Özlemek ne kadar zorda olsa sevmek kadar güzeldir aslında. Onu görünce kalbini ritmi değişir, elin ayağına dolaşır, heyecandan ölecek gibi olursun. "Rezil olmamalıyım" hisside var tabii. Resmen 2 dakika görsen dokuz doğurursun. O yokken de zordur , bayaa zor. "Ah bikere be bikere daha sarılsam, son kez elini tutsam, son kez saçlarına dokunsam, son kez benim olduğunu hissetsem" duygusu... Bu duygu çok zor bilirim. Onu görmek için takla atarsın. Koşarsın peşinden, ona yetişmek için, bazende kaplumbağa hızında yürürsün mesafe açılmasın diye. Olmayacak saçma sapan, ama güzel olan hayallerde kurarsın. İmkansızdır ama kurarsın. Çok uğraşırsın, ama onun çabalamadığını gördükçe biter sevgin. Yorulursun. "Lan ben daha ne yapayım?" dersin bazen. O derece bıkarsın. Kızarsın ona da kendine de kızarsın. Onun hatası büyüktür, senin tek hatansa onu sevmektir, bilirsin... Unutmak istersin. Denersin, denersin, denersin ama sadece denersin. Bu intihara teşebbüs etmeye teşebbüs etmek gibidir, bi sonucu olmaz, bi yol katedemezsin. Mutluda olamazsın. Yazarsın dökersin içini, ağlarsın, onun bundan haberi olmazken. Hıçkıra hıçkıra ağlarsın. Gözlerin kurur, morarır, şişer. Aynada kendini tanıyamaz hale gelirsin. Seni bu hale getirenin kim olduğunu bilirsin, ama cezasını vermezsin. Kıyamazsın, seni defalarca öldüren birini yine istersin, hep istersin, hayatını değiştiremezsin..
