~|| Megin's POV ||~
Ik zit in de klas met Brook-Lynn te spelen. 'Jij bent aan de beurt!' Roept Brook-Lynn en ze wijst met haar vinger naar mijn richting. Ik kijk naar het bordspel en bedenk wat een slimme zet zou zijn, tot de juf de aandacht roept van de klas en zegt 'We krijgen vijf nieuwe jongens in de klas!' Iedereen begint door elkaar te roezemoezen. De juf wenkt de vijf jongens en er verschijnen vijf blije, maar verlegen gezichten in de deur opening.
'Brook.' Fluister ik terwijl ik haar aanstoot. 'Zie je die jongen helemaal rechts? Hij heeft leuk haar.' Zeg ik en we lachen zachtjes. Het lijkt alsof de jongen met het leuke haar mij heeft gehoord want hij kijkt mijn kant op en glimlacht naar me. Ik voel iets raars kriebelen in m'n buik wanneer hij naar me lacht. Wat is dat?
Ik word ruw uit mijn gedachten getrokken door Brook-Lynn die me door elkaar aan het schudden is. 'Megs, heb je die jongen in het midden gezien? Die heeft ook bruin haar.' Haar wangen kleuren rood. Ik lach. 'Brook is verlieeefd.' Zing ik. Ze kijkt me met een dodelijke blik aan. Als blikken konden doden, lag ik nu diep onder de grond begraven. 'Moet jij nodig zeggen! Kijk zelf maar naar dat vriendje van je met dat ''Leuke haar''.'
Opeens begint Brook druk te seinen met haar armen. Ik snap niet wat ze bedoelt, maar al snel snap ik het. Die vijf jongens komen bij ons in het groepje zitten. 'Hoi! Ik ben Louis!' Zegt de jongen grijnzend en hij steekt zijn hand uit naar Brook. Ik bekijk Louis eens goed. Bruin haar, een streepjes shirt en een rode broek. 'Hoi..' Zegt Brook verlegen terug. Daarna steekt hij zijn hand naar mij uit. 'Hoooii.' Ik merk al snel dat hij best hyper is als hij opeens op zijn stoel begint op en neer te stuiteren. 'Uhm.. Hoi.'
Daarna stellen de andere jongens zich ook voor. Al snel kom ik erachter dat de jongen met de leuke haren Harry heet, en de jongen die Brook aanwees, Niall heet.
Harry, die naast me zit, begint met praten. 'Uhm Megin?' Ik kijk naar hem op en trek mijn wenkbrauw op. 'Wat is er?' Vraag ik met een glimlach. 'Wil je.. misschien met me spelen vandaag?' Vraagt hij en hij richt zijn hoofd naar de grond. 'Ja hoor!' antwoord ik vrolijk. Hij heft voorzichtig zijn hoofd op en glimlacht naar me. Weer krijg ik die kriebels in m'n buik.
~|| Brook-Lynn's POV ||~
Niall is echt aardig. Hij vroeg net of ik samen met hem koekjes bij hem wil bakken thuis, zijn ouders waren niet thuis en zijn broer was nog op school. Natuurlijk zei ik ja. Niall komt naar me toe gelopen met een zak marshmallows in zijn handen. Terwijl hij nog sel wat marshmallows in zijn mond propt, ging hij naast mij zitten.'Mag ik ook wat?' Vraag ik vrolijk. Niall's ogen gaan wagenwijd open staan en hij loopt snel weg naar een hoek in het lokaal met de zak marshmallows in z'n handen. Beteuterd kijk ik hem na.
Ik hoor iemand naast me komen zitten en zie Liam daar zitten. 'Hoi.' Zegt hij duidelijk blij. Ik zeg niks terug, ik blijf alleen maar treurig kijken naar die zak vol met hemels eten in Niall's eten. Liam kijkt me raar aan en volgt mijn blik. Dan begint hij heel hard te lachen. 'Kom op Brook, laat Niall. Hij is verslaafd aan eten, leer er mee leven.'' Zegt hij. 'Maar ik ook!' Roep ik met een verdrietig gezicht. Ik voel me al stukken beter als ik zie wat er gebeurd. De juf loopt naar Niall toe en pakt de zak marshmallows af. Ze zegt nog wat tegen hem en loopt dan weg. Ik zie dat Niall haast in huilen kan uitbarsten, maar het probeert te verbergen.
Ik loop naar hem toe en wil het hem er lekker in gaan wrijven, tot ik zie dat hij zijn tas pakt, en er een zak chips uit haalt. Serieus Niall? 'W-wat Niall, echt waar?' Zeg ik hoofdschuddend tegen hem. Hij kijkt beschaamd naar beneden. Ik trek mijn wenkbrauw op. Waarom opeens zo verlegen? Hij kijkt weer op naar mij en rijkt de zak chips naar mij uit. 'Ook wat chips?' Vraagt hij zachtjes. Ik zie zijn ogen twinkelen.
