Gerçeklerin hakikatli tokadıyla doğruldu oturduğu yerden. Hiç yazamayacağı bir romanın kolları arasındaydı şimdi. O an yanlış bir şey yapmamak için kendiyle mücadele etti Dilan, zihni, bedeni ve ruhu ile mücadele etti.
Çevresinde ki insanların söyledikleri, hava da asılı kalıyor ve alınmış fakat söylenilmemiş şiirler gibi birer birer intihar ediyordu.... O an ölmek bile istemedi, sırf orada kalmamak için ölmek bile istemedi, öyle kötüydü. Eliyle oluşan kalabalığı yarıp yürümeye başladı. Düşündü,düşündü,düşündü... O benim 17 yaşımdı. En güzel yaşımın, en yalan, en sahte hikayesi idi... Sahi benim hikayem neydi? Bir yerde okumuştum ' ateşten eli yanan çocuğun, ateşi sevmesi' diyordu... Evet, bana ne kadar da uyan bir durumdu. Benim hikayem de özetle buydu.
Denize atılan taş kadar çaresizdim,dibe batmaya mahkum edildim. Islanmaktan çamur gibi olan saçlarımı geriye atıp kaldırıyorum kafamı yukarıya, ayakkabılarım parmak uçlarıma tecavüz ediyor adeta. Dayanamayıp çöküyorum bir kaldırım kenarına. Yürümek bile bir hayli zor bu havalarda. İnsanların tuhaf bakışlarına karşılık buz gibi bakışlar fırlatıyorum, el ele yürüyen sevgili mutlulukları , mendil satan çocuklar , zar zor adım atan yaşlılar... hepsi bana yalan geliyor herşey gibi her his gibi...
***
Uzun süredir aklımda olan fakat yazmaya cesaret edemediğim için bu zamana kadar beklediğim kurgumun birazını paylaşmak istedim, gelen oy ve okunma sayısına göre devam edeceğim, şimdiden teşekkür ederim sevgiyle kalın!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Efsürdedil
Novela JuvenilMasumiyetine ateş edilmiş gibi hissediyorsun. Eksiltilmiş,kandırılmış ve dağıtılmış. Yarana merhem olması umuduyla gittiğin, içini döktüğün , sarıp sarmalayacak dediğin herkes bir çirkin çentik daha atmış , kaybettiğin parçalarının eksikliğini dold...
