He owns me

Chapter 8 - Mahal kita

"Hello Aud?" Bungad saakin ni Ejay nang tawagan ko sya. Ejay Aaron Valencia is my cousin mas matanda sya saakin.

"How was she?" I was talking about my photographer, Selene Jhoanne Granger.

"She's okay. You don't have to worry pinsan" I rolled my eyes. Nai-imagine ko ngayon ang nakangiting mukha ni Ejay.

"Okay huh? Pinauwi mo lang naman si Oreo dito para masolo ang photographer nya Ejay my God nilalagay mo sa alanganin ang business ko" Naiiritang sabi ko sakanya. Writer si Oreo at ini-assign ko sila ni Ms. Granger sa Davao nang dalawang linggo para sana makawala man lang sakanya kahit sandal pero kagabi ko lang nalaman na hindi pala sya sumama dahil sa kagagawan nang pinsan ko.

"Oreo is a guy" Naiinis na sabi nya. Bakit baa ng possessive nang mga lalaki sa pamilya naming?

"They are traveling anywhere for almost year now and Oreo is not just a guy dear cousin. Sya lang naman ang writer ko, he's the editor at kaylangan sya dyan" what I said is true. Kaylangan nang team work ng dalawa para maging maganda ang project.

"Hayaan mo at bibigyan ko nang diary yang Oreo nayan pag dating namin ni El" Nag papadyak naman ako nang patayin ni Ejay ang tawag. Ang next issue kasi nang magazine ay ife-feture ang Davao ang hometown ng new President kaya hindi pweding magkamali.

Naiinis na tumayo ako at kinuha ko ang bag ko. "Terry hold all my meetings"

"Yes ma'am" Hindi ko na sya pinansin pa at nag tuloy-tuloy lang papasok sa elevator. May mga nakasabay paakong mga empleyado at binati ako pero di ko na sila pinansin. Pag bukas palang nang elevator ay lumabas naako.

Pagkasakay ko sa kotse ko ay pinasibad ko na kaagad iyon papunta sa unit nya. Ang akala nya ay hindi ko nalalamang palihim nya akong sinusundan at hindi pa talaga sya sumama sa Davao para lang doon. Akala ko talaga ay namamalikmata lang ako kagabi nang makita ko si Oreo sa bar na pinuntahan naming ni Pam yon pala ay sya talaga iyon.

Nakarating ako kaagad sa building ng unit nya at agad na sumakay sa elevator. Hindi naako nakabalik dito simula nong gabing mangyari saamin. I shook my head. I took a deep breath before I press the doorbell. Hindi ko alam kung andito sya ngayon pero nag bakasakali parin ako.

Ilang sandal pa ay bumukas ang pinto at iniluwa noon ang nakatapis na tuwalyang si Oreo. He is dripping wet at halatang kagagaling palang nya sa banyo. I swallowed hard and look away. Ano ba naman yan tirik na tirik ang araw nakikipag sabayan pa si Oreo.

"A.. anong ginagawa mo dito?" Hindi maka paniwalang tanong nya. Tinulak ko naman sya papasok at agad akong sumunod sa kanya. Ganoon parin ang itsura ng unit nya. Malinis parin.

"Bakit di ka pumunta sa Davao?" Singhal ko sakanya.

"Pumunta ako, kakauwi ko palang. Nag paiwan lang si Jhoanne doon" Tinaasan ko naman sya nang kilay. Sinungaling din pala tong lalaking ito.

"Talaga? Sa tingin mo ba maniniwala ako sayo?"

"What do you mean?" At talagang nag maang maangan pa talaga ang gago.

"Akala mo hindi ko napapansin ang pag sunod mo saakin ha? Talagang hindi ka sumama sa Davao para lang doon? My God I can't believe you" Nag lakad naman sya papasok sa kwarto nya at sinundan ko sya pero agad din akong napalabas nang makita kong mag bibihis pala sya.

"Okay pinauwi ako nong pinsan mo, he asked me and who am I to decline?" He smirk. Naiinis na napasabunot ako ng buhok. Nakaka stress talaga sya.

"Sumunod ka sakanila ngayon din may isang linggo pa kayo" Bulyaw ko sakanya.

"Bakit ba big deal yon sayo? Maipapasa ko naman ang article on time"

"kahit na, inilalagay mo sa alanganin ang companya, hindi tayo pweding magkamali dito"

"Company aba talaga o tungkol nanaman to saaing dalawa?" natigilan ako sa sinabi nya. Tungkol saaming dalawa? "Gusto mo ba akong sumunod doon para sa companya o dahil sa ayaw mong nakasunod ako parati sayo?" seryusong sabi nya.

"Hindi yan ang ibig kong sabihin.." Now I don't know what to say.

"Hindi yon ang ibig mong sabihin pero yon ang dating para saakin" napahilamos naman sya sa kanyang mukha. He look so stressed. "Alam mo nakakapagud kang habulin eh, nakakapagud kang intindihin. Alam mo kung bakit? Kasi hindi mo ako hinahayaang makapasok sa buhay mo" Nakanganga ako habang nakatingin sakanya.

"O.. Oreo"

"Mahal kita tangina naman eh. Akala mo ba kaya kita hinahabol dahil lang sa nakuha ko yang putanginang virginity mo? Akala mob a ikaw lang ang bertheng nabasag ko? Putangina fuck boy ako Nadine, natural na saakin yon girls well willingly open their legs for me pero ng dumating ka ulit wala na nag iba na"

"Ulit? Anong ibig mong sabihin?"

"Hindi mo talaga ako matandaan?" Mapakla syang natawa at nailing pang tumayo. "Ako yong lalaking nag hahabol sayo ng high school na pinag tatawanan mo lang. Tangina noon palang nag hahabol nako eh" hindi ko namalayang tumulo nap ala ang luha nya na agad naman nyang pinunasan.

Hindi ko alam ang sasabihin ko. Maraming pumapasok sa utak ko, ang alam ko lang ay mahal nya ako at hindi ko sya mahal. Napahawak ako sa dibdib ko nang makaramdam ako ng kirot doon. At doon ko lang din namalayang subrang lakas ng kabog ng puso ko.

"Kasi.. hindi ko alam ang sasabihin ko" I murmured. Humakbang ako palapit sakanya pero tinalikuran nya ako. And this time I feel that pain in my heart. Naiiyak ako pero ayukong umiyak dahil hindi ko naman alam kong para saan ang iiyakan ko.

"Sorry hindi.. hindi na kita gugulohin kong yan ang gusto mo. Pasensya kana" My jaw drop as I heard what he said. Anong ibig nyang sabihin doon? "Kakausapin ko narin ang mga magulang mo at sasabihin kong hindi na matutuloy ang kasal" Nilingon nya ako at nag tama ang mga mata namin. Namumula iyon at halatang kagagaling lang nya sap ag iyak.

Tumungo lang ako dahil hindi ko kaya ang intensidad ng pag tingin nya saakin. He walk until he reached the door, he open it and face me.

"Makakaalis kana kung wala kanang kaylangan"

"Oreo, I'm sorry" He look away and sigh.

"It's okay. It's not your fault" Tumango lang ako at nag lakad palabas nang dumaan naako sakanya ay bigla nya akong hinila at biglang hinalikan. Pag katapos ay unti-unti nya syang lumayo at bahagya nya akong tinulak.

"I love you" He smile before he closed the door. Pagkasarang pagkasara ng pinto ay bigla nalang tumulo ang luhang hindi ko alam kung ano ang dahilan. Tangina ginusto ko naman to diba? Pero bakit masakit sa puso?