...
"What?! So you're telling na nakikipagbreak ka na sakin? Bakit? May nagawa ba ako?" he said as his tears began to fall
I took a deep sigh bago ako magsalita.
"No, walang mali sa'yo. I'm sorry Arthur... I just...can't continue this relationship. *sigh* hindi ko kasi kayang makipagrelasyon sa'yo habang iba ang laman ng isip ko. Sorry.. Hindi pa din ako nakakamove-on sakanya."
He looked at me with bloody shot eyes as he said,
"Siya ba? Oh? Siya parin pala. Kita mo nga naman oh. Why can't you accept the fact na may girlfriend siya at hindi ka niya gusto? Bakit hindi mo nakikita na nandito ako, ako na walang ginawa kundi mahalin ka? J-just don't leave me, gagawa pa tayo ng maraming memories together diba?" he said na tila parang nagmamakaawa
As much as i don't want to leave him, kailangan kong gawin.. Hindi kasi kaya ng konsensya ko na tuwing magkasama kami, siya yung nasa isip ko.
I was so stupid na sinabi ko agad yung yes ko kay Arthur, kahit siya pa din yung laman ng isip ko..
"I'm sorry... please, break up with me." wala na, yung mga luhang pinipigilan kong tumulo kanina, tumulo na.
Ngayon ko lang siya nakitang nagkaganito, sa isang bwan namin magkasama, lagi siyang nakangiti at masaya.
Mas lalo tuloy akong nasasaktan para sakanya..
Pinunasan niya muna yung mga luha niya, bago tumingin sakin.
"Sige, kung saan ka masaya..
I'm breaking up with you.."
There, he already said it. Hindi ko na siya mapipigilan.
"Thank you." I whispered bago lumabas na ng tuluyan sa sasakyan niya
Dahan dahan ako naglakad palayo, palayo sa sasakyan niya, palayo sa buhay niya.
For the last, tumingin ako sa sasakyan niya mula sa malayo.
"So, this is gonna be the last.. I'm going to miss this guy for sure.."
--
It's already 12mn, and here I am. Walking, alone.
Ayoko pang umuwi. Hindi ko alam. Hindi ko alam kung saan ako pupunta.
Yakap yakap ko ang tuhod ko habang nakaupo sa swing. Nilalamig na talaga ako..
Hindi pa rin maisip sa isip ko si Arthur. Kumain na kaya yun? Nakauwi na kaya siya?
I checked my phone immediately para makita kung nagtext siya.
Kaso wala, oo nga pala. Wala na pala.
I'm so stupid. I'm so stupid! Nanakit nanaman ba ako ng damdamin ng ibang tao?
Aish! Bakit kasi siya padin? Siya pa din hanggang ngayon?
I was about to shout in anger, when i felt a soft cloth on my shoulders.
Humarap ako para makita kung sino ang naglagay nito.
Damn. He's here.
The last person i want to see this day..
"Anong ginagawa mo dito? Pinabayaan ka ng boyfriend mo? Aish! Halika, ihahatid na kita." sabay hatak sa pulso ko.
"Ano ba?! Bakit ka nandito? Hayaan mo nga ako!" I shouted. Di ko na napigilan yung sarili ko. Bigla pa siya nagpakita sakin.
"Woah, may nagawa nanaman ba akong mali?" sabi niya habang tinaas ang dalawang kamay.
"OO! MALI! MALING MALI! MALING MALI KASI HANGGANG NGAYON IKAW PA DIN. DAMN IT!"
I said before i burst into tears.
"Kasi kahit kami na, ikaw pa din. Ikaw na dati, ikaw pa din hanggang ngayon. Ayoko na, ayoko na. Gusto ko nang makalimot. Umalis ka na oh."
before I knew, he pulled me into a kiss.
A long passionate kiss..
Siya yung unang bumitaw.
Nakahawak sa labi ko habang pinoproseso sa utak ko ang nangyari..
"What was that for?! You jerk! Pervert! Ginagawa mo ba 'to kasi gusto mo kong mas mahulog sa'yo? Tantanan mo na ako pwede ba?!"
"No, i'm not gonna do that. Lalo na't alam kong mahal mo pa din ako. *smiles* you're still mine." he said while smiling like a fool
I can't believe him.. Pagkatapos ng lahat ganon nalang? Nasasaktan ako, hindi niya ba nakikita? Manhid ba siya? I'm tearing my own heart infront him.
"No, you will leave this place either you like or not. Please, patahimikin mo naman yung utak ko. Gusto ko nang manahimik.." I said as I plead
Ayoko na, pagod na pagod na ako.. Kahit sino sakanila, ayoko na munang makita.
Kasi, nakokonsensya pa din ako sa ginawa ko kay Arthur.
"He just borrowed you, and I'm here to claim what's mine.."
-
ohsnapitsnewt
