İnsan bazen çıkmazlarda kalır; Canı acır, içi paramparça olurken sadece gülümser...Misal her insanın dertleri farklıdır ...Bebeği yeni doğan ebeveynler , bir ergenin, bir yaşlı teyzemizin, dertleri farklıdır. Zengin ve fakir kişilerinde öyle... BAZEN ,O KADAR ÇOK DERTLERİMİZ OLUR Kİ ...NASIL KURTULACAĞIMIZI BİLEMEYİZ. Bİ KARA DELİK DE SIKIŞMIŞ GİBİ HİSSEDERİZ... Misal bir yakınını kaybettiğinde eğer bu bir de annen veya babansa çoğu kişi intihar girişimde bulunabilir veya düşünebilir. Hayat bu deyip geçemeyiz. 1 sene olur alışırız yavaş yavaş ama hiç unutulmaz... Ya hep bir yara olur kalır içimizde... İyileşmeyen bir yara iyileşse bile izi kalan bir yara... Ah şu kanayan yaralar hiç bitmez. İllaki bir can yakar ilkede öyle düşünüyordu ...Psikolojik danışma rehberi olacaktı o ama ne zorluklarla baba sevgisi görmemişti hiç sevmezdi babası onu annesi mi? her gün çığlıklarını duyardı güzel meleğinin ama bir gün güzel meleği o caninin yüzünden gözlerini yumdu. Çok acıtırdı meleğinin canını BABA kelimesini yakıştıramadığı kişi... İlke annesi öldükten sonra teyzesinin yanına gitmeye karar verdi. Teyzesi varlıklıydı ve çok iyiydi onu o okutmuştu korumuştu. Yıldızları çok severdi ilkenin annesi ve ilkede çok seviyordu. Hatta bir çok yıldıza annesinin ismini vermişti... Annesini hatırladıkça bağırması çığlıkları gelirdi hep ve ürkerdi. Annesinin nerede olduğunu biliyordu elbet cennetteydi... Ve onu izliyordu gururlanıyordu... Ve o pazartesi gün ilkenin başına gelenler...
