The Life in Every Stanza

Chapter 1: Unheard

CHAPTER 1: Unheard

"This is where I belong.
The life I do not long
Being alone in an unheard song
Never knew what is right from wrong.

[ Unheard Song ]

I closed my notebook after writing a stanza. Napabuntong-hininga ako. Ganito nalang ba palagi? I'm stucked in a room, a life I don't like! Is this really where I belong? Ganito na lang ba talaga?

The name's Madiann Ariza Dazo. You can call me Madi or Riz, I don't care. I am 16 and is a Senior High School student. Di kami mayaman, di rin mahirap. Kumbaga nasa gitna lang kami.

I write poems.

It's like a diary to me.

I write about everything in a form of poem. In a way na yung mga taong malalalim at totoong kilala ako lang yung makakaintindi. I know some cannot appreciate it pero the hell I care diba? Edi gumawa kayo ng inyo! Tch.

Poems.

It's like a mother.

Someone who can be my shoulder to lean on. Someone who can understand me. Someone deep and caring, and open.

Well, I do have one. I'm not an orphan, okay? I have one.. well physically. She's with me. But she's all work and work and work. A perfectionist. Dapat lahat planado. Dapat lahat ganyan. Dapat lahat ganito.

The same as my dad.

A sister.

"Arizaaaaa!! Wake up you stupid little bitch!"

Speaking of the devil.

Eto na naman siya. She's my, hmmm, older sister? Yeah she's old. Tsk.

Alice Dazo. She's 18. A bitch. A warfreak. A famewhore. And that's it.

I know nothing about her aside from those things. And I wouldn't waste my time in getting to know her.

"Alice! Watch your mouth!" sabi ng dakila kong ina tsaka ayern, gumora na ang inabels nakin.

Lumabas ako ng kwarto and faced my dear sister.

"Alice." I said. Wala ng ate. I don't consider her one.

She raised her eyebrow. Kasalukuyan siyang nakahiga sa sofa while eating 'my' bread.

"What?" sabi niya.

Lumapit ako kaya napatayo siya.

"First. I'm not stupid. I'm not like you. Second, 'bitch'? Are you crazy? Stop calling yourself."

Inirapan ko siya and was supposed to walk away when I thought of something.

"Oh, and lastly. That bread.."

Tinuro ko yung kinakain niya.

"Tinapon ko na yan ah. Pinulot mo pa?"

I smirked and folded my arms.

"I forgot. Ganyan ka naman talaga diba? Tinapon na nga ng iba. Sinuka na nga. Kinakain mo pa rin."

I gasped mockingly.

"Oops!"

Nakita ko siyang napatiim-bagang. Ganyan. Magalit ka.

"So.. pinapatamaan mo ba ako?" sabi niya.

I didn't waste my time para tumingin lang sa kanya.

"Bakit, natamaan ka ba?" sagot ko.

Tumalikod ako and was supposed to walk away nang may sinabi siyang kahindik-hindik na sumira sa mood ko.

"Why? Di ka pa ba nakakapagmove-on sa ex mo?"

She gasped gaya ng ginawa ko kanina and continued.

"Sorry. I forgot, di nga pala siya naging sayo. Kasi simula't-sapul pa lang, akin na siya."

Di na ako nakapag-pigil at tinignan ko siya. Ang kapal talaga ng mukha neto!

"Sayo? Walang mangyayaring 'kayo' kung walang ako. At walang 'kayo' kung hindi mo siya nilason sa kamandag mong ahas ka!" sabi ko.

Dali-dali kong kinuha ang bag ko tsaka umalis na. Binalibag ko yung pintuan. Wala akong pake kung masira yan.

Lumabas na ako bago ko pa majumbag yung pagmumukha ng bruhang yun. Dun na lang ako sa school mag-a-almusal.

"Nakaka.. nakakainis!"

Bakit niya pa kailangang sabihin yun diba? Pero napansin ko, nung sinabi ko yung mga huling salita, tingin ko nasasaktan siya.

Napatawa naman ako ng konti sa naisip ko.

Imposible.

Sinipa-sipa ko yung maliliit na bato. Maglalakad na lang ako ngayon. Makalanghap lang ng sariwang hangin, pampakalma. Maaga pa naman kasi.

Sinipa ko ng malakas yung isang maliit na bato.

"Aray! Takte! Sino yan?!"

Napahinto ako sa paglalakad ng may marinig akong sumigaw.

Natamaan ba siya nung bato?

Shizz! Takbo!! Sakto namang may tumigil na jeep sa harapan ko kaya sumakay na ako.

"Hey you! Wait!"

Sabi pa nung lalaki pero buti nalang di narinig ni manong driver kaya dumiretso na ito.

Lord, sana hindi na kami magkita nun. Baka nabukulan yun ha. Lord, wag naman sana.

Habang nakasakay ako lumutang na naman ang isip ko. Anong nangyari kay Alice? Bakit siya ganyan? Dati naman..

Tama.

Dati lang pala yun.