Her Secretary Is A Billionaire

Chapter Seventeen

"Creativity is allowing yourself to make mistakes. Art is knowing which ones to keep."

---Scott Adams

"Mirkho, seriously?" Napa awang ang ko bibig dahil hindi kami sasakay sa kotse niya kundi mag bi-big bike kami papunta sa kahit saan.

"Why, are you scared Mlaire?" Tanong niya habang inaayos yung magulo niyang buhok.

"Hindi naman sa natatakot ako Mirkho. Sanay na naman ako sa isasagot mo." Inirapan ko nga, ang kulit kasi eh.

"Sorry Mlaire, but may pupuntahan pa tayo. Tutal ala singko pa lang, dali sakay na!" Utos niya habang sumasakay sa big bike niya!

Kainis naman, buti na lang at dalawa ang helmet niya kundi patay talaga ako nito, arrrgg!

"Oo ito na po, sasakay na po senyorito." Sarcastic kong sagot kay Mirkho. Saan naman kami pupunta? Ang dami talagang pakulo ng lalaking to.

"Ano, hindi ka ba kakapit sakin? Bahala ka." Aniya ni Mirkho.

Sinunod ko na lang lahat ng gusto niya, putak ng putak. Parang babae eh ang super daldal. Pero okay rin naman siyang kasama, joker rin ang isang ito.

"Mlaire, baba na. Kanina pa ako nangangalay dito oh!" Pinakita agad sa akin yung mga paa niyang nakatukod.

Kinusot ko muna ang mga mata ko, naka tulog talaga ako sa biyahe. Ang tagal tagal kasi kaya ang sakit tuloy ng pwet ko. Bumaba na ako at inalalayan naman ako ni Mirkho at napa nganga ako sa nakikita ko ngayon!

Dahil doon, bigla ko na lamang niyakap si Mirkho. Oh my holly, I miss this place so much.

"Thank you Mirkho, I really miss this place. I thought you don't know-." Naputol ang sasabihin ko dahil pinutol niya ako.

"For you Mlaire, alam ko namang busy ka at ayaw mo pang bumalik dito sa ilugar na ito."

Nakita ko sa kanyang mga mata ang pag aalala. Of course he cares for me because we're friends.

"No, it's okay Mirkho. Naka move on rin na naman ako, this time sigurado na ako."

"Good for you Mlaire, I just want you to be happy. As your friend, I don't want to see you being hurt by other people. You know that." Aniya habang minamasdan ako ng mabuti.

"Thank you." Sabi ko at binigyan siya ng isang matamis na ngiti.

Ang lugar na ito ang saksi sa lahat na nangyari sa amin ni Marxo. This place. Marami kaming magagandang memories dito, dito kami unang nagkita at dito ko rin sinabi sa kanya ang matamis na oo.

Marami rin ang ipinag bago ng mga puno, noon maliit pa lamang ang mga iyon at ngayon malalaki na ang mga ito. Isa itong park na kung saan hindi pa gaanong sikat noon, pero dahil may isang turista ang kumuha ng mga litraro ng park na ito at inupload sa facebook.

Kaya iyon, marami na ang tumangkilik sa park na ito. Napakalawak na at ang maganda ay malapit ito sa dagat kaya marami ang pumupunta dito para mag pahangin at mag relax.

"Mlaire, upo muna tayo. Kanina pa tayo dito pero nakatayo pa rin tayo, halika na." Hinila niya nga ako at umupo kaagad sa isang bench malapit sa pamilyar na halaman.

"Mirkho, diba ito yung halaman na tinanim ko noon dito? Do you still remember it?"

"Oo nga, wow ang ganda ng flower." Lumapit siya doon sa halaman at inamoy amoy ang isang bulaklak. "At ang bango pa Mlaire!"

It symbolized my love for him, but this time that love is not that extreme or strong. Nagbago na dahil mag kaibigan na lang kami and I'm happy Mirkho. Tumingin siya diretso sa mga mata ko, parang ine examin niya ang reaksyon ko.