[RAINE'S POV]
Im Raine Salvador 15 years old . Babaeng walang paki sa sarili Hahaha. A girl with a simple life and a simple dreams.
.
.
.
.
.
.
Until one day
.
.
.
.
.
.
.
.
Kring....Kring.....Kring....
Nagising ako sa tunog ng alarm clock. 7:00 na pala! late na ako..
Dumiretso na ako sa kusina at nakita ko si yaya Che na nagluluto palang.
"Oh . Mam Bakit late na po kayong Nakagising?"
"Yaya Che di na po ako kakain . Late na rin po kase ako e."Sagot ko habang nagmamadali.
"Sige po Mam. Kayo po bahala."
---------------
"Nakoo! late na late na ako. Nasaan naba si kuya Ipe? Sasakay na nga lang ako ng Taxi."
-school-
"Oh . Ms. Salvador alam mo ba kung anong oras na?"
"Uhmm ma'am sor--"
'Please be sitted, and how many times do I have to tell you na ayaw ko ng late sa klase"
Nakakainis naman kasi. Bakit kasi nakalimutang i-alarm yung Orasan na late tuloy ako. Pero infairness ka kilig panaginip ko. Worth it . Teka, ano na nga ulit yon ?
"Psst! Psst!"
"BAKIT?" I ask in a irritated tone.
"HAHAHA! Bakit ka late?" Tanong ni Chloe,besfriend ko since grade three Hanggang ngayon.
"Hindi ko na-alarm ung orasan eh" sabi ko sabay kamot sa batok.
"Sa susunod kase .Huwag mong kalimutan."
"Opo ma'am" I said while playfully rolled my eyes.
-after school-
"Uwian na. Nasaan naba ung mga un? Kanina pa ako naghihintay dito ah."
"Raine!"
"Hayss. Buti nagpakita kayo,Kala ko di nyo na ako sasabayan e..Teka asan sila Aaron at Riel?"
"Andun,Bumibili ng burger,Hintayin daw natin"
-25 minutes later-
Yung napanaginipan ko di ko maalala, tinawag pa kase ako ni Chloe kanina eh.
.
.
.
.
.
.
.
Wait---
.
.
.
.
.
.
May lalaki daw na....
