντά μου.
Κι όταν σε δω να επιστρέφεις
σαν ιππότης στο άσπρο του άλογο
το χαμόγελο θα φωτίσει το πρόσωπό μου
όπως φώτισες εσύ την καρδιά μου.
